Στα εφηβικά μου χρόνια είχα την τύχη και την ατυχία οι γονείς μου να είναι ενάντια στα δίκυκλα (και με το δίκιο τους ως ενός σημείου...) αλλά όλοι μου οι φίλοι (πραγματικά δεν υπερβάλω) να έχουν μηχανάκια . Ενα πλήθος απο 50 άρια street . TZR, YZF, GAGIVA , GILERA ,YSR, ένα supercity 50 ένα aprilia rs 125 και ο κλασσικός συνομίλικος ΑΝΔ που είχε gsxr750 SRAD (ότι νά ναί ...)
Θυμάμαι να πηγαίνω πιτσιρικάς σκαστός στις εκθέσεις Μοτο . Θαυμάζοντας τα τέρατα της εποχής με την ελπίδα , ανάγκη , ευχή κάποια μέρα να έχω και έγώ ένα , ανάμεσα στα πόδια μου.
Θυμάμαι ατελείωτα δικάβαλα σε φίλους να παίζω το ρόλο της κολώνας στη πίσω θέση της σέλας . Οι φίλοι μου έχοντας εμπιστοσύνη στην συγκρατημένη ιδιοσυγκρασία μου μου δάνειζαν τα μηχανάκια τους για βόλτα και έτσι κάπως μετρίαζα την κάψα που μέ έτρωγε.
Το πρώτο μηχανάκι έκανα την απόπειρα να το αγοράσω στα 15 και ήταν ένα NSR 80 πραγματικά διαλλημένο . Αυτο το μηχανάκι μου έδινε μεγάλη χαρά . μέχρι που το άνακάλυψαν οι γονείς μου και ο πατέρας μου (αφού μου τα έπριξε με τα κλασσικά κηρυγματα του κώλου καθώς ο΄ίδιος ουδέποτε είχε μηχανή ) την επέστρεψε στον αρχικό ιδιοκτήτη του. Τότε βέβαια ορκίστηκα αιώνια πίστη στα δίτροχα.
Αρκετά χρόνια μετά στα 21 πήρα επίσημα και νόμιμα απο ένα φίλο με δανικά χρήματα του αδελφού μου ένα typhoon 125 . Το πρώτο επίσημα δικό μου μηχανάκι .Θυμάμαι τις βόλτες , τους καφέδες και την άνεση που ένιωθα καθώς ο μόνιμος εφιάλτης του παρκαρίσματος στην Αθήνα είχε εξαφανιστεί .
Το πρώτο μεγάλο μηχανάκι το πήρα στα 29 αφού πρωτίστως έβγαλα και δίπλωμα και ήταν ένα triumpth sprint 1000 st απο έναν κολλητό φίλο. Μεγαλύτερα ταξίδια και δύναμη , σιγουριά , αγάπη . εμπιστοσύνη.
Απο τότε έχω αλλάξει μηχανάκια , αυτοκίνητα , μηχανές , αγάπες , αλλα τα χιλιόμετρα , το κρύο η αισθηση οι αναμνήσεις η αγωνία η αγάπη για το πρώτο μου μηχανάκι θα μείνουν για πάντα...