Μεγαλώσατε σε "μοτοσυκλετιστική" οικογένεια;

[buckley]

ο πατερας μικρος ειχε κατι μ@λακιες τις εποχης..ζουνταπ, καρελια...καποια στιγμη πρεπει να ειχε και yamaha...αλλα ολα παιδικα κυβικα...κατι 175...κατι 250...
περιπου οταν γεννηθηκα, αρχες 80, πηρε την πρωτη vespa 200 και την εχει ακομα..αλλα δεν δουλευει..ειναι δωρητης οργανων για την 2η που μου πηρε οταν πηγα πανεπιστημιο...και μ'αυτη (που ειναι ιδια με την πρωτη αλλα εχει και φλας..χωρις μπαταρια βεβαια)..πορευεται ακομα..πατημενα 70...
στα 14 μ'εμαθε να την οδηγω για να τον βοηθαω στην δουλεια (ηλεκτρολογος εγκαταστασεων) και να πηγαινω να φερνω οτι χρειαζοταν εκτακτα και να μην αφηνει την δουλεια στην μεση...
Πασχα, καλοκαιρι, ιδια ηλικια οδηγουσα και ενα 50αρι cub ενος θειου που το πηγαιναμε εξοχικο να το εχουμε για τα γυρω γυρω...
και ο νονος, που ειναι γειτονας και μονο 10 χρονια μεγαλυτερος, απο μικρος με ΧΤ, ΤΤ R/S..κλπ...κολλημενος yamahικος..τωρα εχει ενα tenere xtz...

καπως ετσι κολλησα και εγω το μικροβιο...

Παιδικά δεν ήταν για τότε Σταύρε πίστεψε με.
Εμένα λοιπόν ο γέρος ήταν χωμένος στα μηχανοκίνητα ξεκίνησε μαζί με αμάξια και μηχανές (όταν ακόμα αυτές ήταν στην Ελλάδα χόμπυ πλουσίων)κάπου λίγο μετά τον πόλεμο στα αμάξια ακολούθησε επαγγελματικά μια πορεία και παράλληλα και το χόμπυ του με αγώνες Πάρνηθα Τατόι Ακρόπολις.
Τις μηχανές τις παράτησε μετά που έκανε παιδιά οπότε ενώ το μικρόβιο υπήρχε τη σπίθα την χρεώνω στο ξάδερφο με τα ευρωπαικά αερόψυκτα εντούρο των late 70s.

[MG-KTiNoS]

Ράλι ακρόπολης ο μπάρμπας μου με εσκορτ και γκοκάρτ (μια λέξη)
Και η να BMW του Κόκοτα από δω και το Ρενό Αλπίν από κει και η Λάτσια Στράτος πάρα πέρα.
Εγώ όμως γούσταρα φλορέτα και Ζούνταπ.
Ο Κύρης Μίμης ο σοδεράς και ο Γιάννης ο οικοδόμος ήταν "οι δικοί" μου.
Ήταν πιο άνθρωποι και με έκαναν και τσάρκα που και που.
Πότε δεν θέλησα κανένα αμάξι. (ούτε Λάμπο, ούτε Φερραρί ούτε τίποτα)

[bulmont]

Απο μωρό με τον πατέρα μου βόλτες με διάφορα γερμανικά πενηντάρια................





Κάπου στα '76-'77 μιά πρωτομαγιά μάς έκλεψαν την τότε φλορέττα κι' αγοράστηκε το
πρώτο γιαπωνέζικο ένα Σουζούκι Α50
Μ' αυτό μ' έμαθε ο πατέρας μου να οδηγάω όταν θα 'μουν γύρω στα 14.........





Ο πατέρας μου είχε πάθος με το εκάστοτε μηχανάκι του. Δεν ασχολείτο καθόλου
μ' αυτό (μόνο βενζίνη έβαζε....) αλλά δεν το αποχωριζόταν ποτέ!!!!!!!!!!!!!
Αν και πήρε κάποια στιγμή αυτοκίνητο, καθημερινά οδηγούσε και πήγαινε παντού
με το μηχανάκι. Το αυτοκίνητο το αγόρασε γιά να γλυτώσει από την κρεβατομουρμούρα της
μάνας μου που δεν ήθελε να χωνέψει πώς όλη η γειτονιά έχει ''κουτί'' κι' εμείς όχι......
Ποτέ δεν έμαθε να το οδηγάει σωστά.....
Οδήγαγε μηχανάκι μέχρι λίγο πρίν πεθάνει, χωρίς κράνος, με παντόφλες και είχε και
αρκετές τούμπες μ' αυτό.......


