Και εγώ να κάνω τις απαραίτητες στάσεις.
Φυσικά πρώτα έκανα τις στάσεις και μετά έβλεπα τους καταρράκτες, φαντάσου!.
Γύρω στις πέντε το απόγευμα φτάνω σε ένα βενζινάδικο 55 km από το Trollstigen...
Και εγώ να κάνω τις απαραίτητες στάσεις.
Φυσικά πρώτα έκανα τις στάσεις και μετά έβλεπα τους καταρράκτες, φαντάσου!.
Γύρω στις πέντε το απόγευμα φτάνω σε ένα βενζινάδικο 55 km από το Trollstigen...
Φουλάρω πάω να πληρώσω. Η κάρτα σας δεν είναι αποδεκτή!! Ξαναπροσπαθω τίποτα, η υπάλληλος γελούσε νευρικά και εγώ ακόμα πιο πολύ. Δίνω την άλλη κάρτα τίποτα! Πληρώνω με μετρητά και την λέω τον καημό μου ότι νιώθω πραγματικά ευλογημένος που είμαι έλληνας πολίτης, αλλά δυστυχώς έχω θέμα με τις κάρτες. Βγαίνω έξω παίρνω τηλέφωνο την Πειραιώς μετά από κανένα δεκάλεπτο ανοίγει γραμμή.
– Γεια σας είμαι στη Νορβηγία και δεν μπορώ να κάνω συναλλαγές με την κάρτα μου.
– Ναι δυστυχώς μπλοκαρίστηκαν όλες οι συναλλαγές από την Ελλάδα προς το εξωτερικό.
— Και εγώ τώρα τι να κάνω!.
– Τι να σας πω!
– Μα το πρωί που μίλησα με μια άλλη υπάλληλο σας μου είπε, ότι δεν θα έχω κανένα πρόβλημα.
– Το πρωί είχαμε άλλη ενημέρωση τώρα έχουμε άλλη.
– Τόσο απλά!
– Δυστυχώς ναι.
- Και εγώ τώρα τι να κάνω που είμαι 3500 km μακριά από το σπίτι μου.
– Τι να σας πω!
Τόσο απλά χρεωκοπήσαμε! Τι λέγαμε ότι η Ελλάδα είναι ετη μπροστά, άκυρο! Και εγώ ήμουν 55 km από το Τρολστιγκεν και να βγάζω καπνούς! Πάω στην υπάλληλο την λέω οτι η Ελλάδα είναι οφ, και να έχω πεθάνει στο γέλιο!! Ετσι λειτουργεί ο οργανισμός μου όταν φτάνω σε φρίκη το ρίχνω στο γέλιο!!! Τι λέω αν έχει πουθενά καμιά πρίζα να φορτίσω το κινητό και αυτή αποσυνδέει ένα fotoplay που δεν χρησιμοποιούσε κανείς, και μου παραχωρεί τη μπρίζα. Τι να λέμε τώρα! Τώρα τι να κάνω να πάω στο Trollstigen ή να μην πάω... Παίρνω την Ανθή τηλέφωνο.
– Ανθή χρεωκοπήσαμε, Οι κάρτες τέλος.
– Πλάκα με κάνεις.
– Όχι. Έκπληξη!.
– Γύρνα πίσω.
– Θέλω να πάω στο Τrollstigen να δω τον καταρράκτη.
– Καλά χάζεψες τελείως!!! 10000 καταρράκτες είδες, και τι έγινε!
– Θα το σκεφτώ!.
