Χτες πέρασα, στην "κλασσική" διαδρομή από το σπίτι με τα σκυλιά που μας την είχαν πέσει ομαδικά προ καιρού. Ήταν μόνο ένα έξω, το οποίο δεν μπορούσε να μπει και μέσα γιατί ήταν κλειστή η πόρτα του σπιτιού του (όχι δεν ήταν ο πηδηχτούλης, αυτός πλέον δεν πλησιάζει). Δόντια, σηκωμένες τρίχες στην πλάτη "μοϊκάνα" και επιθετικό. Ο δικός μου ήταν αρκετά ψύχραιμος, μέχρι ένα σημείο που είμασταν ανάμεσα στα δύο σπίτια και είχε την "αγέλη" μέσα από τον ένα φράκτη, τον "πηδηχτούλη" μέσα από τον άλλο φράκτη και το ελεύθερο σκυλί ταυτόχρονα να του γαυγίζουν και πήγε να με ρίξει κάτω γιατί προσπαθούσα να προχωρήσουμε μπροστά να φύγουμε και αυτός γυρνούσε σε όλες τις κατευθύνσεις μήπως του την πέσουν πάλι μπαμπέσικα (τον καταλαβαίνω)... Έφαγε μιά γερή φάπα και μαζεύτηκε. Ναι ξέρω, παιδαγωγικά δεν προτείνεται η πρακτική, αλλά έχοντας την κακή εμπειρία της τελευταίας φοράς που με πέταξε κάτω και έπεσα άτσαλα και πονούσα μέρες, δεν υπάρχει περίπτωση να του αφήσω περιθώρια. Τελικά μπήκα εγώ ανάμεσα στα σκυλιά και μαζεύτηκε και υποχώρησε πίσω από το αυτοκίνητο της κυρίας του σπιτιού (η τρελή γριά/ζωόφιλη της γειτονιάς) αλλά προφανώς μετά παρέμεινε έξω... Ήμουν στην σκέψη να της φέρω πάλι την αστυνομία. Τελικά δεν το έκανα γιατί δεν είχε έκταση το συμβάν και γιατί το σκυλί αυτό δεν ήταν επιθετικό απέναντι σε εμένα (όπως είχαν κάνει όλη η αγέλη την προηγούμενη φορά), με τον σκύλο είχε "πρόβλημα".
Δυστυχώς είναι πρόβλημα τα "σιτιζόμενα αλλά ελεύθερα" στην γειτονιά και δεν ξέρω μήπως θα πρέπει να γίνω ο κακός με όλους και να δω τι θα γίνει να τα μαζέψουν.