Πρώτο μου ταξίδι με μοτό '80 ή '81........Δεν θέλετε να μάθετε γιά
εξοπλισμούς κλπ.........

[zizou]

Κανένας από την οικογένεια.Είχα μια φυσική έλξη για τους 2 τροχούς από τα τρία μου ξεκινώντας με ποδήλατο και αυτή την αίσθηση της ασταθούς ισορροπίας μέχρι τα 14 που οδήγησα το πρώτο μηχανάκι, τη φλορέτα του ξάδερφου στο χωριό,μετά όλα πήραν το δρόμο τους.

[harris_x]

οχι

[antsoar]

Τις μηχανές τις ανακάλυψα στα 36. Μέχρι τότε, για άγνωστο λόγο, ήταν σαν να μην υπήρχανε. Δεν είχε κανείς στο περιβάλλον μου. Ήμουν κολλημένος με τα αυτοκίνητα, παρακολουθούσα αγώνες, αναβάσεις, Ακρόπολις, πίστα. Αργότερα πήρα αγωνιστικό καρτ 125 και έτρεξα και εγώ. (το μεγαλύτερο σχολείο που έχω περάσει ποτέ).

Και τότε έγινε το εξής: Είμαστε στην εταιρεία, και για δυο μέρες έχει πέσει το σύστημα. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, έχουμε σκυλοβαρεθεί, αφού παίξαμε μέχρι και μπάλα και έχουμε πιει από 3 καφέδες ο καθένας βλέπω το παπί ενός συναδέλφου.
"Δώστο μου να κάνω μια βόλτα"
"Ξέρεις;"
"Όχι"
"Εντάξει πάρτο"

Το παπί ήταν ένα χρέπι διαλυμένο. Η γκαζιέρα γύριζε μαζί με τον καθρέφτη, τα μαρσπιέ ήταν στραβά, και τα μισά πλαστικά ήταν πιασμένα με ταινία συσκευασίας. Για ώρες έκανα κύκλους στην τεράστια αυλή της εταιρείας. Είχα ενθουσιαστεί. Ξαφνικά είχα ανακαλύψει το πιο ωραίο παιχνίδι στον κόσμο.
Κάποια στιγμή θέλαμε καλαμάκια για τον καφέ και προσφέρθηκα να φέρω εγώ με το παπί.
Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή πρέπει να ήταν η πιο επικίνδυνη διαδρομή τις ζωής μου. Βγήκα στη κίνηση της Πέτρου Ράλλη, εντελώς άσχετος, χωρίς δίπλωμα, χωρίς κράνος, τίποτα. Για πρώτη φορά περνούσα μέσα από την κίνηση, δεν με σταματούσε τίποτα, έβλεπα πιο μακρυά και ο αέρας με φυσούσε στο πρόσωπο.
Θυμάμαι ακόμη να επιστέφω στην εταιρεία, με ένα τεράστιο χαμόγελο και να σκέφτομαι "πως γίνεται να έχω χάσει αυτό το πράγμα από την ζωή μου μέχρι τώρα"

Αυτό ήταν. την ίδια μέρα γύρισα σπίτι και ανακοίνωσα στην γυναίκα μου ότι θα βγάλω δίπλωμα για μηχανή. Με κοίταξε με ανησυχία και μου είπε: "Περνάς κλιμακτήριο;"

Κεραυνοβόλος έρωτας ήταν λοιπόν η αιτία. Για πολύ καιρό νόμιζα πως μόνο εγώ ανακάλυψα τις μηχανές τόσο αργά, στην πορεία βρήκα αρκετούς ακόμα που τις ανακάλυψαν αρκετά μετά την εφηβεία.



Έντιτ: Τώρα που το ξανά είδα, το ερώτημα τέθηκε λίγο διαφορετικά, αλλά ελπίζω να παραμένω εντός θέματος.

[AristidisZ]

Καμία επαφή με την οικογένεια, μάλλον θα έλεγα ότι ήταν εντελώς κατά, με μεγάλους τσακωμούς όταν ανακοίνωσα στα 16 ότι ήθελα παπί

Τελικά μου πέρασε...

