
Δημοσιεύθηκε αρχικά από
Apache
Το 1981 διοργανώνεται ο πρώτος αγώνας enduro. Εκκίνηση δόθηκε
από την πλατεία της Πεντέλης, ενώ ο τερματισμός έγινε στην
παραλία της Γλυφάδας μπροστά στο Δημαρχείο, έπειτα από μια
διαδρομή 100 χιλιομέτρων εκ των οποίων τα 70 ήταν χώμα. Μια
πανέμορφη, για όσους την έζησαν, ιστορία...
Οι _χωματεροί_ της ΛΕΜΟΤ όμως δεν έμειναν ικανοποιημένοι.
Θεώρησαν ότι η ΕΛΠΑ (δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αγώνας
μηχανοκίνητων χωρίς την έγκρισή της) είχε καπελώσει τη
διοργάνωση, με αποτέλεσμα να μη βγει αυτό που έπρεπε. Πολλοί
δεν το κατάλαβαν αυτό τότε, όμως αργότερα, όταν οι
_Λεμοτιανοί_ εντουράδες έστησαν το πρώτο _εναλλακτικό_ Αττικό
εντούρο, διαπίστωσαν όλοι τι σημαίνει εντούρο και ποιοι είναι
αυτοί που πραγματικά ξέρουν να το διοργανώνουν.
Τότε βέβαια είχε φτιαχτεί και μια άλλη λέσχη μοτοσικλέτας, η
ΕΛΜΟΠ, που στην κυριολεξία _έγλυφε_ την ΕΛΠΑ και έπαιρνε
κάποιες διοργανώσεις. Όμως οι σκοποί αυτής της λέσχης και
ειδικά του προέδρου της, κάποιου Σέρβου που ούτε πώς γράφεται
η λέξη μοτοσικλέτα δεν ήξερε, ήταν σκοτεινοί. Αυτό αποδείχθηκε
όταν η ΕΛΜΟΠ διαλύθηκε, λόγω οικονομικών ατασθαλειών του
προέδρου της.
Χάρη λοιπόν σ_ αυτά τα _εναλλακτικά_ εντούρο, η ΛΕΜΟΤ απέκτησε
μεγάλη δημοτικότητα. O Αποστόλης Τρίτας, ο Θεόδωρος Δελαπόρτας
και ο Γιώργος Αλεξίου συνέχισαν να ανακαλύπτουν πανέμορφες
διαδρομές και να στήνουν μοναδικούς αγώνες με πανελλήνια πλέον
συμμετοχή όπου οι μοτοσικλέτες ξεπερνούσαν πολλές φορές τις
100. H ΕΛΠΑ φυσικά δεν το καλόβλεπε και φρόντιζε πολλές φορές
να το χαλάει, ειδοποιώντας τα τοπικά αστυνομικά τμήματα να
τρέξουν να συλλάβουν τους παράνομους _κοντράκηδες_...
Ποιο περιπολικό όμως μπορούσε να σκαρφαλώσει εκεί που πήγαιναν
οι εντουράδες; Αρκετές φορές βέβαια έγιναν κυνηγητά που τα
διηγούμασταν μετά και γελούσαμε. Οι αγώνες γίνονταν,
συμπλήρωναν πρωταθλήματα και έβαλαν τη σωστή βάση για την
ανάπτυξη του εντούρο. Το σπορ φυσικά ξέφυγε από τα όρια της
Αττικής και της ΛΕΜΟΤ. Επαρχιακές λέσχες ή και παρέες ακόμα,
έστηναν πανέμορφους αγώνες όπου πήγαιναν και λάμβαναν μέρος
όλοι.
Διοργανώσεις όπως του Ολύμπου από τον Πάνο Βάη και το
_adventure club_, της Ζήρειας από τον Βασίλη Λιάκο, της Λέσχης
του Ξυλόκαστρου, της Αργολίδας από τον Σπύρο Καχριμάνη, της
Λέσχης του 'ργους και της Θεσσαλονίκης από τον ΜΟΘ είναι
σταθμοί στην ιστορία του ελληνικού enduro.
Έτσι μεγάλωσε η ΛΕΜΟΤ. Με ή χωρίς το _Τουρισμού_ στον τίτλο
της, _θέριεψε_ και μάζεψε πολύ κόσμο γύρω της. O χώρος στην
Αχιλλέως ήταν πια πολύ μικρός, αλλά και τα οικονομικά της
λέσχης αρκετά καλύτερα, ώστε να γίνει το βήμα και να
αποκτήσουν τα μέλη της ένα εντευκτήριο.
Το υπόγειο που βρέθηκε στην Καλλιρόης 33, πληρούσε όλες τις
προδιαγραφές. Κεντρικό, με χώρο να παρκάρουν οι μοτοσικλέτες
και είσοδο με ράμπα για να μπαίνουν μέσα και να γίνεται ο
τεχνικός έλεγχος πριν από τους αγώνες.