Τρεις ωρες το σκεφτόμουν!! Ηθελα να πάω πάρα πολύ είχα όμως 350 € και καμιά 500 km για να πάρω το καράβι από το Μπέργκεν. Το κόστος του καραβιου, και άλλα 900 km για να πάω από Δανία Ντόρτμουντ στην αδερφή μου. Όσο το σκεφτόμουν έρχεται μία οικογενεια νορβηγον στο βενζινάδικο, δεν έβαλαν βενζίνη απλώς έκατσαν σε ένα τραπεζάκι να φάνε ως βραδινή έξοδο. Πω πω, πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι εκεί... Η έννοια της ταβέρνας είναι το βενζινάδικο. Έπαθα πλάκα! Ωραία είναι η Νορβηγία για διακοπές αλλά άντε πάνε να ζήσεις εκεί για πάντα. Και θα λες στη γυναίκα σου... Πάμε έξω ματάκια μου το βράδυ να σε κάνω το τραπέζι... Στο βενζινάδικο!!!!
Έρχεται μία αστυνομικός για να φάει και αυτή κάτι, την ρωτάω αφού την εξήγησα την κατάσταση μου.
– Πόσες ώρες είναι το Μπέργκεν από εδώ για να πάρω το καράβι;.
– Γιατί δεν πας στο Όσλο και να πάρεις το καράβι από εκεί. Είναι περίπου τα ίδια χιλιόμετρα αλλά ο δρόμος είναι πολύ πιο εύκολος και θα κάνεις λιγότερες ώρες οδήγησης!
Δεν ήξερα για αυτή μου την εναλλακτική, ψάχνω να βρω τιμές του πλοίου δεν πολύ έβγαλα άκρη και όλο το σκεφτόμουν. Βγαίνω έξω από το βενζινάδικο κάνω ένα τσιγάρο και εκεί αποφασίζω οτι θα γυρίσω πίσω.
Παίρνω ένα αυτοκόλλητο από το βενζινάδικο και το κολαω στην μπαγαζιερα έτσι για να θυμάμαι την ελληνική μας χρεωκοπία, όσο ήμουν εγώ κάπου στην Νορβηγία και με άφησε στο έλεος του θεού, οι τον διασυνδέσεων μου 3500 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου
Στα πρώτα 50 km όλο το σκεφτόμουν αν έκανα τη σωστή επιλογή ή όχι. Αλλά θεώρησα oτι μερικές καταστάσεις στη ζωή σου σε μένουν βαθύτερα χαραγμένες όταν σε αποτρέπουν να κάνεις κάτι από επιλογή, παρά να το κάνεις. Παντός ήμουν πολύ τυχερός που τελικά ολοκλήρωσα αυτό το ταξίδι, γιατί ανάμεσα στην επέμβαση μου το ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα και την χρεοκοπία, υπήρχαν περιθώρια ωρών στο τελικά, να μπορέσω να το ολοκληρώσω… Και οικονομικά να το δεις, με αρκετοί άνεση αλλα και διάφορα απρόοπτα που μου έτυχαν στον δρόμο, όταν έφτασα στην αδελφη μου, είχα ακόμα 50 ευρώ μαζι μου. Ναι είχα μεγάλη τύχη.
Αλλα ημουν ατυχος γιατι δεν εβγαλα φωτογραφιες….
To be continued when i am back in earth ...
Τα εξωγήινα όντα μόλις συνειδητοποίησαν ότι μέσα σε 5 λεπτά έβγαλα 5000 φωτογραφίες … Με επέστρεψαν άρον άρον πίσω!!
Oποτε θα με ανεχτείτε …Ποιος την χάρη σας
Ετσι... ξεκίνοντας για πίσω γύρισα πίσω από τον Ε 136 μέχρι να βγω στον Ε6 και από εκεί στο Όσλο. Η ελληνική κρίση μπορεί να μου έκοψε τις διακοπές στη μέση, αλλά με πρόσφερε το Όσλο. Αλλά φυσικά μου παρέτεινε και κατά πολλές μέρες τις διακοπές μου γιατί εντάξει, δεν υπήρχε κανένας λόγος να γυρίσω στην Ελλάδα με αυτά που συνέβαιναν στην πατρίδα. Κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε.
