Το ταξίδι αποφασίστηκε εντελώς τελευταία στιγμή.
27-7-09 μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα σε κεντρικό καφέ στην Αθήνα. Από πρώτη Αυγούστου ξεκινά η άδεια του καλοκαιριού. Προσπαθούσα να χωνέψω την ιδέα ότι δεν θα πάω πουθενά, γιατί δεν υπήρχε παρέα που θα μπορούσε να ακολουθήσει σε ταξίδι. Με τον φρέντο να έχει φτάσει στην μέση, σηκώνομαι και πάω δυο μαγαζιά δίπλα.
Εκεί υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο. Παίρνω φυλλάδιο δρομολογίων των πλοίων για Ιταλία. Επιστρέφω στο καφέ…Ρίχνω μια ματιά για να περάσει η ώρα.. αρχίζουν σιγά σιγά να με ζώνουν τα φίδια..!!! αυτό ήταν…και τρέχω στο τουριστικό γραφείο. Βγάζω εισιτήρια για 31-7-09 αναχώρηση από (Ηγουμενίτσα) για (Βενετία). Εγώ και η μηχανή μου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα....
Επιστρέφω σπίτι και αράζω καναπέ. Παίρνουν θέση πάλι τα παιχνίδια του μυαλού. Μπράβο ρε τι έκανες πάλι; Φτάνεις Ιταλία και; Που πας ανόητε; Την τρέλα μου ρέε… θα πάω να τα ακυρώσω.. εκείνη την στιγμή ο ιδρώτας από το σβέρκο κυλούσε εκνευριστικά στην πλάτη.. Πρώτη ιδέα.. πρέπει οπωσδήποτε να βάλω κλιματιστικό.. Δεύτερη ιδέα.. σηκώνομαι και πάω στην βιβλιοθήκη. Τόσες ταξιδιωτικές εγκυκλοπαίδειες έχω , μήπως και πάρω καμιά ιδέα.
Έτσι κ’εγινε. Από μια σειρά εγκυκλοπαίδειας που έχω με μνημεία πολιτισμού και φύσης της ΟΥΝΕΣΚΟ ανά τον κόσμο, έβγαλα και το δρομολόγιο. Σε Γαλλία και Ισπανία που δεν έχω γνωρίσει, θα αναζητήσω πανέμορφα μνημεία. Βγάζω δρομολόγιο στο περίπου χωρίς να κλείσω ξενοδοχεία. Φυσικά δεν πρόκειται να μπορέσω να τα επισκεφτώ όλα, αλλά είναι και μια αρχή σε αυτό το ταξίδι.
31-7-09-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:
Τα πράγματα φορτωμένα και έμενα να βάζω μπροστά την μηχανή 1:40 νύχτα και αναχώρηση από το Ίλιον για Ηγουμενίτσα όπου θα έπαιρνα το καράβι 9:00 το πρωί. Με αυτόν το τρόπο αποφεύγω την Πάτρα και μια νύχτα παραπάνω στο καράβι. Για όσους έχουν κάνει αυτό το δρομολόγιο και χωρίς καμπίνα, γνωρίζουν πόσο κουραστικό είναι. Έτσι κάνω και μια χιλιομετρική μοναχική πρόβα, αφού είναι πρώτη φορά που κάνω ευρωπαϊκή βόλτα μόνος μου.
7:00 πρωί και είμαι λιμάνι Ηγουμενίτσας.
Σε δυο ώρες θα έχω αναχώρηση. Και εκεί που κάθομαι και περιμένω βαρετά να περάσει η ώρα, βλέπω γνωστό ζευγάρι φίλοι, να φτάνουν με την μηχανή τους... Η χαρά δεν περιγράφεται, εκεί που θα ήμουν σαν την καλαμιά στον κάμπο, τώρα θα έχω και παρέα στο καράβι. Τούς φωνάζω χάρηκαν πάρα πολύ, γιατί και αυτοί δεν αντέχουν τις ώρες μέσα στο καράβι. Ούτε ραντεβού να είχαμε και τα παιδιά που μένουν Γιάννενα και είμαστε φίλοι, θα κάνουν και αυτοί ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά όχι από εκεί που πάω εγώ... Δεν πειράζει όμως η παρέα μετρά έστω και για λίγο..
Kαι τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση... Πάνο με ΑΝΕΚ έχεις κλείσει; Όχι με ΜΙΝΩΑ την πατήσαμε!!!!!!!
Πάει η παρέα πάνε όλα τα πείρε το κύμα.. Αφού ήμασταν στενοχωρημένοι όλοι για την ατυχία μας χαιρετιόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην επιστροφή μου, να περάσω από Γιάννενα να τους δω και να διηγηθούμε τις εμπειρίες μας. Μπαίνω στο καράβι με βαριά καρδιά, και ψάχνω, κάποιο μέρος για ύπνο, γιατί ήμουν ξενύχτης. Τελικά βρίσκω μια καρέκλα, και εκεί την έβγαλα για τις επόμενες 24 ώρες..