Τιτιβίσματα Νορβηγίας. Πως τελικά αντιμετώπισα τον μινώταυρο Nordkapp...

[NIKANTHI]

– Πόσα μποφόρ έχει ρωτάω τον καπετάνιο

– Έξι με εφτά

– Είναι πολλά;

– Οχι μωρε, τίποτα δεν είναι αυτό.

Φαντάζεστε τώρα τι γίνεται εκεί τον χειμώνα.





Η τρικυμία που βίωσα σε εκείνη την μεταφορά μου προς τα νησιά αλλα και οι θεομηνία που αντιμετώπισα στης Άλπεις ήταν μακραν, ότι πιο αξιομνημόνευτο απέκτησα από αυτό το ταξίδι. Το οποιο δεν προήρθε από το φυσικό τοπίο, αλλα από τα καιρικά φαινόμενα που με συντρόφεψαν στο ταξίδι… Καιρικά φαινόμενα που όταν ασφαλής κάθεσαι άναυδος και τα παρακολουθείς, αλλα αν είσαι εκτεθειμένος σε αυτα τρέμεις για την ζωή σου… Τελικά αυτή δεν είναι οι μαγεία να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα, γιατί είσαι ένα με τον καιρό … Και θα πρέπει να τον σεβαστείς για να επιβιώσεις





Ο καιρός κόπασε κάπως και φτάσαμε στο λιμάνι

[NIKANTHI]

Μετά από 2000 και, χιλιόμετρα στη Νορβηγία είδα επιτέλους βουνό. Αμήν!

[NIKANTHI]

Δένει το καράβι και ξεκινάω για να δω αυτό το νησί, αλλά και την παραλία των ονείρων μου. Έφυγα λέμε.





Έβρεχε όμως και έβριζα. Σήμερα βρήκε να βρέχει ο πούστης, στο μέρος που ήθελα να βγάλω τις πιο ωραίες φωτογραφίες. Δεν πειράζει τι να κάνουμε, και συνέχισα...

[NIKANTHI]

Όπως καταλαβαίνετε από τις αντιδράσεις μου ήμουν μέσα στην τρελα αλλά με αυτά που θα έβλεπα, θα ξανά χαπακωνομουν με εντατικούς ρυθμούς.

[NIKANTHI]

[NIKANTHI]

Φτάνω σε ένα θεματικό πάρκο

[NIKANTHI]

Δεν με άρεσε πολύ και έφυγα. Συνεχίζω και ανηφορίζω ένα βουνό, αμήν! Εντωμεταξύ στο δρομο, βλέπω κάτι πινακίδες στα νορβηγικά που γράφουν κάτι περίεργα.

Ε Νορβηγικά γραφει, τι με νοιάζουν εμένα και συνέχισα.





Και τότε φτάνω σε απιστευτο τοπίο. Καταρράκτης να χύνεται από τον Θεό και μια παγωμένη λίμνη ,ο ρε μάγκα που ήρθα. Χάζεψα !

[NIKANTHI]

Από απέναντι χινόντουσαν και άλλοι καταρράκτες. Ρε συ τέτοιο μέρος δεν έχω ξαναδεί. Κοκάλωσα! Προσπαθώ μέσα στην βροχή να βγάλω κάποιες φωτογραφίες, η DSLR να είναι μούσκεμα και εγώ να την γράφω. Αλλά μετά θυμήθηκα ότι έχω μεγάλο ταξίδι ακόμα και την έκρυψα. Δεν μπορούσα να χωνέψω το που ήμουν... Δεν μπορούσα να στρίψω τσιγάρο γιατί τα χέρια μου ήταν μούσκεμα και έφυγα...

Περνάω ένα θεοσκότεινο τούνελ σπηλιά που έσταζε από παντού και εκεί, είχε νορβηγικές πινακίδες αλλά επειδή δεν είχα το λεξικό μαζί μου τις αγνόησα! Και φτάνω στην θέα. Πω πω ρε παιδιά τρελάθηκα τι να λέμε τώρα!

[NIKANTHI]

Βγάζω από το κινητό φωτογραφίες και βρίζω για το κολοβρόχο. Ηταν δίπλα μου ένα ζευγάρι ισπανών με αυτοκίνητο που βγάζαν και αυτοί φωτογραφίες... Φυσικά είχαν και ομπρέλα για να μην βραχούν έξω από το αυτοκίνητο, οργανωμένοι!

Και εκεί μου έρχεται και τους λέω... Μήπως μπορείτε να μου δώσετε την ομπρέλα να βγάλω φωτογραφίες με την DSLR γιατί βρέχει...Με κοιτούσαν λίγο περίεργα να το πω, γιατί άραγε. Με τα πολλά μου την δίνουν, πετάω την σακούλα στο πάτωμα για να μην χαλάσω τη φωτογραφία, παίρνω την ομπρέλα και παλεύω να βγάλω φωτογραφία, και να μην εστιάζει η μηχανή. Της μάνας σου! Και να παιδεύομαι τίποτα!!

Εκει η Ισπανίδα με λυπήθηκε και με λεει...Ελα να σου κρατάω εγώ την ομπρέλα για να βγάλεις φωτογραφία. Παίρνει την ομπρέλα, εγώ προσπαθούσα να εστιάσω με την Ισπανίδα από πίσω να γίνεται μούσκεμα από την βροχή και εγώ, να είμαι στα στεγνά. Τι να λέμε τώρα!