Η διαδρομή για το Όσλο ήταν ίσως η χειρότερη, από φυσικής ομορφιάς που έκανα σε όλη τη Νορβηγία. Ηταν δρόμος ταχείας κυκλοφορίας με ελάχιστα σημεία ενδιαφέροντος. Άσε που όσο κατέβαινα προς το νότο νύχτωνε και πάλι...
Εκανα στάση σε ένα εκκλησάκι.
Είχε νυχτώσει για τα καλά και εγώ, φοβόμουν να οδηγάω στο σκοτάδι και σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο να φάω και να περάσει η ώρα.
Πήρα σαντουιτσάκια με 10 νοκ το καθένα, και περίμενα να ξημερώσει κάπως για να ξεκινήσω ξανά. Μου είχε τελειώσει σχεδόν και ο καπνός γιατί με τόσους καφέδες που ήπια το τσιγάρο πήγαινε σύννεφο. Στην ταμεία ρωτάω.
– Καπνό έχετε;.
– Ναι 30 € τα 50 γραμ.
– Κράτα τον!
Εκεί γνώρισα δυο νορβηγούς που είχανε πάει για τριήμερο στη Δανία να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό μαγειρικής, αλλά επειδή χάλασε το αμάξι τους φάγαν ταλαιπωρία και πάτωσαν στον διαγωνισμό.
Μόλις τους είπα ότι είμαι από την Ελλάδα και ότι μου μπλόκαραν τα λεφτά, προθυμοποιήθηκαν να με κεράσουν φαγητό όπου φυσικά το αρνήθηκα. Αλλά ένα πακέτο τσιγάρα που το πήραν σε εξευτελιστική τιμή από τα duty free στο καράβι για Δανία, το δεχτήκα με ευχαρίστηση. Τελικά αυτό το πακέτο το κράτησα ως αναμνηστικο και δεν το κάπνισα, για να τους θυμάμαι.
Μου είπαν ότι η ζωή στη Νορβηγία είναι πανάκριβη, άμα σε πιάσουν για οδική παράβαση σε σκίζουν, και εγώ εκεί αποφάσισα να ξεφορτώσω όλο το μηχανάκι να βάλω λάμπες για να μην έχω αλλά τώρα στο τέλος. Έψαξαν στο ίντερνετ και μου είπαν ότι το εισιτήριο Όσλο Δανία κάνει γύρω στα 60 € και αφού αλλάξαμε e-mail αποχαιρετηθήκαμε.
Κατά τις τέσσερις το πρωί ενώ είχε ανατείλει κάπως ξεκίνησα, με την ελπίδα να βρω πουθενά καμιά στάση να την πέσω. Ναι καλά δεν βρήκα πουθενά τίποτα και πάλι, όλο οδηγούσα. Συνέχεια έκανα στάση σε βενζινάδικα έπινα καφέ ένα τσιγάρο μέχρι το επόμενο.
Τα βενζινάδικα στην Νορβηγία δεν έχουν πουθενά έξω τραπεζάκια και καρέκλες για να κάτσεις κάπου παρά μόνο στο τσιμέντο, και εγώ την έβγαζα στο όρθιο. Πιο πολύ ώρα έκανα στις στάσεις στα βενζινάδικα παρά στην οδήγηση... Εκεί κατάλαβα ότι αν είσαι κουρασμένος, τζάμπα οδηγάς γιατί τα χιλιόμετρα δεν βγαίνουν με τίποτα.
Πρέπει να ήταν γύρω στις εφτά το πρωί όταν επιτέλους βρήκα μια στάση λεωφορείου και όπως ήμουν, ξεράθηκα για καμιά ώρα.
Με το που ξύπνησα και ανασήκωσα το φουλ φέις μέσα από το κράνος, αντίκρισα ένα πανέμορφο θέαμα.
