Grab The Flag Rijeka 2017

[sapila racing]

Ξαναπήγαμε λοιπόν!
Σε αυτό το thread θα σας περιγράψω την εμπειρία της 2ης συμμετοχής στο Grab the Flag στην πίστα της Rijeka (automotodrom Grobnik), με φωτό, σχολια, video κλπ.
Μην γραφετε μέχρι να τελειώσει!

Προς το παρόν σχόλια κλπ εδω:

https://www.moto.gr/forums/showthrea...62#post2902662

[sapila racing]

Την προηγούμενη φορά, το 2014, οταν γυρίσαμε λέγαμε και του χρόνου θα ξαναπάμε. Ε λοιπόν πέρασαν 3 χρόνια, αλλά ξαναπήγαμε.
Αυτό και μόνο είναι μεγάλη επιτυχία.

Φέτος η παρέα μεγάλωσε και σε άτομα και σε μοτοσυκλέτες αφού ήμασταν 3 και οι μοτοσυκλέτες επίσης 3. Με λίγη παραπάνω οργάνωση όμως χώρεσαν πάλι όλα μέσα στο Muppet Show Transit του Δημήτρη και κάτσαμε και οι 3 μπροστά.
Ο Δημήτρης έφτιαξε ένα παταράκι όπου μπήκαν αρκετά πράγματα, ξηλώθηκε και το extra κάθισμα που είχε το Transit κι έτσι δημιουργήθηκε αρκετός χώρος.
Εδώ τα μηχανάκια έτοιμα να φορτωθούν στην γνωστή γιάφκα Ducati της Μιχαλακοπούλου, το support team εν δράσει και τελικά φορτωμένα.

[sapila racing]

Το pit board για τον αγώνα endurance είναι ευφάνταστο και έχει και led φωτισμό για να φαίνεται από μακριά.
Τελικά αποδείχτηκε βέβαια οτι δεν φαινόταν, αλλά δεν προβληματιστήκαμε και πολύ.

Ακολουθήσαμε το γνωστό μας δρομολόγιο, ξεκίνημα βράδυ Παρασκευής απο Αθήνα με προορισμό Ηγουμενίτσα απ όπου πήραμε το καράβι για Βενετία.
Στο καράβι μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, ο φίλος μας ο Αντώνης μας είχε φτιάξει με καμπίνα Α ενώ είχαμε πληρώσει για low budget.
Είχαμε τεράστιο φινιστρίνι, άπλετο χώρο, τηλεόραση όπου είδαμε και δοκιμαστικά MotoGP! Χλιδή κανονική.
Σημαντικό μια και περάσαμε 25 ώρες στο καράβι!

[sapila racing]

Ο καιρός στην Ιταλία ήταν βροχερός με κρύο και αέρα κι έτσι συνεχίστηκε και στην Σλοβενία και στην Κροατία. Δεν σταματήσαμε παρά μόνο για ανεφοδιασμό σε καύσιμα για το Transit στο οποίο ο Δημήτρης είχε βάλει ήδη υγραέριο το οποίο είναι πιο φτηνό στην Ιταλία από την Ελλάδα.
Η καλή κυρία στο GPS μας γλύτωσε την βινιέτα της Σλοβενίας και περάσαμε απο ωραία μέρη αλλά φωτό δεν βγάλαμε αφού και η βροχή έπεφτε συνεχώς.
Φτάνουμε και πάλι στην γνωστή μας πλέον πίστα Automotodtom Grobnik, όπου έχει αγώνες superbikes υπο βροχή και αναρωτιόμαστε πως πάνε έτσι αυτοί!
Βγάζουμε και φωτό και ψαχνόμαστε που θα εγκατασταθούμε. Κοντά στις τουαλέτες ή κοντά στο εστιατόριο καφέ?
Την αλλη φορά ήμασταν περίπου στην μέση του paddock και φέτος πάλι το ίδιο κάναμε.

[sapila racing]

Σκεφτήκαμε οτι αν καθυστερήσουμε το ξεφόρτωμα/στησιμο κλπ ίσως γλυτώσουμε την πολύ βροχή κι έτσι είδαμε τον αγώνα Motogp στο Aragon, φάγαμε, ήπιαμε και τελικά φάγαμε και την βροχή φυσικά.
Μέχρι να ξεφορτώσουμε τα μηχανάκια και να στήσουμε την τέντα με ούπα και γάντζους στην άσφαλτο είχαμε γίνει παπιά. Μετά περάσαμε τεχνικό έλεγχο και τα 3 και τα ζυγίσαμε.
173 το δικό μου Pantah 160 του Δημήτρη και 115 το 350.
'Not too bad' λέει ο τύπος για το 350 και παραξενεύεται ο Δημήτρης που έχει κάνει αρκετή προσπάθεια να το ελαφρύνει. Μετά βέβαια μάθαμε οτι τα Aermacchi 350 στην ίδια κατηγορία παίζουν στα 96-98 κιλά.

