Εκεί στην γειτονιά κυκλοφορεί ένας ευγενικός μεν αλλά περίεργος τυπάκος.
Παντρεμένος με 4-5 κουτσούβελα, έχει και μαγαζί δίπλα στο καφέ που συχνάζω.
Αλλά βρε αδερφέ μου...όποτε τον βλέπω το κάτι τις θα γίνει.
Σήμερα το πρωί τον είδα και έχασα 50ρικο στην δουλειά.
Εχτές το βράδυ την ώρα που βγήκε απο το μαγαζί μου τρακάρανε το wolf (ευτυχώς τόσο απαλά που μια δυο γρατζουνίτσες στο φτερό είναι μόνο) μπροστά στα μάτια μου.
Στις 4 του μήνα με τον πρωινό καφέ τον είδα, στις 13:25 το μεσημέρι τράκαρα με το παπί στην δουλειά (παραβίασε ένα κουτί το στοπ).
Στο ενδιαμεσο 2 φορές τον είδα και δεν του μίλησα και τις δυο φορές η μέρα στην δουλειά μας πήγε γ#@$@#ς.
Πριν απο 2 μήνες πάλι περνάω απ έξω με την γυναίκα μου, μας λέει καλημέρα και σκοντάφτει η κυρά στο πεζοδρόμια μισό μέτρο παραπέρα.
Το καλοκαίρι 3 φορές χαιρετηθήκαμε, και τις 3 φορές έπαθα λάστιχο.
Πρόπερσι που ψώνισα τελευταία φορά απο εκεί την ιδια μέρα σπάσαν οι σωλήνες της παροχής νερού του σπιτιού και μάλιστα μέσα στην πλάκα του ορόφου.
Από απέναντι περνάμε και κάνουμε το σταυρό μας...
Τι να κάνω που όποτε μας βλέπει είναι με το χαμόγελο και ευγενικός;
Απο σήμερα άλλαξα στέκι αλλά...δεν αρκεί μάλλον...