Το σπιτάκι που έκανα την τελευταία διανυκτέρευση στην Νορβηγία…
Με το που ξεκίνησα
Οπου το έβρισκα απαραίτητο και πάλι έκανα στάσεις
Να γραψω για τα ορια ταχυτητας...Καλα, κανείς νορβηγός δεν τηρεί τα όρια ταχύτητας, παρά μόνο όταν έχει προειδοποιητική σήμανση ότι ελέγχετε ο δρόμος από ραντάρ και όταν, εισέρχονται σε κατοικημένες περιοχές. Αυτό το συμπέρανα είτε επειδή με πλησίαζαν τα αυτοκίνητα που ήταν πίσω μου, είτε όταν με προσπερνούσαν, ειτε όταν εξαφανίζονταν από μπροστά μου όταν τους πλησίαζα…
Η παντελώς έλλειψη αστυνόμευσης έχει μετατρέψει τους νορβηγούς οδηγικα σε πιο ευρωπαίους πολίτες αφού στης μερες που έμεινα στην Νορβηγία περιπολικό είδα, μόνο μια φορά. Αλλα για καλο η για κακο, εσεις τηρηστε τα!!!!!!
Έφτασα σε ένα πάρκινγκ που προσπάθησα να κοιμηθώ πάνω σ' ένα πάγκο αλλά πάλι ο ύπνος δεν με έπαιρνε.
Πλησίαζα πλέον το Όσλο παντού στο δρόμο έβλεπα τις τιμές των δορυφορικών διοδίων, 30 νοκ 40 – 50. Αν πας με αυτοκίνητο στο Όσλο πρέπει να έχεις ένα έξτρα κουμπάρα την πατρίδα μόνο, για να πληρώσεις τα διόδια. Φυσικά είχα βάλει τον τόμ αλλά δεν χρειάστηκε, παντού είχε σήμανση για το λιμάνι αλλά αυτό που με προξένησε τρομερή έκπληξη ήταν, ότι όλο το Όσλο το διέσχισα υπογείως και στη σωστή έξοδο με το που αντίκρισα ήλιο, έφτασα και στο λιμάνι. Τι να λέμε τώρα!
Ρωτάω που είναι τα εκδοτήρια της πλοιοκτήτριας εταιρείας , παρκάρω παράνομα το φέιζερ μπροστά στην είσοδο και τρέχω πανικόβλητος να κόψω γρήγορα εισιτήρια μην τυχόν και με γράψουν... Οπουδήποτε και να πάρκαρα στο λιμάνι ήταν παράνομο παρά μόνο στο πάρκινγκ.
Φτάνω στις κοπέλες, της λέω για εισιτήρια.
– 105 €.
– Γιατί 105 € αφού στο ίντερνετ γράφει 60;
– Δεν έχει σημασία επειδή ταξιδεύεις και βράδυ πρέπει να σε χορηγήσουμε καμπίνα.
– Δεν θέλω καμπίνα.
– Όχι είναι υποχρεωτικό.
Ρίχνω μπινελίκια στα ελληνικά, και την ευχαριστουσα στα αγγλικά... Τρέχω πανικόβλητος με τα εισιτήρια στο φειζερ, κάνω ένα τσιγάρο και ξανατρέχω προς τις κοπέλες για να το παίξω λίγο, Ξανθόπουλος. Παίρνω το κατάλληλο ύφος και της λέω.
– Μήπως είναι δυνατόν να μην πάρω καμπίνα γιατί είμαι από την Ελλάδα, με έχουν μπλοκάρει τα λεφτά και είμαι τσιμα τσιμα .
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μα δεν έχω λεφτά για καμπίνα. Δεν θέλω καμπίνα.
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μήπως να μιλούσα με έναν ανώτερο σας.
– Όχι.
– Μήπως...
– Όχι.
Ε σε τέτοιες Νορβηγικές καταστάσεις, ακόμα και ο Ξανθόπουλος σηκώνει τα χέρια ψηλά.Τρέχω πανικόβλητος προς το φειζερ, μην τυχόν δω καμιά κλήση και εκεί να δεις μετά... Τη Ξανθόπουλός που θα γίνω!!
