Τον Ιούνιο είχα βρεθεί Νορβηγία, όχι μακρυά από το Νορντκαππ (69½° B). Δυστυχώς χωρίς μηχανή, γι αυτό το βάζω εδώ. Σίγουρα ένας «μελλοντικός προορισμός» και επειδή κάποια πράγματα με εντυπωσίασαν πολύ, είπα να γράψω. Αν δεν αρμόζει ας το βάλει κάποιος μοντ στα οφτοπικ.
Πέρα από τα γνωστά, «Νορβηγία πανάκριβη», «επιβλητικά φιορδ», «κρουαζιέρες για γερόντια» κλπ, οι εντυπώσεις μου αφορούν τοσο τους ανθρώπους όσο και το περιβάλλον. Μου ταίριασε πολύ η νοοτροπία στην χώρα, πιο πολύ μπορώ να πω κι απ' την Αγγλία. Ο κόσμος εξαιρετικά φιλικός και θερμός, σε βαθμό που να ξαφνιάζει. Η τεχνολογία προηγμένη, αλλά διακριτική και εξυπηρετική. Μαζί με αυτά μια κουλαριστή στάση που ίσως προκύπτει από τον πλούτο, ίσως πάντα ναταν έτσι, δεν ξέρω. Θα γράψω γι αυτήν αργότερα.
Αυτό που μου έμεινε όμως, πιο πολύ απ' όλα, ήταν ο Ήλιος του Μεσονυκτίου.
Δεν ήταν μόνο οτι μεσανυχτιάτικα ήταν σαν απόγευμα 5-6μμ. Ήταν και μια ηρεμία που διακατείχε αυτό το περίεργο φως, που ήξερες οτι θα παραμείνει έτσι ως το επόμενο πρωί.
Διαπίστωνες πόσο προγραμματισμένος είσαι στον "κανονικό" ρυθμό: Συνήθως αν είσαι κάπου εξοχή και νυχτώνει, βιάζεσαι να βρεις κατάλυμα, κλπ. Εδώ για να "νυκτώσει" θέλει έξι μήνες! Επίσης οι συνηθισμένες ανησυχίες για καιρό δεν ισχύουν. Λες βράδυ, θα κρυώσει, να ντυθούμε καλά κλπ. Τσού, ζήτημα να πέσει η θερμοκρασία 2-3 βαθμούς. Μπορεί ήδη να κάνει κρύο, βέβαια, αλλά δεν θα γίνει πιο κρύο μόνο γιατί το ρολόι δείχνει μεσάνυχτα. Επικρατεί μια γαλήνη, μια ηπιότητα, αν μπορώ να το πω έτσι, μια νηφαλιότητα των στοιχείων - δύσκολο να το περιγράψω.
Πάντως για πρώτη φορά μου φάνηκε ελκυστική η ιδέα 36ωρου! Φανταστείτε, όλο με φως. Θα ήταν το πιο cool, το πιο chill, 36ωρο έβερ! Βρήκα τον εαυτό μου να γεμίζει με διπλάσια ενέργεια, και να κάνω πράγματα με την ορμή μικρού παιδιού - στα πρόθυρα των δευτέρων -ηντα μου!
Οι δυο τελευταίες φωτό τραβηγμένες μεσάνυχτα.