Πάντως σύμφωνα με μαρτυρίες της γιαγιάς, όταν με έβγαζε βόλτα ως μωρό, ο μόνος τρόπος για να με ηρεμήσει ήταν να με ανεβάζει σε μηχανάκια

[sapila racing]

O πατέρας μου αρχικά κυκλοφορούσε με ποδήλατο, μετα φοιτητής με vespa, μετά με lambretta. Αργότερα BMW R26 και BMW R75. Στα 16 μου με βοήθησε οικονομικά να πάρω το μηχανακι που ήθελα.
Τις μηχανές του τις εφτιαχνε ο θείος ο Ευριπίδης που ακόμα τον θυμούνται όσοι είχαν μεγάλες μηχανές πριν το 80. Τον αποκαλούσαν ΄Μαστορα'΄ή ΄Προεδρο', και υπήρχε λόγος γι αυτό.
O Ευριπίδης μου έβαλε το μικρόβιο των κλασσικών, κι αν δεν είχα τσακιστεί το 85 και είχα παρει το BSA 650 που μου έφτιαχνε τότε, θα είχα παρει σίγουρα άλλη πορεία από τότε.
Tα δυο BMW μου ηταν του πατέρα μου, το R26 του το είχε βρεί ο θείος, και το R75 το είχε ανακατασκευάσει απο την αρχή μια και ηταν περιπολικό αγορασμένο απο τον ΟΔΥΣΥ.
Το R75 o πατέρας μου το καβαλούσε μεχρι και μερικούς μήνες πριν τον θάνατό του.

[bebeto]

ο πατερας μου θυμαμαι παντα καβαλαγε μηχανη και οχι μονο αυτο,εκανε παρεα με κατι τυπους που φόραγαν φουλαρια στον λαιμο και δερματινα ενω ειχαν μακρια μαλλιά...ολοι βρωμαγαν λαδια απο την διχρονιλα και ειχαν βγαλει ονοματα γυναικων στης πατεριτσες τους.....καπως ετσι.....αρρωστησα και εγω..

[DAYMAN]

θειος Κωστας με την Lambretta και Jawa 350 επειτα. Κειμενα των ΚΚ,Χοιδα και Αντωνη Κολια εκαναν τον ποθο μεγαλυτερο.Ο πατερας μου μετα απο μια χυμα εκει στα 60ς στην στροφη μετα την τρυπα του Καραμανλη δεν ηθελε ουτε φωτο να δει απο μοτοσυκλετα. Χαρακτηριστικο σημειο αναφορας ο 3ημερος καυγας του στυλ- η ταν η επι τας -οταν στην Γ λυκειου το 1982 απαιτησα την αγορα ενος Beta MX 6E και τελικα υπεγραφει συμβιμβασμος-συμφωνια κυριων με την αγορα ενος C-50 και την συγχωρεμενη μανα να αναλαμβανει τα 'γραμματια" (ξερετε οι ηντα και κατι) το οποιο σε 10 μερες μου το εφαγαν και ακολουθησε το Dax -50 η DAXARA με την VW εξατμιση συνοδευομενη με την καθε ειδους μαλακια που με εδερνε εκεινα τα χρονια.

[Tycho Moon]

Στην οικογένεια δεν υπήρχε αυτοκίνητο.

Κάποια στιγμή πήρε ο πατέρας μου ένα Gilera TS 50 του 81, ελαφρώς μεταχειρισμένο από φίλο του.

Η 1η μου βόλτα ήταν σαν συνεπιβάτης την μέρα που το πήρε. Με κάνανε πάνω - κάτω το στενάκι που μέναμε. Ήμουν 4 χρονών και ακόμα τη θυμάμαι.

Μιας και το αυτοκίνητο ήρθε πολύ αργότερα, το μηχανάκι αυτό ήταν το οικογενειακό μεταφορικό μας μέσο. Μέχρι 4κάβαλο πηγαίναμε στις παραλίες για μπάνιο το καλοκαίρι.

Εκεί έμαθα να οδηγώ. Ευτυχώς το κρατήσαμε, το 2008 του κάναμε ολική επισκευή και έιναι πάλι σαν καινούργιο.

Στην οικογένεια έπαιζε και μια BSA με καλάθι - αγνώστων λοιπών στοιχέιων - που την είχε ένας ξάδερφος της μάνας μου. Ο θείος έχει ήδη πεθάνει και τη μηχανή πριν πολλά χρόνια - για άγνωστους λόγους - την είχε παρατήσει στο χωριό στο κτήμα του, μέχρι που την έφαγε η βροχή και στο τέλος σιγά σιγά, την κατάπιε το χωράφι.

[buckley]

ο πατερας μου θυμαμαι παντα καβαλαγε μηχανη και οχι μονο αυτο,εκανε παρεα με κατι τυπους που φόραγαν φουλαρια στον λαιμο και δερματινα ενω ειχαν μακρια μαλλιά...ολη βρωμαγαν λαδια απο την διχρονιλα και ειχαν βγαλει ονοματα γυναικων στης πατεριτσες τους.....καπως ετσι.....αρρωστησα και εγω..

4χρονα είναι αλλά δεν πειράζει...
https://www.moto.gr/forums/showthrea...=1#post2472875

[SHOOTER045]

Όταν άρχισα να θυμάμαι και να γνωρίζω,είχα μια έμφυτη συμπαθεια και κλίση στους δυο τροχούς.
Ο πατέρας μου είχε τότε ενα sachs 250 enduro.
Το οποίο δεν ξέρω που κατέληξε.
Μνημειώδης ηταν η κουβέντα στην παρέα του για μια τούμπα που φαγανε και έδειχναν τα σημάδια τους.
Ίσως γι αυτό δεν ήθελαν οι δικοί μου να τα βλέπουν ούτε ζωγραφιστα.
Αλλά αμα μπει το μικρόβιο δεν φεύγει...
Η αρχή μου έγινε με το glx το 89,και απο το 91 που πήρα το ΙΤ(250)μέσω ενος ξαδέρφου ( αρκετα χρονια μεγαλυτερος μου)που είχε το 175 και σε εκείνο έμαθα να οδηγαω με συμπλέκτη.
Η απόκτηση του 250 ηταν μνημειώδης.
Επειδή έμοιαζε με του ξαδέρφου μου,και με έβλεπαν να οδηγαω το 175, παρουσιαζα το 250 σαν εκείνο και επι δυο χρόνια το αφηνα σπίτι τού,για να μην δίνω στόχο.

[bebeto]

4χρονα είναι αλλά δεν πειράζει...
https://www.moto.gr/forums/showthrea...=1#post2472875

υπαρχει φωτογραφικο αλμπουμ της εποχης.....ο πατερας μου πανω στην μηχανη σε στυλ 'τσακαλια' και η μανα μου διπλα σαν αλλη Σοφια Αλιμπερτη....ΠΟΛΥ ΓΕΛΛΙΟ και ΚΛΑΜΑ μαζι..βαλε οτι ειδα και λιγο Doohan οπωτε........

[Panos76]

Εμένα μόνο ένας θείος μου στο χωριό είχε ένα ζούνταπ 50άρι όπου με έβαζε επάνω για βόλτα ή στατικά στη σέλα θυμάμαι μου έλεγε να γκαζώνω. Τα ξαδέρφια μου ήταν εκείνα που χώθηκαν βαθύτερα (με παπιά, Gpz, κλπ) και εγώ κρυφο χάζευα/ζήλευα. Όλα αυτά από early έως τέλη 80ς.

Επίσης ανέκαθεν έπαιζαν στην πολυκατοικία τρία αλάνια της εποχής με tzr, klr και zzr (κάπου το '92). Όταν γύρναγα από το σχολείο πάντα ανέβαινα επάνω κρυφά στα μηχανάκια τους. (υπήρχε και ένας τύπος με ένα βίλα κόκκινο που πάντα έβλεπα παρκαρισμένο έξω από το σπίτι του - τότε νόμιζα ήταν κάποιο Ιαπωνικό - δεν ήξερα τα βίλα).

Μία μέρα του '92 σκάει στο σχολείο ένας φίλος με ένα Γιάβα με πετάλια! Του το πήρα επιτόπου και άρχισα να κόβω βόλτες στη Διονύσου - έναν κεντρικό δρόμο του Χαλανδρίου - πάνω - κάτω. Ένοιωσα την απόλυτη ηδοΝή!

Όλες λοιπόν αυτές οι εικόνες έδρασαν καταλυτικά στο να πάρω κρυφά το πρώτο μου παράνομο παπί - συνεταιρικά με έναν φίλο.

Επειδή είχα ανάγκη χρημάτων έπιασα δουλειά σε μια πιτσαρία του Χαλανδρίου - με παπί δανεικό - όπως έλεγα στον father, εξαναγκαζόντας τον έτσι να υπογράψει για το πολυπόθητο δίπλωμα στα 17.