Ο αέρας δεν έλεγε να κοπάσει, ούτε κι η βροχή. Ετσι κι εμείς τακτοποιήσαμε τα μηχανάκια, βάλαμε μπρός το αερόθερμο και ανοίξαμε το τσίπουρο που μας ζέστανε και το σώμα και την ψυχή. Η παρέα μας ήταν η καλύτερη, όλο πλάκες και γέλια και το τσίπουρο βοήθησε κι άλλο!
Τελικά πάμε για ύπνο στο βαν που το έχουμε κάνει λίγο σαν φούρνο μέσα και η κούραση μας έκανε να κοιμηθούμε εύκολα. Ειδικά ο Νίκος στο 2λεπτο!
Βέβαια εγώ και ο Μήτσος με ωτοασπίδες σαν έμπειροι, ο Νίκος δεν χρειαζόταν αφού κοιμόταν πάντα πρώτος.
Σε κάποια φάση ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που κούναγε το βαν και κοπάναγε η τέντα, σηκωνόμαστε και βλέπω οτι κακώς έβαλα κουκούλα το βράδυ στο pantah για τον φόβο των ηλεκτρικών αφού έπεσε μαζί με το σταντ/χούφτα απο τον αέρα παρ όλο που ήταν δεμένη με σχοινί η κουκούλα να μην φουσκώνει.
Τελικά τα δένουμε με σχοινί τα μηχανακια χρησιμοποιώντας το Transit και τους γαντζους που είχαμε βιδώσει στην άσφαλτο.
Μιλάμε για πολύ αέρα!
Το πρωί μαζέψαμε και την τέντα κλπ αφού δεν μπορούσαμε να έχουμε κι αυτήν την έννοια.

[sapila racing]

Ξημερώνει Δευτέρα πρωί και ο κακός καιρός συνεχίζεται αλλά η πρόγνωση είναι οτι απο το μεσημέρι θα στρώσουν τα πράγματα.
Ξεκινάμε και είμαστε στο γρήγορο γκρούπ με τα Pantah ενω ο Δημήτρης που έχει και το 350 είναι και στο αργό.
Μπαίνουμε στην πίστα με βροχή και πάμε κρατημένα αφού οι συνθήκες είναι πολύ κακές. Υπάρχουν ίχνη λαδιού που φαίνονται με τους γνωστούς ιριδισμούς πάνω στην αγωνιστική γραμμή και σε αποτρέπουν απο το να πατας εκεί.
Σε κάποια σημεία σου έρχονται απότομες ριπές αέρα και δυσκολεύεσαι να στρίψεις κόντρα ενώ το αποκορύφωμα είναι όταν σε κάποια σημεία σπινάρει ο πίσω τροχός του pantah μου που έχει κάτω απο 60 ίππους.
Βέβαια κάποιοι μας περνάνε σχεδόν σαν να μην συμβαίνει τίποτα απ όλα αυτά. Κάπου εκεί ο Μήτσος πήρε φόρα ακολουθώντας εναν τέτοιο οδηγό, με πέρασε κι έφυγε ενώ εγώ δεν ρίσκαρα να ανοίξω παραπάνω.
Αρκετοί άλλοι οδηγοί δεν μπήκαν καν στην πίστα το πρωι της Δευτέρας.

[sapila racing]

Μετά απο αυτό το ολίγον τραγικό session η βροχή αρχίζει να κόβει και στην συνέχεια γίνεται ψιχάλα σιγά σιγά.
Στο ενδιάμεσο κανονίσαμε να αλλάξουμε στο μεσαίο group που είναι γεμάτο τούμπανα SR500 και κάναμε και μια βόλτα να δούμε μηχανάκια και να μιλήσουμε με κόσμο.
Ο γείτονάς μας απο το 2014 με το υπέροχο BMW 500 ήταν και πάλι εκεί και ήμασταν και πάλι γείτονες στο paddock. Μπήκε στην πίστα μετά το μεσημέρι όπως και οι Αυστριακοί που είχαμε γνωρίσει στην προηγούμενη επίσκεψή μας.
Κάτι ήξεραν!
Εμείς όμως με το που έχει αρχίσει να στεγνώνει η πίστα ξαναμπαίνουμε με τα Pantah και οι 2.