[NIKANTHI]

Μια μάχιμη φωτογραφία





Μία με το φειζερ





Και μια με την καημένη την ισπανίδα που δεν ήξερε τη έμελλε να πάθει ...






Αφού ευχαρίστησα την Ισπανίδα που έσταζε από την βροχή, ξεκίνησα και κατηφόρισα ένα ελικοειδή δρόμο. Αμήν!

Έβριζα για τον καιρό και τις φωτογραφίες αλλά το σκηνικό αυτό με την Ισπανίδα και την ομπρέλα ,δεν την αλλαζα με την καλύτερη φωτογραφία του κόσμου... Για αυτην βέβαια δεν ξέρω.

[NIKANTHI]

Κάνω κάποια χιλιόμετρα και αφού ξαναπέρασα ακόμα ένα τούνελ σπηλιά φτάνω στην παραλία. Πωπώ χάζεψα

[NIKANTHI]

Μου βγήκαν τα μάτια έξω








Είχαν στήσει και ένα σκέπαστρο για κάποια εκδήλωση προφανώς. Είχε κάποιους εργάτες οδοποιίας και τους ρωτάω


– Εδώ είναι η παραλία (εντωμεταξύ εκεί ήμουν αφού την έβλεπα)

– WHAT ;;;


Καλά μιλάμε τα είχα χάσει τελείως, δεν ήμουν καλά!


– No right Words... (Τι να πω ότι τα είχα χάσει τελείως) Ο δρόμος συνεχίζει από εδώ για να πάω...

– Ναι αλλά είναι κλειστός.

– Τι! (Συνηλθα με τη μία)

– Ναι!! Εχει πινακίδες στον δρόμο... Επειδή κάνουμε έργα το μισό δρόμο από εκεί που ήρθες τον κλείνουμε το πρωί, και τον άλλον μισό το απόγευμα. Δεν είδες τις πινακίδες;


– Της είδα αλλά ήταν στα νορβηγικά

– Σωστά (τελικά σε εκείνο το μέρος ακόμα και οι νορβηγοί, χαπακωμένοι είναι!! )


Ο νορβηγός παίρνει τηλέφωνο και ενημερώνεται, μετά μου λέει... Ναι είναι κλειστός ο δρόμος έως στις 16.30 και το άσχημο είναι, ότι μετά δεν θα προλάβεις να πάρεις το τελευταίο φέρρυ για να πας στην στεριά.

Μας γάμησες! Τώρα τι να κάνω, τους ευχαρίστησα και ξανα χαζεύω την παραλία. Τότε έρχεται ένα αμάξι με δυο κυρίες από την απέναντι πλευρά, καλά αυτές πως πέρασαν... Τις ρωτάω.


– Είναι ανοιχτός ο δρόμος;

– Όχι αλλά πέρνας δεν έχεις πρόβλημα.


Τώρα εγώ τι να κανω.Να πάω ή να μην πάω, ημουν και κάπως και το σκεφτόμουν κάπως έτσι.





Θα πάω και ό,τι γίνει, ξεκινάω και ο θεός βοηθός. Όσο οδηγούσα εντωμεταξύ βγήκε και ο ήλιος. Όχι ρε συ τώρα βγήκε και αυτός που έφυγα από την παραλία. Τι να κάνουμε, βρίσκω απαγορευτική πινακίδα στο δρόμο και την προσπερνάω... Πω πω ήμουν για φυλακή!

Βρίσκω έναν εργάτη με σταματάει.


– Καλά που πας, δεν είδες την πινακίδα.

– Να , με είπαν ότι μπορώ να περάσω. (Εκει μιλαμε η καρδια μου πηγε να σταματησει)

– Ναι πάνε, δεν θα έχεις πρόβλημα να περάσεις με το μηχανάκι.

– Σίγουρα... (φοβόμουν κιολας μη με κλείσουν και σε κανένα... πολικό μπουντρούμι!!!)

– Ρε πάνε και αν σου πουν τίποτα πες τους, ότι σε έστειλα εγώ.


Ψιλοχύμα κατάσταση όπως βλέπετε, αλλο που δεν ήθελα και εγώ και ξεκινάω.

[NIKANTHI]

Φτάνω στα έργα και βλέπω αυτό.





Όχι ρε μάγκα πως θα περάσω από εδω!





Οι εργάτες με κοιτάνε περίεργα.


– Τι θες εδώ;

– Να ο εργάτης πίσω με έστειλε, με είπε ότι μπορώ να περάσω

– Ε πέρασε.

Αλλά με το φέιζερ δεν μπορούσα να περάσω, Ξενέρωσα!

Δεν μπορούσα να μπω στην διαδικασία να περιμένω τρεις ωρες να ανοίξει ο δρόμος, μετά να μην προλάβαινα το τελευταίο καράβι και να ξανα έχανα μία μέρα οδήγησης. Αυτό που ήθελα ήταν να οδηγήσω και να δω, όχι μόνο να δω... Και γυρίσα πίσω.

[NIKANTHI]

Έβριζα στην αρχή αλλά βλέποντας τον ήλιο και σκεφτόμενος την παραλία γούσταρα και πάλι και με το που έφτασα.





Κοκάλωσα.

[NIKANTHI]

Να έρχομαι από την Ελλάδα με τις ομορφότερες παραλίες στον κόσμο και όσο αφορά εμένα, να βλέπω στη Νορβηγία την ομορφότερη που έχω δει ποτέ... Λέει πολλά.





Τα νερά ήταν καταπράσινα σαν σμαράγδια.