[FONT=arial][FONT=Calibri]Στη σιδερώστρα της καθημερινότητας η ρουτίνα με σιδερώνει αλύπητα...σαν βιετκόγκ κάτω απο το νερό του οριζώνα της πλήξης προσπαθώ να ρουφήξω λίγο βρώμικο αέρα με το εικονικό μου φυσοκάλαμο...άχρηστη ειναι η ηλιόλουστη μέρα όταν τη κοιταζεις πίσω από τα κάγκελα της φυλακής στην άσχημη χώρα των "Πρέπει". Κλειδί...τσιγάρα...αναπτήρας...και λίγα χρήματα...κατηφορίζω ήδη για το βενζινάδικο...και μετά λίγη υπομονή μέχρι τα διόδια...τα τελευταία τείχη του κακέκτυπου φέουδου...του σκλαβοπάζαρου ψυχών και σωμάτων.[/FONT][/FONT]
[FONT=arial][FONT=Calibri]Ταξίδεψε...και το κοντά και το μακριά ταξίδι είναι...δεν υπάρχει Ιθάκη έτσι κι αλλιώς...όλα για το ταξίδι γίνονται. Αχ ρε Οδυσσέα, πως την πάλεψες μετά από τόσα ταξίδια να καταλήξεις στη πλήξη μιας αγκαλιάς; Εκτός κι αν ξανάφυγες και δεν το μάθαμε ποτέ...[/FONT][/FONT]
[FONT=arial]Ά[/FONT][FONT=arial][FONT=Calibri]νοιξη...τότε που η φύση κάνει έρωτα ξεδιάντροπα, ανέμελα, της αρέσει να την παίρνουν παντού...να δίνεται ολάκερη και να σκέφτεται μόνο αν είχε κι άλλα να δώσει...[/FONT][/FONT]
[FONT=arial][FONT=Calibri]Φθινόπωρο...έρωτας τέλος...μοναξιά...μελαγχολία...ο απολογισμός όσων ζήσαμε με φόντο τα κιτρινισμένα φύλλα ξαπλωμένα κατάχαμα κι ένας μολυβένιος ουρανός έτοιμος να μοιράσει δάκρυα. Τότε που πεθαίνει το παλιό για να γίνει το λίπασμα που θα θρέψει το νέο...[/FONT][/FONT]
[FONT=arial][FONT=Calibri]Ο τετρακύλινδρος γουργουρίζει κι η άσφαλτος με τις λευκές γραμμές...καρέ από φιλμ νουάρ που χτυπάνε στα δοντάκια της μηχανής προβολής...τα δοντάκια είμαστε εμείς και η μηχανή προβολής ο χωροχρόνος....
[/FONT][/FONT]
![]()