Και το υγρό στοιχείο δεν έλειπε από το σκηνικό, με λίμνες και ποτάμια.
Σταματάμε για λίγο σε ένα μαγευτικό τοπίο με λίμνη και αρκετό πράσινο..
Και το υγρό στοιχείο δεν έλειπε από το σκηνικό, με λίμνες και ποτάμια.
Σταματάμε για λίγο σε ένα μαγευτικό τοπίο με λίμνη και αρκετό πράσινο..
Και θα έλεγα και αρκετά κουνούπια, μαμούνια, σμήνος από έντομα…. η μάχη με τα έντομα κατέληξε 1-0. δεν μπορούσαμε ούτε να περπατήσουμε ήταν παντού. Έτσι γρήγορα λίγες φωτογραφίες και δρόμο.
Τελευταία στάση πριν τον τελικό προορισμό η ( Νεκρόπολης-Dimmuborgir).
Και γι΄αυτους που ακούνε <<μαύρο μεταλ>> υπάρχει Νορβηγικό συγκρότημα με αυτό το όνομα, και πολύ γνωστό στα σκοτινα μονοπάτια. Εδώ περίπου 2000 χιλιάδες χρόνια πριν είχε γίνει έκρηξη ηφαιστείου, και είχε δημιουργηθεί μια λίμνη από λαβα.
Με τα από τόσο καιρό η λαβα έχει πάρει διάφορα σχήματα, ακόμη και ανθρώπων αλλά και τεράτων.
Οι Βίκινγκς είχαν ένα φόβο ότι υπήρχαν <<ΤΡΟΛΣ>>.
Αφού χαζέψαμε κ’εδώ για καμιά ώρα, φτάσαμε στον τελικό προορισμό την πόλη (Reykjahlid) στην λίμνη (Myvatn-Mιβατν).
Όλη η περιοχή εδώ γύρω από την λίμνη, είναι έντονα γεωθερμικά φορτισμένη!!! Εγώ με τον γνωστό πλέον τρόπο, δηλαδή ένα τηλέφωνο την προηγουμένη μέρα, έκλεισα ένα δωμάτιο σε guesthouse. Το όνομα αυτού Elda. Μην το μπερδεύεται με την αλυσίδα των ξενοδοχείων edda, καμιά σχέση.
Όχι ότι είχε κάποιο πρόβλημα. Μια χαρά ήταν και με πρωινό. Γενικά εδώ η πόλη είναι πολύ μικρή, με ελάχιστα καταλύματα. Έχει ένα βενζινάδικο, μηχάνημα τραπέζης για αλλαγή χρημάτων ένα εστιατόριο καφέ, μαγαζί με σουβενίρ, και ένα τουριστικό περίπτερο για πληροφορίες και οργάνωση εκδρομών με πούλμαν, στην ευρύτερη περιοχή.
Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί εδώ και όχι κάπου αλλού; Πρώτον και βασικότερο, εδώ κοντά στα 5χιλ, υπάρχουν ζεστά λουτρά οργανωμένα, οπότε θα πάμε για μπανακι. Και θα βγάλουμε εισιτήρια για αύριο, να πάμε εκδρομή με πούλμαν εκτός δρόμου, σε γνωστά αξιοθέατα.
Τώρα ξεκινάμε για τα λουτρά, και μάλιστα αποφασίζουμε να το κάνουμε με τα πόδια… δηλαδή 10χιλ συνολικά. Κόβοντας από κάτι χωράφια, βγαίνουμε στον (1) και περπατάμε στην άκρη του δρόμου, όλο ευθεία.
Πλησιάζοντας βλέπαμε τους καπνούς που έβγαιναν από τα έγκατα της γης!!
Στον αέρα υπήρχε έντονα η μυρωδιά από θειάφι, και αν φορούσα μια στολή αστροναύτη, άνετα κάποιος θα νόμιζε ότι κάνω απόβαση σε κάποιον μετεωρίτη!!
Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις, των λουτρών, ήταν η ώρα περασμένη, και δεν είχε κόσμο πολύ. Φυσικά ευχαριστηθήκαμε ένα μπανακι στα ζεστά ιαματικά νερά, και ότι κούραση είχε περάσει στο σώμα μας, τώρα είχε εξαφανιστεί.
Κάτσαμε μέχρι να πέσει ο ήλιος, εμπειρία μοναδική με την ομορφιά των χρωμάτων…
Μέχρι που άναψαν τα φώτα, γύρω από την λίμνη, και μας υπενθύμισαν ότι πρέπει σε λίγο να φύγουμε. Όντως ήμασταν από τους τελευταίους, που την κάναμε, αλλά και γεμάτους ευχαρίστηση, για την τελευταία εμπειρία, των ιαματικών λουτρών εδώ στην Ισλανδία.