[sapila racing]

H πίστα αυτή στεγνώνει πολύ γρήγορα μόλις σταματήσει η βροχή, μέσα σε 20 λεπτά στην ουσία απ ότι μας είπαν κάποιοι που πάνε συχνά, βέβαια βοηθάει κι ο δυνατός αέρας αλλά παίζουν ρόλο και οι μεγάλες κλίσεις και φυσικά το υπόστρωμα και το καλό σύστημα απορροής αφού δεν μαζεύεται νερό πουθενά.
Ξεκινάμε λοιπόν και η πίστα είναι σχεδόν στεγνή πλέον. Αφού κάνουμε τον 1ο γύρο και παίρνουμε λίγο θάρρος ο Δημήτρης με περνάει και μπαίνει μπροστά.
Εκεί που σκέφτομαι οτι το πάει αρκετά γρήγορα ξαφνικά τον βλέπω να πέφτει με πολλά χλμ στην έξοδο της δεξιάς 3 και να παίρνει τούμπες στην άσφαλτο ενώ το μηχανάκι σέρνεται με το πλάι!
Είμαι πολύ κοντά και βλέπω να φεύγει η ζελατίνα από το Arai, και να συνεχίζει να κάνει κουτρουβάλες ενω το μηχανάκι καβαλάει το κέρμπ με το πλάι και φεύγει στο γκαζόν χωρίς να πάρει τούμπα.
Είναι σαν να βλέπω video, δεν το πιστεύω!! Με τον Δημήτρη πάμε μαζί πίστα απο το 2004 και δεν έχει πέσει ποτέ ούτε αυτός ούτε εγώ.
Μου κόβονται τα χέρια και τα πόδια κλείνω το γκάζι ενώ πλέον περνάω από δίπλα του κοιτάζοντας πίσω προσπαθώντας να δω αν χτύπησε.
Δεν μπορώ να δω κι έτσι κάνω τον γύρο και βγαίνω στα πιτς. Εκεί μου λένε οτι αφού το νοσοκομειακό δεν κινείται πρέπει να είναι ΟΚ.
Λέω στον Νίκο τι έγινε και ξαναμπαίνω αφού συνειδητοποιώ οτι έτσι θα μάθω αν είναι καλά.
Μπαίνω και φτάνοντας στην 3 κόβω και τον βλέπω όρθιο να περπατάει δίπλα απο το μηχανάκι οπότε ησυχάζω κάπως.
Συνεχίζω τον γύρο πηγαίνοντας χαλαρά ενώ είμαι ακόμα πολύ ανήσυχος για τον φίλο μου και φτάνοντας στην 9 βλέπω οτι έχει πέσει κι άλλος και το SR500 του είναι πάνω στο κερμπ οπότε έχει βγεί κόκκινη σημαία.
Ετσι βγαίνουν όλοι απο την πίστα κι εγώ πηγαίνω στο paddock όπου μαζί με τον Νίκο περιμένουμε τον Δημήτρη.
Μετά απο λίγο έρχεται με το τζιπάκι της πίστας που κουβαλάει σε ενα μεγάλο τρέιλερ τα πεσμένα μηχανάκια με τους αναβάτες καβάλα σε αυτά ενω κρατιούνται απο τα κάγκελα που έχει.
Βλέπουμε οτι μάλλον δεν έχει χτυπήσει σοβαρά και μόλις φτάνει και μιλάμε ησυχάζουμε κι άλλο. Κατεβάζουμε το μηχανάκι απ το τρέιλερ και συνειδητοποιούμε οτι δεν έχει ούτε εμπρός ούτε πίσω φρένο ενώ τρέχουν λάδια απ την οπή για το μάτι της στάθμης το οποίο έχει διαλυθεί.
Δεν πολυδίνουμε σημασία στο μηχανάκι, βάζουμε τον Δημήτρη να κάτσει και μιλάμε, έχει σοκαριστεί φυσικά.
Πονάει στον αστράγαλο στον καρπό και στην μέση αλλά δεν φαίνεται κάτι σοβαρό ευτυχώς και τελικά όντως έτσι ήταν.
Η φόρμα του έχει γίνει λίγο κουρέλι, το κράνος είναι για το ράφι, τα γάντια ζορίστηκαν κι αυτά ενώ κρέμεται και η σόλα από την μια μπότα.
Το κλίμα φυσικά έχει βαρύνει, αλλά σιγά σιγά όλοι μας καταλαβαίνουμε οτι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα...

[sapila racing]

Ο καιρός ανοίγει σιγά σιγά και βγαίνει και ήλιος που και που, αλλά έχει ακόμα κρύο και αέρα.
Ετσι βάζουμε μια καρέκλα μέσα στο Transit και ανάβουμε το αερόθερμο ώστε να καθήσει εκεί ο Δημήτρης.
Δεν έχει καταλάβει γιατί έπεσε, ήταν low αλλά τι έφταιξε?
Ηταν κρύα ακόμα τα λάστιχα? Πήγαινε πιο γρήγορα απ οτι σήκωναν οι συνθήκες? Πάτησε σε ανωμαλία από τις αρκετές που έχει ο παμπάλαιος τάπητας?
Ισως και όλα μαζί, κανείς δεν ξέρει. Δεν είχα βάλει κάμερα ακόμα κι έτσι δεν έχουμε video.
Οσο περνάει η ώρα πονάει περισσότερο και λέμε να πάμε στο Ιατρείο αλλά δεν μπορεί να περπατήσει ως εκεί και μας ζήτησε να τον αφήσουμε να ησυχάσει.
Εγώ ξαναμπήκα στην πίστα που ήταν πλέον τελείως στεγνή αλλά ένα μέρος του μυαλού ήταν στα πίτς.
Οταν ξαναβγαίνω θυμάμαι οτι όταν ετοίμαζα ενα φαρμακείο να έχουμε μαζί μας είχα πάρει και κάποια φάρμακα που ήταν ότι έπρεπε για την περίπτωση.
Κάνοντας και λίγο πλάκα του λέω θα πέρεις τα φάρμακα που πήρε ο Rossi κι έτρεξε στο Aragon.
Εφτασε το βράδυ και πήγαμε για φαγητό, ο Δημήτρης με το ζόρι ανέβηκε στο ποδήλατο και φάγαμε όλοι μαζί. Τα φάρμακα δούλεψαν και το επόμενο πρωι ήταν καλύτερα. Στο Ιατρείο του έδεσαν τον καρπό και τον αστράγαλο και ήταν ακόμα καλύτερα.
Εφτασε σχεδόν μεσημέρι κι ενώ εγώ μπαίνω γιατί πλέον μετράνε και οι χρόνοι για θέσεις εκκίνησης στους αγώνες δεν μπορώ να φανταστώ οτι όταν ξαναέρθω στο paddock θα τον δώ με φόρμα, μπότες, γάντια, το δεύτερο κράνος που είχε μαζί του να είναι καβάλα στο 350 έτοιμος να μπεί!
Απίστευτο!! Πονούσε ακόμα αρκετά αλλά δεν το έβαζε κάτω. Επαθα πλάκα κανονική.
Βαζει μπρός με την επιδαπέδια μίζα ενώ ο Νίκος κρατάει το μηχανάκι και φεύγει!
Πάμε με τον Νίκο να δούμε πως παει από το πλάι που μπορούμε να βλέπουμε την 1,2 και είσοδο της 3 και το πάει ανέλπιστα καλά.
Εκεί μου λέει ο Νίκος οτι ο Δημητρης του ζήτησε να τον βοηθήσει να ντυθεί και να ανέβει στην σέλα να δεί πως είναι κι αν τα καταφέρει να ανέβει θα μπεί και στην πίστα.
Μαυρη ταινία σε φόρμα και μπότες κι ετοιμος.
Οτι και αν πω λίγο είναι!

[sapila racing]

Το πρόγραμμα λοιπόν συνεχίζεται κανονικά, απλά ο Δημήτρης έχει μόνο το 350.
Μεταξύ session έκανα ενα γύρο να βγάλω φωτό οπότε ας δούμε μερικές απο τις μοτοσυκλέτες.

