Ξανά στην γέφυρα για φωτογραφία, με το χρώμα του ουρανού να είναι έντονο κόκκινο.
Είχα δει σε βιβλίο φωτογραφία από αυτό το σημείο, και με θέα την Βασιλική το ηλιοβασίλεμα. Νόμιζα ότι είναι φωτοσοπ και δεν υπάρχουν τέτοια χρώματα. Απλά η φωτογραφική αποθανάτισε το ίδιο εντυπωσιακά τα χρώματα όπως τα είχα δει.
Έμεινα άφωνος και μαγεμένος, με αυτό το φυσικό καρποσταλ που ξετυλίγονταν μπροστά μου. Δεν υπήρξε ποιο μαγική στιγμή μέχρι τώρα.
Τι ποιο όμορφο για να κλείσω την μέρα μου!!! Επιστροφή στο ξενοδοχείο…..
11-8-09-ΤΡΙΤΗ (ES-Barcelona 305χιλ)
Ήλιος και ζέστη από νωρίς με υποδέχονται με χαρά. Χαλαρά λοιπόν βαλίτσα στην μηχανή, το κλειδί και πάμε γι’αλλα. Προορισμός; Η πασίγνωστη (Barcelona- Ισπανία). Αυτοκινητόδρομο τον ΑP-2 με διόδια, αλλά αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Και αυτό γιατί και οι
Ισπανοί πάνε γρήγορα αρκετά πάνω από το όριο. Αφού πλήρωσα 24-ευρω για διόδια και έχασα και 50-ευρω βγάζοντας να πληρώσω…τα πείρε ο αέρας μέσα από τα χέρια μου και δεν πρόλαβα να δω που πήγαν…φτάνω στην πόλη. Σταματώ αμέσως ανοίγω GPS και βρίσκω το ποιο κοντινό Hotel Ibis προς κέντρο, αλλά και από εδώ που βρισκόμουν.
Η ζέστη ήταν αρκετή λόγο ώρας. Είχα φτάσει μεσημέρι και έβλεπα αρκετό κόσμο να πηγαίνει προς παραλία. Φτάνω έξω από το ξενοδοχείο. Αρκετά μεγάλο και πολυτελές θα έλεγα. Για να δούμε..!!! Έχει δωμάτιο και μάλιστα με 86-ευρω και πρωινό. Καλή φάση το κλείνω αμέσως για δυο διανυκτερεύσεις. Φυσικά ρόλο παίζει και ότι είναι καθημερινή και όχι σαββατοκύριακο…Ξεκουράζομαι μέχρι να έρθει το απόγευμα για να κάνω μια αναγνωριστική στο κέντρο της πόλης. Ορεξάτος λοιπόν, για φαγητό και βόλτα, ξεκινώ από το ξενοδοχείο προς το κέντρο της πόλης. Παρόλο που σε λίγο θα βράδιαζε η ζεστή ήταν έντονη. Περπατώντας και με τον χάρτη στο χέρι, συνειδητοποιώ ότι το ξενοδοχείο που βρήκα δεν είναι και κοντά στο κέντρο…
Συνεχίζω και το πρώτο που συναντώ μπροστά μου είναι ο κυριότερος πνεύμονας πρασίνου του κέντρου της πόλης. Το Παρκ ντε λα Σιουταντελα. Μπαίνω μέσα για να κόψω και δρόμο…γιατί πραγματικά καταλαμβάνει μεγάλη έκταση!!!
Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία για μια μικρή ξεκούραση, σε σκιά, όπου και πολλοί ντόπιοι και τουρίστες έκαναν το ίδιο.
Υπάρχουν λιμνούλες και διάφορα έργα γνωστών γλυπτών μαστόρων.
Μάλιστα υπάρχουν οι καταρράκτες, σχέδιο του Κασκαντα, αλλά έχει βάλλει και το χεράκι του ο Γκαουντι. Και λένε ότι ήταν από τα πρώτα του έργα….
Τι άλλο μπορείτε να δείτε εδώ μέσα είναι…ο Ζωολογικός Κήπος, το Κοινοβούλιο της Καταλονίας, όπως και το Μουσείο Ζωολογίας και Γεωλογίας.
Και επειδή εμένα άρχισαν να μου βγαίνουν τα (ζωώδη ένστικτα) η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινα. Βγαίνω από την κεντρική πύλη του πάρκου στην συμβολή των οδών Marques de l’ Argentera και passeig de Picasso, όπου ένα ελληνικό εστιατόριο και μάλιστα επιγραφές στα Ελληνικά όπως ΣΟΥΒΛΑΚΙ με έκαναν να αράξω χωρίς σκέψη.
Όλοι όσοι κάθονταν ήταν Έλληνες και κατάλαβα ότι εδώ θα φάω καλά.. όπως και έγινε…στο τέλος απολαμβάνω και ένα παγωμένο φραπεδακι…λέω να κάνω μια μικρή βόλτα στην παλιά πόλη, που βρίσκεται εδώ κοντά και να επιστρέψω στο ξενοδοχείο.
Εντυπωσιασμένος από τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης, ξαναβγαίνω σε κεντρικό σημείο. Είναι η ποιο τουριστική πεζοδρομημένη λεωφόρος της πόλης. Η (La Ramla – Λα Ραμπλα).
Καλά εδώ χάνει η μανά το παιδί, και το παιδί την μάνα.. το χάος από κόσμο με αρκετά αξιοθέατα πάνω στον δρόμο.. με μικροπωλητές και αρκετά καφέ, για να περάσετε αρκετές ώρες χαζεύοντας.
Χάζεψα αρκετά και επιστροφή στο ξενοδοχείο..
12-8-09-ΤΕΤΑΡΤΗ:
Η ζέστη είναι προβλεπόμενη για σήμερα, αλλά προβλέπετε και αρκετό περπάτημα. Φορτωμένος με αρκετά υγρά στον σάκο, ξεκινώ…πρώτη στάση στο ποιο γνωστό έργο του Γκαουντι, και όλης της πόλης…. La Sagrada Familia-Λα Σαγράδα Φαμίλια. (Εξιλεωτικός Ναός της Αγίας Οικογένειας). Και εννοούμε τον τεράστιο Γοτθικό Καθεδρικό, που δεν ολοκληρώθηκε λόγο θανάτου του Γκαουντι. (ΟΥΝΕΣΚΟ το 2005)
Απλά μένεις με το στόμα ανοιχτό χαζεύοντας αυτό το μεγαλείο. Η προσέλευση των τουριστών, για την είσοδο του ναού, μεταφραζόταν σε χιλιόμετρα. Σε καμιά περίπτωση δεν θα καθόμουν σε ουρά με τόση αναμονή...αρκέστηκα σε εξωτερικές φωτογραφίες, και συνέχισα την βόλτα μου.
Επόμενος σταθμός άλλο ένα κτήριο του Γκαουντι. Η La Pedrera (Casa Mila). Με την παράξενη κυματιστή του όψη το κτήριο Λα Πεδρερα (Καζα Μιλά) κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις.
Για ακόμη μια φορά όμως η ουρά των τουριστών, αφού έχει εισιτήριο για την είσοδο, με κάνουν να φύγω. Το κτήριο αυτό και ειδικά η ταράτσα του με τις καμινάδες σε σχήματα πολεμιστών, επιστημονικής φαντασίας προσελκύουν πολύ κόσμο.
Συνεχίζω για την επόμενη στάση. Εδώ φίλος μου είχε πει πρέπει να επισκεφτείς αυτόν το Ναό οπωσδήποτε. Καλά υπάρχει και άλλος Ναός ποιο γνωστός από αυτόν του Γκαουντι; ΧΑΧΑΧΑ…γέλια από τον φίλο…απάντηση: ποιον Γκαουντι και κουραφέξαλα μου λες ρέε…εδώ μιλάμε για τον υπέρτατο μεγαλειώδες ποδοσφαιρικό Ναό..FC Barcelona Καμπ Νοου….έτσι κ’εγινε.
Ξεποδαριάστηκα για να βρω το γήπεδο και έλιωσα από την ζέστη!!! Η τοποθεσία που βρισκόταν το γήπεδο, στην βόρεια Βαρκελώνη, δεν την είχε ούτε ο χάρτης της πόλης. Ήταν κάτι σαν περίχωρα.. Μόνο ρωτώντας το βρήκα.
Κατευθύνθηκα στην τεράστια μπουτίκ της ομάδος. Κόσμος πολύς και περισσότερο οικογένειες, με τους μπαμπάδες να τρέχουν μαζί με τα πιτσιρίκια και να αγοράζουν ότι τους ζητήσουν. Είχε τα πάντα…. Είδα κάτι ταμεία, με κόσμο να βγάζει εισιτήρια.
Πάω εκεί, και ήταν για το τουρ που γινόταν, μέσα στο γήπεδο, και τις εγκαταστάσεις. Τι να κάνω εδώ που έφτασα, κάτι πρέπει να δω. Πληρώνω 17 ευρώ και μπαίνω μέσα με το πλήθος. Η περιήγηση μέσα στο γήπεδο περιλάμβανε, ένα τρισδιάστατο βίντεο 20 λεπτών με την ιστορία της ομάδας, το οποίο ήταν και πολύ εντυπωσιακό. Βόλτα σε εγκαταστάσεις, όπως αποδυτήρια..
αίθουσα συνελεύσεων, και την μεγάλη αίθουσα με τα τρόπαια της ομάδας.
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 14/10/2016 στις 16:17.
Και μετά στον χώρο έξω στις κερκίδες, και στους επισήμους. Εδώ άραξα σε σκιά, και απήλαυσα το σάντουιτς, με θέα το γκαζόν του Ναού (γηπέδου)..
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 14/10/2016 στις 16:19.
Επιστρωφη στην μπουτικ για αγορα αναμνηστικων..
Η ώρα έχει περάσει, σχεδόν απόγευμα. Η ζέστη τραγική. Αυτό που σκεπτόμουν ήταν η επιστροφή. Έξω από το γήπεδο είδα το τουριστικό λεωφορείο, και αποφασίζω να μπω. Με απογοήτευση μου λέει η κοπέλα για τα εισιτήρια ότι δεν με συμφέρει. Κοστίζει 24 ευρώ αλλά είναι από το πρωί. Τέτοια ώρα να πληρώσω τα ίδια για να πάω μέχρι το κέντρο δεν λέει.. τελικά τα πόδια ήταν η λύση και πάλι.
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 14/10/2016 στις 16:22.
Σαν τον αναστενάρη και καταϊδρωμένος, μετά από καμιά ώρα φτάνω στον λόφο (Μontjuic-Μοντζουικ).
Τελευταία τροποποίηση από magelanos 1; 14/10/2016 στις 16:24.
Μιλάμε για μια τεράστια έκταση, που χρησιμοποιείτε από τους κατοίκους σαν τρόπο φυγής και αναψυχής. Εδώ υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα, με το ποιο επιβλητικό.. το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση