Σχεδόν ακριβώς είκοσι χρόνια πριν είχα αποφασίσει να ταξιδέψω στον κόσμο με κάθε μέσο και η Ιταλία ήταν από τους πρώτους προορισμούς μου για πολλούς λόγους. Μέσα στα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν έμεινα πιστός στον στόχο που έθεσα ταξιδεύοντας σε πάνω από 40 διαφορετικές χώρες και φέτος ήρθε η στιγμή να επιστρέψω στην Ιταλία με τη μοτοσυκλέτα μου, το καλύτερο μέσο απ’ όλα!
Το φιλόδοξο σχέδιο που καταστρώσαμε μαζί με τον συνοδοιπόρο Αλέξη, που και φέτος τα κατάφερε να έρθει από την Αγγλία για το ταξίδι μας, περιλάμβανε τέσσερα οδηγικά highlights καθώς και ενδιάμεσες στάσεις σε πανέμορφες και διάσημες ιταλικές τοποθεσίες και πόλεις και μετάβαση στην Ιταλία ακτοπλοϊκώς για μέγιστη εκμετάλλευση των 3000 περίπου χιλιομέτρων που οδηγούμε συνήθως
Φύγαμε λοιπόν, μέρα πρώτη
Ενώ η πρόγνωση του καιρού στην Ιταλία ήταν υπεραισιόδοξη, στην Ελλάδα είχαμε σποραδικές καταιγίδες και έτσι καθυστερήσαμε την αναχώρησή μας για αργά το μεσημέρι καθώς το πλοίο αναχωρούσε από Ηγουμενίτσα μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Τελικά φτάσαμε σούρουπο μετά από ένα καφεδάκι στα Γρεβενά και τον καιρό να μας απειλεί αλλά να μας κάνει τελικά τη χάρη.
Το επόμενο πρωί ήταν ώρα για απόβαση στο Μπάρι!
Κινούμαστε δυτικά με σκοπό να διασχίσουμε την Ιταλία από όχθη σε όχθη με απώτερο σκοπό τη διάσημη Ακτή Αμάλφι. Στη νότια Ιταλία όμως η σήμανση είναι ελλιπής ως παραπλανητική και ακόμη και το gps δοκιμάζεται σκληρά χωρίς αποτέλεσμα. Χάνουμε χρόνο, αλλά ευτυχώς η απώλεια σε χιλιόμετρα είναι μικρή και συνεχίζουμε πλέον εντός αυτοκινητοδρόμου με τη βοήθεια οδηγών της περιοχής. Μετά από κάποια χιλιόμετρα ο αυτοκινητόδρομος γίνεται απολαυστικός με ανοικτές καμπές και όσο πλησιάζουμε το Σαλέρνο και τη θάλασσα το τοπίο ομορφαίνει και αυτό ώσπου, επιτέλους, συναντάμε την πινακίδα Κοστιέρα Αμαλφιτάνα! Έξω από το Σαλέρνο είναι ώρα να βγουν οι φωτογραφικές μηχανές καθώς ο απολαυστικός, παραθαλάσσιος στενός δρόμος προσφέρει πέρα από οδηγική απόλαυση και όμορφες εικόνες, με τη Μεσόγειο να αστράφτει στα αριστερά μας
Η διαδρομή είναι φιδωτή και σφιχτή, υπάρχουν όμως και κάποια ίσια κομμάτια όπου αξίζει να περιμένει κανείς ώσπου να προβάλλει το πρώτο αυτοκίνητο πίσω του ώστε να έχει ελεύθερο πεδίο και να επιτεθεί αναλόγως. Προσοχή θέλουν οι τοπικοί οδηγοί σκούτερ που ξύνουν ποδιές καθώς και τα μεγάλα οχήματα από το αντίθετο ρεύμα που φυσικά θέλουν (και διεκδικούν) τον χώρο τους...