Εδώ το πολύ καλό SR500 του γείτονα, με πολλές μετατροπές. Οι ψύκτρες της κεφαλής κάνουν μπαμ απο μακριά, είναι τεράστιες.
Εχει καρμπυρατέρ ΄πείραμα΄όπως είπε 45ρι Mikuni για Harley που μπήκε βέβαια κι αυτό με μετατροπή στην κεφαλή.
Δεν ήταν όμως πολύ ευχαριστημένος, αφού εβγαζε 1 ίππο παραπάνω απ οτι με το 40ρι κι αυτό στις ψηλές, ενώ έχασε μεσαίες.
Εχει 54 στον τροχό ενώ είχε 53...με βάρος γύρω στα 110-115 κιλά.
Βέβαια το κλασσικό πηρούνι απο R6 του 2004 που φοράνε πολλά SR εκεί, φρένα απο Vertemati SM εμπρός, Ohlins πίσω, ψαλίδι after απο Ταυλάνδη, υποπλαίσιο φτιαχτό, εξάτμιση τούμπανο, τροχούς Excel, αλλά τεπόζιτο original.
Πολύ καλό αποτέλεσμα!

[sapila racing]

Ακριβώς δίπλα είναι άλλα 2 πολύ καλά SR500 κι ένα XS κούκλα.
Φανταστικό το XS αν σκεφτείς πως είναι μαμα.

[sapila racing]

Kι άλλα 3 SR500.
Του γείτονα του Γερμανού είναι πιο αλήτικο απο τα άλλα κι έχει μαμα δαγκάνα περίεργως. Αυτό στον 2ο αγώνα των 500 έμεινε απο μοτέρ.
Το δεύτερο πολύ ωραίο, έχει το πίσω φρένο τελείως ανοιχτό και το 3ο έχει πίσω δίσκο και την καμπάνα ανοιχτή με ξηρό συμπλέκτη.
Ο καθένας έχει κάνει άλλες μετατροπές επι μέρους, ένώ κάποιες άλλες είναι σχεδόν κοινές για όλα τα SR.
Ολα έχουν πηρούνι και τιμονόπλακες, ψαλίδι, αμορτισέρ και είναι σηκωμένα πίσω και χαμηλωμένα εμπρός.
Τα καρμπυρατέρ όλα μεγάλα, λάστιχα Conti CR ή Dunlop KR και διάφορα φρένα.

[sapila racing]

Αλλο ένα XS φανταστικά προετοιμασμένο και 2 SR.
Το ένα στο τρέιλερ και το άλλο μόλις έχει πάρει μπρός με την επιδαπέδια μίζα και πάει να μπεί στην πίστα.
Πολλοί χρησιμοποιούν πίσω Conti CR μπροστινό αφού δεν βγάζει πισινό κάτω απο 130.
Ισως το κάνουμε κι εμείς στο μέλλον.

Πλησιάζει ο 1ος αγώνας των 500, ενώ λίγο αργότερα θα είναι κι ο 1ος αγώνας στα 750 όπου τρέχω κι εγώ.

[sapila racing]

Aermacchi 350.
To 1o ήταν ενός γείτονα δίπλα μας, ζυγίζει 98 κιλά.
Τα 2 στο τροχόσπιτο είναι του master των Aermacchi οπως μας είπε ο γείτονας, πιο δυνατά και πιο ελαφριά. Έχει οδηγό ο master γιατί είναι κι ηλικιωμένος.
Περίπου 40 ίππους και 96 κιλά.
Κι άλλο ένα παρακάτω στο paddock.
Αυτα ειναι τα τοπ στα 350 και κερδίζουν πάντα, πολύ γρήγορα και πανάκριβα.
Στην ουσία αυτά που βλέπετε είναι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες από κατασκευής, χωρίς πολλές μετατροπές.

[sapila racing]

Αυτό θα πεί οργάνωση, τρέιλερ απο τα καλύτερα.
Εχει μέσα ενα Aermacchi κι εξω ενα Drixton Honda 2κύλινδρο. Κατι παίζει αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς. Καβαλούσε το Honda κι είχε το Aermacchi για τον αγώνα? Δεν ξέρω, με το Honda τον έβλεπα πάντως.

Το έχω ξαναβγάλει φωτό το 14 και το τρειλερ και το Honda. Eίναι με μπρουτζοκολλήσεις το πλαίσιο.

Κι άλλο ενα 4κύλινδρο Honda πιο κάτω από εμάς στο paddock, έκαναν τρομερό ήχο αυτά. Μιλάμε για φασαρία όχι αστεία!

Μας είπαν οτι ενας λόγος που πανε σε τέτοιες πίστες όπως η Rijeka και το Hungaroring είναι οτι στις χώρες τους δεν μπορούν να πάνε με αυτές τις μοτό σε καμμιά πίστα λόγω περιορισμού στα db.