Αν περάσει ένα τέτοιο κοπάδι να περάσει από την Πάρνηθα δεν θα αφήσει κολυμπιθρόξυλο !!!
Μέσα από μία χορταστική διαδρομή έφτασα στην Ουλάν Μπαατάρ (η κυριολεξία είναι «Κόκκινος Ήρωας»). Η πρωτεύουσα είναι μία αναπτυσσόμενη σύγχρονη πόλη. Το κομμάτι αυτό είναι καθαρό. Η ανάπτυξη όμως γίνεται σταδιακά και έτσι υπάρχουν και γειτονιές με χαμόσπιτα και σκουπίδια κοντά στο κέντρο της πόλης. Αυτό είναι το τίμημα της «δυτικού τύπου» ανάπτυξης όλων των πρώην «κόκκινων» Δημοκρατιών. Η Μογγολία με έκταση περίπου 1.500.000 χλμ2 (19η στον κόσμο) αλλά πληθυσμό μόλις 3.000.000 έχει ΑΕΠ περίπου 15 δις $.λίγο παραπάνω δηλαδή από ότι μας στοίχισαν οι Ολυμπιακοί. Συνεπώς η ανάπτυξη αργεί πολύ να έρθει. Αυτός είναι και ο λόγος που η πλειοψηφία των δρόμων είναι χωμάτινοι, γιατί δεν υπάρχει χρήμα να πέσει άσφαλτος (ευτυχώς δηλαδή).
Η θερμοκρασία και εδώ ήταν ο μεγάλος άγνωστος. Ήθελα να ήξερα ποιος μαλάκας έγραφε στο booking ,3 μέρες πριν φτάσω στην χώρα, πως στο ξενοδοχείο που έμεινε δεν λειτουργούσε το κλιματιστικό και έκανε πολύ ζέστη, και ζήτησε ανεμιστήρα από την ρεσεψιόν κ.λπ. γιατί εγώ μπήκα στην πρωτεύουσα με 5ο C και το κρύο έπεφτε βαρύ… Εκεί που έλεγα πως θα ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μου, πήρα τα (να μην πω τι πήρα)…
Το πρωί άφησα το μηχανάκι για ξεκούραση και βγήκα να περπατήσω στην πόλη. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να δεις όπως το μουσείο εθνικής ιστορίας, ένα μικρότερο μουσείο που εκτίθενται σκελετοί δεινοσαύρων και διάφορα άλλα απολιθώματα, μία περιοχή (Gandan Monastery District) γεμάτη βουδιστικούς ναούς και ένα τεράστιο άγαλμα του Βούδα και πολλά άλλα.
Παραθέτω άλλο ένα μαραθώνιο φωτογραφιών.
έπλεξαν όπως και να το δεις ...
Όλα τα λεφτά !!! (νομίζω ότι ήθελε να γράψει hooligan αλλά κάπου τα μπέρδεψε)
Η αυθεντική πανοπλία στρατηγού του Τζένγκις Χαν (έτσι λένε τουλάχιστον)
Μογγόλος Πάδρε μετα του ομολόγου του ..
Το τεράστιο άγαλμα του Βούδα
Περίπου 50 χλμ έξω από την πόλη στην όχθη του ποταμού Τούουλ δεσπόζει το έφιππο άγαλμα του Τζένγκις Χαν, το μεγαλύτερο στο είδος του σε ολόκληρο τον κόσμο. Για όσους θέλουν να αφιερώσουν χρόνο στην χώρα, 200 χλμ νότια από την πρωτεύουσα ξεκινάει η έρημος Γκόμπι και αυτό το μέρος είναι ένα ταξίδι από μόνο του.
Στο μουσείο Εθνικής ιστορίας αναφέρεται και την χαρακτηριστική συμβολή του βαρώνου Ούγκερν (Robert Nickolaus Maximillian von Ungern-Sternberg) ο οποίος κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης πήρε τον στρατό του (γιατί οι επαναστάτες θα του έπαιρναν το κεφάλι) και μετέβη στην Μογγολία όπου και βοήθησε τους Μογγόλους να νικήσουν τους Κινέζους στην αποφασιστική μάχη της Ουργκά (σημερινή πρωτεύουσα). Η wikipedia τον χαρακτηρίζει τυχοδιώκτη, η Αγγλική έκδοση «τρελό βαρώνο» οπότε αξίζει λίγη εντρύφηση στην ταραχώδη ιστορία της ζωής του αλλά και της συνολικότερης περιόδου.
Η πληροφορίας της ημέρας από το μουσείο ήταν πως το 32% του πληθυσμού της χώρας ζει σε αστικά κέντρα και κυρίως στην πρωτεύουσα, άρα υπάρχουν περίπου 2.000.000 νομάδες στην ύπαιθρο και στα χωριά.
Φυσιογνωμικά σαν λαός είναι μετρίου αναστήματος ενώ σαν χαρακτήρες είναι αρκετά φιλικοί. Αν ρωτήσεις κάποιον στον δρόμο (στην πρωτεύουσα) αυτός ευχάριστα θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει, αλλά αν είναι στο τιμόνι μπορεί και να προσπαθήσει να σε πατήσει. Βιασύνη, απροσεξία και επιθετική οδήγηση, συνθέτουν το σκηνικό εντός και εκτός πρωτεύουσας για αυτό είτε εποχούμενοι, είτε πεζοί μετακινούμαστε με προσοχή.
Το εκτεταμένο οδικό δίκτυο της χώρας διασχίζεται από ιαπωνικά δεξιοτίμονα αυτοκίνητα και πλην κάποιων σημείων δεν είναι ασφαλτοστρωμένο και λόγω έλλειψης πόρων δεν προβλέπεται να ασφαλτοστρωθεί σύντομα. (και πάλι ευτυχώς). Προσοχή θέλει και στις εισόδους και εξόδους από την χώρα διότι δεν προορίζονται όλες για οχήματα. Κάποιες είναι μόνο για πεζούς, ενώ κάποιες (όπως η Ereen στα ΒΑ της χώρας) εξυπηρετούν αποκλειστικά φορτηγά για εισαγωγή καυσίμων.
Πέρασα τρεις μέρες στην Μογγολία για να γεμίσω μπαταρίες και να ξεκουραστώ. Άλλωστε το πρόβλημα με την εκκίνηση της μηχανής, τα καλάμια που έχαναν λάδια αλλά και το κρύο (8οC στις 10:30 το πρωί) με απέτρεψαν από οποιαδήποτε άλλη περιπλάνηση.
Μογγολία σου λέει ο άλλος, ήλιος και ζέστη .. Τον ήπιαμε κλαρίνο ... Το να βλέπεις την ανάσα σου, Αύγουστο μήνα, και να περιμένεις πότε θα ανέβει λίγο ο ήλιος στον ουρανό για να ζεστάνει το περιβάλλον γύρω σου είναι αρκετά αποκαρδιωτικό από μόνο του.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση