Όπου άραξα να ξεκουραστώ λιγάκι
Παίρνοντας μαζί μου τις τελευταίες εικόνες από τις Άλπεις.
Που θα της θυμάμαι για χρόνια ακόμα.
Και αφού ξεκίνησα βγαίνοντας βαθύ απόγευμα στην εθνικη, προσέγγισα το λιμάνι της Βενετίας…
Κλασικά και σήμερα όλη η μέρα μου ήταν στον δρόμο χωρίς να βάλω μπουκιά στο στόμα και σκεφτόμουν, με το που φτάσω στο τεράστιο βάση λογικής λιμάνι κάπου να φάω κάτι αλλά να πιω και κανένα καφέ, για να σκοτώσω την ώρα μου έως τα χαράματα που θα σαλπάραμε για Ελλάδα.
Φυσικά επειδή είμαι παθών κάνοντας zoom στον Τομ τον έβαλα να με οδηγήσει εκει που αναχωρούσε η ακτοπλοϊκή γραμμή για την Ελλάδα, ώστε να μην έχω πρόβλημα να βρω την πύλη απόπλου… Ναι καλά! Τελοσπάντων μετά κόπων και βασάνων με οδηγάει μέχρι το κεντρικό λιμάνι και μόλις είπα Αμην, με λέει να στρίψω από πάρα πολύ μικρούς τοπικούς δρόμος προς άγνωστούς προορισμούς!!
Να οδηγάω χωρίς ίχνος ζωή πουθενά και συνεχίζοντας την πορεία μου να αναρωτιέμαι, που στο καλό με πάει… Μπα μάλλον λάθος πάω! Τώρα να γυρίσω πίσω, καλά πάμε μπροστά και βλέπουμε. Σε κατάσταση απελπισίας φτάνω σε ένα ερημωμένο εστιατόριο, τους ρωτάω.
– Καλά πας!
Ευτυχώς! Συνεχίζω όταν ο Τομ με λέει να στρίψω μέσα από μία ξεχασμένη από το θεό πύλη. Μπαίνω μέσα με το μηχανάκι στρίβοντας αριστερά και βλέπω πολλά σταθμευμένα κοντέινερ στο αχανές χώρο του λιμανιού, μπα εδω θα είναι το εμπορικό λιμάνι. Αρε Τομ πάλι από οπου νάνε με πας!
Συνεχίζω και βλέπω μία κάπως κεντρική πύλη… Να το ρε το βρήκα!! Την περνάω πραγματικά ανακουφισμένος και φτάνω σε ένα κάμπινγκ, ουπς! Ρωτάω κάτι ιταλούς ανάμεσα από δεκάδες παιδιά που παίζαν ποδόσφαιρο.
– Ναι για το λιμάνι ευθεία.
Πάω να μπω στο κάμπινγκ, καλά μέσα από το κάμπινγκ θα πάω Ελλάδα και γύρισα πίσω. Βλακείες με λένε! Βρήκα ένα κάτι σαν γραφείο προς ενημέρωση των χαμένων ελλήνων και με λένε, ότι τελικά θα πρέπει να περάσω από την πύλη που είχα πάει πιο πριν αλλά στρίβοντας αριστερά. Φτάνω περνάω πολλά κοντέινερ, καλά με εμπορικό καράβι θα γυρίσω στην Ελλάδα!! Μέχρι που εφτασα σε ένα απομονωμένο μικρό οίκημα που τελικά αποδείχτηκε, ότι από εκεί θα σάλπαρα για Ελλάδα!
Πω πώ απομονωμένος από τον κόσμο μας έχουν!
Τι λέγαμε να πάμε πουθενά και να πιούμε κανα καφέ, άκυρο! Δεν είχε τίποτα παρά μόνο μία καντίνα στην αυλή του χώρου και ένα μισοάδειο αυτόματο πωλητή προϊόντων, μέσα στα εκδοτήρια… Μια χαρά!