Να σας πω ότι αν πάρετε καράβι από νορβηγική εταιρεία και είναι βράδυ, υποχρεωτικά πληρώνεται καμπίνα. Και αν η πλεύση σας είναι μεγαλύτερη των 16 ωρων, πάλι πρέπει να πάρετε καμπίνα. (Αυτό το είχα μάθει στο κρουαζιερόπλοιο,όταν πήγα και ρώτησα στη ρεσεψιόν με πόσα λεφτά θα μπορούσα να παρατείνω την κρουαζιέρα μου για τεσσεράμισι ώρες, μέχρι την επόμενη στάση και με είπαν... Αλλα 200 €. Όσο η τιμή του εισιτηρίου που είχα κόψει ήδη δηλαδή, επειδή θα μου δίνανε υποχρεωτικά και καμπίνα)
Πρέπει να ήταν 12 το μεσημέρι, είχα γύρω στις 6 ωρες προθεσμία για να κάνω το τσεκ ΐν στο καράβι, ευκαιρία λοιπόν να δω το Όσλο. Η κεντρική αγορά ήταν δίπλα στον λιμάνι απέναντι από την όπερα, μια χαρά. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να παρκάρω το φέιζερ και να περπατήσω... Που να παρκάρω όμως, ΧΑ! Μισή ώρα έψαχνα να βρω μέρος αλλά φοβόμουν, να το αφήσω χύμα.
Είδα κάποιές μοτοσυκλέτες σε μία γωνία της όπερας αλλά το σκεφτόμουν... Ρωτάω ένα νορβηγό καλύτερα λέει, βάλτο στο πάρκινγκ. Πάω στο υπόγειο πάρκινγκ μου λένε οι μοτοσικλέτες δεν πληρώνουν και χωρίς άγχος, ξεκίνησα να περπατώ στο κεντρικό πεζόδρομο της πόλης.
Σαν πολη δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Ένα κεντρικό πεζόδρομο είχε.
Είχε τους κλασικούς περιέργους...
Ένα πολύ μικρό πάρκο.
Έναν καλοφαγά νορβηγό… Ποιος είναι αυτός ρε παιδία;;
Καφετέριες μπαράκια...
Μία εκκλησία που δεν ξέρω τίποτα για αυτήν.
Ούτε καν το όνομα της... Τίποτα το ιδιαίτερο όμως.
Καλά όλα αυτά ρε Νικο, αλλά κάτι λειπει από την απεικόνιση αυτής της πόλης… Βαλε μας καμία ωραία δίμετρη ξανθιά φωτογραφία ξέρεις, με γαλανά μάτια
Μήπως αυτή…
Πλακα με κάνετε, δυο εβδομάδες μονο ταράνδους έβλεπα και όλες μου φαινόταν όμορφες! ΜΑ ΟΛΕΣ!!!
Είχε κάτι αστέρια όμως...
Από άλλο πλανήτη
Για τον γυναικείο πληθυσμό της Νορβηγίας έχω να πω ότι για 13 ημέρες, είχα σχηματίσει τη χειρότερη εικόνα. Χάλια! Οι κακουχίες της αγροτικής ζωής, το δύσκολο κλίμα. Ο ήλιος που εξαφανίζεται για έξι μήνες το χειμώνα, έχουν διαμορφώσει άγρια χαρακτηριστικά στους ανθρώπους. Πιθανόν, να είναι μια άμυνα της φύσης για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες διαβίωσης.
Αλλά στο Όσλο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά...
Αφού έφαγα τρία χάμπουργκερ από τον berger king και χτύπησα και δύο παγωτά, πήγα στην όπερα.
Είπα να πιω έναν καφέ στην καφετέρια που ήταν στο προαύλιο χώρο, αλλά μόλις μου είπαν ότι ακόμα και έξω απαγορεύεται το τσιγάρο... Αλλαξα γνώμη!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
