Τα cc και τα πιστονια που σφυροκοπανε κάτω από τα @@ σου.
Την αδράνεια που σε τραβάει πίσω ενώ τα άλογα σε τραβάνε μπροστά.
Η μοναχικοτητα που σου προσφέρει στα μακρινά ταξίδια.
Οι μυρωδιές της φύσης (όχι πάντα καλές)
Η πρόσβαση που σου δινει σε μέρη που δεν φτάνει κανένα ι.χ.
Το ότι ειναι ένα όνειρο που είχες από παιδί (για εμάς που ήταν απλησίαστες εκείνα τα χρόνια).
Ο αέρας που σε χτυπάει στη μάπα (personal favorite)
Το ότι είσαι εκτεθειμενος στα στοιχεία της φυσης.
Το ότι σου δίνει την ευκαιρία να σφίξεις μια βίδα, να αλλάξεις λάδια, να βάλεις ρε παιδί μου κάπου ένα κατσαβίδι και να νιώθεις ότι μαστορεψες.
Ο ήχος όταν κουμπώνει η πρώτη.
Η καθημερινότητά που συρρικωνεται και εξαφανίζεται όταν είσαι στο on the road, συγκεντρωμενος σε εσένα και στην ασφαλτο.
Οι διάλογοι που κάνεις με τον εαυτό σου μέσα από τη ζελατίνα του κράνους.
Το ότι καβαλάς και φεύγεις......
Και τη δερμάτινη φόρμα που πιέζει την κοιλουμπα και με δείχνει πιο αδυνατο