Άλλο ένα τρίμερο μας έλαχε και είπα για ένα ακόμα λόου μπάτζετ ταξιδάκι.
Αν και αυτό το λόου μπάτζετ μια μέρα θα μας φάει.
Πέμπτη λοιπόν 27/10 και κάνω τα πάντα για να φύγω από το μαγαζί... νωρίς.
Συνεχώς όμως το τηλέφωνο χτυπάει και συνεχώς κάποιος πελάτης την τελευταία στιγμή ζητάει αυτό ή εκείνο.
Θέλω απλά να φύγω και τελικά τη γκάνω γύρω στις 5 πτώμα.
Τρέχω σπίτι αλλάζω και φεύγω.
Αθάνατη Λάρισα
Μυρίζει βροχή μα ως τα Τρίκαλα φτάνω στεγνός αλλά νύχτα και εκεί με πιάνει η βρόχα.
Σταματάω, βάζω αδιάβροχα ξέρω πως δεν πρέπει ν ανοίξω το κράνος αλλά το κάνω και παίρνει υγρασία από μέσα.
με συνοπτικές διαδικασίες κλείνω το πιο φτηνό ξενοδοχείο που βρίσκω στην Καλαμπάκα (Κώστα Φαμίση) και δρόμο.
Βγάζω φλας να στρίψω αριστερά στο φανάρι και ξαφνικά το κράνος θολώνει, καταλαβαίνω την πίσω ρόδα να χτυπάει στο κράσπεδο και
βρίσκομαι να κυλιέμαι στη λάσπη και στο γκαζόν σα γουρούνι.....
Νιώθω το χτύπημα στο κράνος, νιώθω τα προστατευτικά να ακουμπάνε εδώ κι εκεί, νιώθω κι ένα τρομερό πόνο στον αριστερό όμο
και στον δεξί καρπό....
(μου έρχετε στο μυαλό το παλιό εκείνο σύνθημα... όμο όμο όμο πάρτη μπ... μου και δρόμο)
Μα πιο πολύ νιώθω μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΤΣΑΝΤΙΛΑ και θέλω ν αρχίσω τα χριστοκάντιλα γιατί χωρίς να έχω καταλάβει πως και τι έγινε
ήμουν σίγουρος πως αν είχα δώσει 35ε για το πιν λοκ δεν θα είχε γίνει τίποτα.
Κοιτάω τη μηχανή στη μεσαία λουρίδα και βλέπω τ αυτοκίνητα ένα ένα να βγάζουν φλας και προσεκτικά να προσπερνούν.
Νομίζω ότι το 15ο σταμάτησε και ένας τυπάκος, μηχανόβιος φυσικά, με βοήθησε να σηκώσω το μηχανάκι που λόγω καρπού
ήταν αδύνατο.
Μούτρο, μάγουλο, στραβό τιμόνι κλασσικά.
Πατάω μιζιά η Τι Ντιμάρα παίρνει με τη μία και φεύγω για το φαμίσι με ανοιχτό κράνος πια αφού η ζελατίνα έχει γεμίσει λάσπη.
Το Κώστα Φαμίση είναι ο ορισμός του Κιτς και απ έξω έχει ένα άγαλμα του οποίου έχουν τσιμεντάρει το μπου... και τ αρχ.... !!!!
Το κοιτάω και νιώθω αλληλέγγυος.
![]()