Η επιστροφή πάλι η ίδια, αλλά ήμασταν τόσο ξεκούραστοι που δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε στην έδρα μας. Ώρα για ύπνο και τα λέμε το πρωί….
19-8-08 Τριτη (IS-Dettifoss)
Σήμερα έχουμε πρωινό εγερτήριο γιατί θα πάμε εκδρομή με το πούλμαν. Κάτι σαν <<σχολική εκδρομή>> ας πούμε!! Η χαρά μεγάλη τα σάντουιτς έτοιμα νερά και χυμούς, και φύγαμε. Το μόνο άσχημο ότι ο καιρός είχε αλλάξει απότομα σε σχέση με χθες. 11 βαθμούς δείχνει το θερμόμετρο, συννεφιά και έντονο το κρύο. Δέκα βαθμούς κάτω σε σχέση με χθες. Εεεε….αυτή είναι και η ομορφιά της χώρας!! Μπαίνουμε στο πούλμαν πιάνουμε παράθυρο, και ξεκινάμε. Πρώτη στάση πολύ κοντά από εδώ. Είναι στα λουτρά (Jardbodin) που κάναμε μπάνιο χθες. Αλλά δεν σταματά εδώ στρίβουμε στον δρόμο (863) από την αντίθετη πλευρά της λίμνης
για να καταλήξουμε μετά από λίγα χιλιόμετρα στο Όρος (Krafla) στα 818μ υψόμετρο. Εδώ είναι ο κρατήρας (Maar Viti) γεμάτος με νερό.
Οι γύρω περιοχές δίπλα στον κρατήρα είναι ενεργές. Το 1970 είχαν κάνει μια γεώτρηση για να δουν το υπέδαφος, και έγινε μια τεράστια έκρηξη, από καυτό ατμό, που βγήκε στην επιφάνεια με δύναμη. Τώρα εδώ εγκατέστησαν εργοστάσια και εκμεταλλεύονται τον ατμό που με την δύναμη του ξεκινά τουρμπίνες και παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Απαραίτητες φωτογραφίες, και ξανά στον (1) διανύοντας 14χιλ περίπου, βρίσκουμε τον χωμάτινο πλέον δρόμο (F862). Για τα επόμενα 20χιλ θα κάνουμε μια ωραία <<πούλμαν-εντουραδα>> ωραία η χωμάτινη διαδρομή, με αρκετά κλειστά κομμάτια, και απότομους γκρεμούς. Με μια μηχανή on-off γίνεται σχετικά άνετα, αρκεί ο παράγον καιρός να είναι μαζί σας. Καπνός από μακριά έκανε την εμφάνιση του. Φωτιά εδώ; Μπααα…δεν υπάρχει κάτι να καεί εδώ πέρα. Είναι ένα εντελώς φαλακρό τοπίο. Και όμως ο καπνός προέρχεται από το σπρέι νερού, της υδατόπτωσης του καταρράκτη (Dettifoss-Ντετιφος).
Και όταν μιλάμε για υδατόπτωση εννοούμε 200 τόνους νερό το δευτερόλεπτο!!!
Η γη πραγματικά τραντάζεται. Φτάνοντας και παρκάροντας, περπατάμε γρήγορα προς τον καταρράκτη. Από απόσταση αρχίζουμε και βρεχόμαστε από το σπρέι.
Ο όγκος και το μεγαλείο του καταρράκτη είναι τεράστιο. Βλέποντας την ορμή της πτώσης του νερού από αυτό το ύψος, σε πιάνει μια φοβία, αλλά περισσότερο τα <<κάνεις>> πάνω σου από το έντονο βουητό της πτώσης τοσου όγκου νερού. Μένεις με το στόμα ανοικτό…πιστεύω ότι είναι ότι ποιο άγριο και δυνατό σε καταρράκτη σε όλη την χώρα.
Η ώρα περνά, και δεν χορταίνεις το θέαμα, αλλά πάμε στον διαδοχικό καταρράκτη εδώ κοντά στον (Selfoss-Σελφος). Και οι δυο καταρράκτες τροφοδοτούνται μέσω ποταμού από τον μεγαλύτερο παγετώνα της χώρας τον (Vatnajokull-Βατναγιεκουλ).
Χορτάσαμε νερό και πάμε να φύγουμε. Μπαίνουμε στο πούλμαν και με τον ίδιο χωμάτινο δρόμο (F842) οπού περνά μέσα από το εθνικό πάρκο (Jokulsargljufur) κάνουμε μια στάση σε σημείο με λίμνη.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση