ΣΑΒΒΑΤΟ 27 - 06 - 2015 ΗΜΕΡΑ 18
Με το που ξύπνησα έκανα όλες τις πρωινές μου συνήθειες
Kαι αφού χαιρέτησα τους ιταλούς που θα πήγαιναν στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ξεκίνησα κι εγώ, για να προσεγγίσω γεωγραφικά ύψη για να δω την δύση του ηλίου. Κάνω κάποιο χιλιόμετρα και φτάνω σε ένα τεράστιο καταρράκτη.
Ω ρε μάγκα μου τι είναι αυτό που βλέπω πάλι, με την τσιμπλα στο μάτι. Χαλαστικα κιολας, σοβαρα σας μιλαω!! Ήθελα να οδηγήσω και ο καταρράκτης μου χάλασε την οδήγηση… Μιλάμε τα είχα χάση τελειως… Δεν ήμουν καλά!!
Σταματάω και πάω να περπατήσω ένα μονοπάτι για να δω τον καταρράκτη από πιο κοντά.
Κατεβαίνω κάτι ξύλινα σκαλοπατάκια.
Ισορροπώ σε κάτι κοτρώνες προσέχοντας μην σπάσω τα πόδια μου.
Πηδαω κάτι τεράστιους αγωγούς.
Κασκαντέρ!!
Και φτάνω σε μία σπηλιά που λειτουργούσε μάλλον σαν κάποιο είδος καφέ μπαράκι.
Ήταν θεόρατος.
Και κατέβηκα μέχρι την παραλία.
Έκατσα αρκετή ώρα εκεί μέχρι που ανηφόρισα, ξαναπάω στο μηχανάκι... Και καλο μου δρομο...
Μετά από αρκετά χιλιόμετρα, βλέπω ένα τεράστιο ισόγειο κτίριο με ένα απέραντο πάρκινγκ και να γίνεται, ο κακός χαμός από κόσμο. Σταματάω το μηχανάκι προσεγγίζω το μέρος, και διαβάζω ότι είναι εθνικό πάρκο. Καλή φάση! Μπαίνω μέσα στο κτίριο πάω από δω πάω από εκεί, αλλά δεν έβρισκα πουθενά το πάρκο. Πω πω οσο πήγαινα χειροτέρευα... Καλά όλα τα αλλά, να μην βρίσκω ολόκληρο πάρκο... Είναι κάπως! Λέω να ρωτήσω, ξεφτίλα!!! Αλλά τελικά ρώτησα...
– Συγγνώμη εδώ είναι το εθνικό πάρκο...
– Ναι.
– Και το πάρκο που είναι;
– Εδώ δεν έχει πάρκο, είναι προς ενημέρωση για τα εθνικά πάρκα που έχει στη Νορβηγία (Είδατε αμέσως να με κακολογείσετε)
– Και όλος αυτός ο κόσμος.
– Έχουμε εκδήλωσεις.
Αλλά δεν μου άρεσε το μέρος και έφυγα. Το μόνο πράγμα που με έφτιαχνε από γήινες απολαύσεις (Περα από τα μακαρόνια) ήταν, το τσουκάλι με τη φωτιά.
Και η τραγουδίστρια.
Τίποτε άλλο!
Καθώς οδηγάω ένιωσα κάτι να μου χτυπάει το πόδι, πέτρα ήταν κανένα πουλί δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ε δεν έδωσα σημασία και συνέχισα.
Περνάω επιτέλους ένα βουνό όπου είδα και χιόνι.
Και φτάνω στον αρκτικό κύκλο ... Αντε θα το γράψω και αυτό, δεν βαριέσαι εδω γράψαμε τα πάντα, σε αυτό θα κολίσουμε. Φτάνοντας στον αρκτικό κύκλο νόμιζα ότι ήταν διαφορετικό μέρος και όχι αυτό που συνάντησα… Μπερδεύτηκα μάλλον, περίεργο Ε!
Νόμιζα ότι ήταν μια πινακίδα που ανάγραφε αρκτικός κύκλος και όχι, ότι υπήρχαν ολόκληρες εγκαταστάσεις στο μέρος . Θεώρησα ότι μάλλον αυτός ο κύκλος θα ήταν από της άλλες χώρες που τον διαπερνάνε όπως Σουηδία και Φιλανδία … Ενταξει λεπτομεριές
Παρκάρω το μηχανάκι στην πινακίδα να το φωτογραφίσω.
Πάω μέσα στο κτίριο αλλά δεν μου άρεσε καθόλου... Για προφανεις λογους
Κάποιοι έστελναν κάρτες με το γραμματόσημο από τον αρκτικό κύκλο. Άλλοι κυκλοφορούσαν με σαγιονάρες... Καλά με σαγιονάρες στον αρκτικό κύκλο. Αφού ξενέρωσα τόσο πολύ που ούτε αυτοκόλλητο δεν αγόρασα.
Εντάξει είναι τελείως διαφορετικό συναίσθημα να περνάς στον αρκτικό κύκλο ανηφορίζοντας από το βορρά, και διαφορετικό το κατέβασμα του... Αλλά εγώ στο ανέβασμα ροχάλιζα! Και έφυγα.
Πάω να κάνω καφέ και τότε την κατάλαβα τη δουλειά, το σέικερ ήταν που με είχε χτυπήσει το πόδι πάνω στο μηχανάκι. Δεν το είχα δέσει καλά και εκσφενδονίστηκε πάνω από τον αρκτικό κύκλο. Και ευχόμενος να μην αποκεφάλισα κανένα τάρανδο, ξανά ξεκίνησα.
Αλλα είπαμε λόγο τον περσινών μου μαθημάτων από το ταξίδι, είχα πάρει και δεύτερο.
Σε σχέση με το περσινό μου ταξίδι πείρα ναι μεν διπλό κινητό και σεικερ, αλλά πολύ λιγότερα ρούχα. Γιατί λογου του όγκου τον χειμωνιάτικων, δεν χορουσαν και πολλα πολλα. (θα το γραψω και αυτο, με την ωρα του)
Φτάνω στην Mo i rana όπου αντίκρισα ένα ακόμα θαύμα της φύσης...
Και συνέχισα... Καφεδάκι και τσιμπολογήματα πάνω στο μηχανάκι όπου το έκρινα απαραίτητο
Το νερό πλέον το είχα καταργήσει και έπινα μόνο καφέ.Ε ναι, το νερό δεν μου πρόσφερε τίποτα αλλα ο καφές με τσίτωνε. Συνολικά πρέπει να ήπια στις 13 μέρες μου στη Νορβηγία γύρω στα 80 φακελάκια νες καφέ, συν αυτούς που αγόραζα!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση