το ταξιδι αυτό ειναι στη to do list καποια στιγμη...γραψε δυο λογια αν θες
το ταξιδι αυτό ειναι στη to do list καποια στιγμη...γραψε δυο λογια αν θες
Δίκιο έχεις. Το ξεκίνησα κάπως παράξενα το θέμα, κόλλησε το θέμα με την μηχανή και ο προορισμός εξαφανίστηκε. Θα σου πώ λίγα λόγια, αν και θα ήταν ιδανικός προορισμός να πάς προς τα εκεί για στρώσιμο με μπόλικα χιλιόμετρα να γράψεις. Θα σου σύστηνα να μην μείνεις ως στρώσιμο στα 1000 και να του δώσεις άλλα 500+. Ακόμα και ημερήσια εκδρομή γίνεται αυτή η διαδρομή στην οποία μπορείς να γράψεις πάνω από 600 χλμ εύκολα.
Λοιπόν αυτή η βόλτα έγινε στα πλαίσια του δικού μου στρωσίματος τέλη Ιανουαρίου. Η επιλογή έγινε βάση της συνολικής χιλιομετρικής απόστασης, ευκολίας του δρόμου τον οποίο γνώριζα και του ότι χρησιμοποιείς την μηχανή σε κατάσταση με τακτικές αλλαγές ταχυτήτων και στροφών, έως τις μέγιστες επιθυμητές. Είχε μπόλικα κρύα, ψιλόβροχο και χιόνι στην επιστροφή, γιατί στην κάθοδο ήταν σαν ανοιξιάτικη μέρα.
Η διαδρομή ήταν αυτή στην κάθοδο και έγινε από τον παλιό επαρχιακό, χωρίς διόδια κλπ.
https://www.google.com/maps/dir/38.0...m2!1b1!2b1!3e0
Τα λάστιχα που είχα, τα TW101/152 δεν παράγονται από την Bridgestone, τώρα τα DL φοράνε από μαμά τα Α41 εξαιρετικά 90/10 αλλά όχι m+s 80/20 που ήταν αυτά που είχα, στα δύσκολα στο παχί χιόνι που αντιμετώπισα στην πεδιάδα της Τρίπολης και με το λασποχιονόνερο μετά την Μεγαλόπολη αυτά τα παλιάς κοπής φρέσκα λαστιχάκια με έβγαλαν "σπαθί" και τα εκτίμησα ιδιαίτερα, κάτι που μέχρι σήμερα που τα φορώ στα 16000 που είναι στα τελευταία τους, ειδικά το μπροστινό έχει "παραδώσει πνεύμα" αποδίδουν σχετικά καλά αλλά θέλουν άλλαγμα οπωσδήποτε.
Επανέρχομαι στην διαδρομή που σε ενδιαφέρει. Μέχρι την περιοχή του Άργους η διαδρομή κύλισε πολλή χαλαρή με μηδαμινή κίνηση, η συνέχεια ήταν όμως πολύ πιο όμορφη στην ανάβαση του Αχλαδόκαμπου που ξεκινά μετά τους Μύλους. Ο γνωστός στους παλιούς ως "κωλοσούρτης" αφού αυτή ήταν η παλιά Ε.Ο. και μοναδική διαδρομή για να φτάσεις προς Κεντρική και Ν. Πελοπόννησο, όταν κάποιος έβρισκε μπροστά κάποιο λεωφορείο, φορτηγό κλπ. μέχρι να φτάσει στα πεδινά της Τρίπολης πήγαινε "τρενάκι"... Προσοχή στον δρόμο αυτό υπάρχουν κατολισθήσεις και βρήκα πολύ πέτρα όλων των μεγεθών την εποχή που πήγα, πάνω στο οδόστρωμα.
Σήμερα όμως δεν είναι έτσι και ειδικά με μηχανή. Η κίνηση είναι ελάχιστη, έχει γίνει κάτι σαν τοπικό επαρχιακό δίκτυο για τους ντόπιους. Εκεί απολαμβάνεις στροφιλίκια σε ανάβαση και σε αρκετά σημεία με όμορφη θέα.
Στη συνέχεια φτάνεις στην πεδιάδα της Τρίπολης, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, εκτός και αν θές να αγοράσεις κανα κεφαλοτύρι κλπ. την διασχίζεις προσπερνάς Τρίπολη και μετά τα τελευταία υψίπεδα της αρχίζει η κάθοδος προς Μεγαλόπολη. Στη διαδρομή προς την Καλαμάτα υπάρχουν στα χωριά παραδοσιακά καφενεία για καμιά στάση αν θές. Εγώ συνήθως μέχρι 300-350 χλμ. συνήθως δεν σταματώ καθόλου.
Όταν αρχίσεις να βλέπεις τον κάμπο της Καλαμάτας στην κάθοδο με καθαρό καιρό στο βάθος φαίνεται και η θάλασσα. Στροφή προς Μεσσήνη με κατεύθυνση Πύλο. Μέχρι τον Ριζόμιλο θα αντιμετωπίσεις τακτική κίνηση από ντόπιους σε ένα κακής ποιότητας οδόστρωμα, όχι ότι ο υπόλοιπος επαρχιακός πάει πίσω. Από τον Ριζόμιλο ξεκινάν στροφιλίκια απολαυστικά στο ίδιο τύπο οδοστρώματος που να εύχεσαι να το περάσεις μετά τις 10 το πρωί για να έχει στεγνώσει από τις υγρασίες, προσοχή έχει μπόλικες "ανάποδες" στροφές. Σε αυτή την διαδρομή είσαι μέσα στη φύση, στις ελιές και μέχρι την Πύλο η διαδρομή θα κυλήσει με ενδιαφέροντα τοπία, ειδικά στον κόλπο της Πύλου από ψηλά.
Αν θές κάνε μια στάση στο ζαχαροπλαστείο Κρίνος στην πλατεία της Πύλου, εγγυημένο γαλακτομπούρεκο αλλά και άλλα γλυκά. Φεύγοντας από εκεί μετά τις μικρές ανηφορίτσες της πόλης κατηφορίζεις για Μεθώνη. Αν είσαι λάτρης της Ιστορίας κλπ. υπάρχουν υπέροχα κάστρα για να επισκεφτείς στην Πύλο και την Μεθώνη. Ειδικά στο τελευταίο να φτάσεις μέχρι το τέλος, στο άκρο του που μπαίνει μέσα στη θάλασσα. Αν δεν πάς μόνος, σίγουρα θα ευχαριστηθήτε φωτογράφηση σε αυτά τα μέρη. Καλό φαγητό υπάρχει και στα 2 μέρη ανάλογα την εποχή, διαχωρίζονται σε τουριστικής ποιότητας και σπιτικής.
Η επιστροφή έγινε από χαμηλά, Φοινικούντα - Κορώνη - Πεταλίδι στενό επαρχιακό ( Προσοχή στα αδέσποτα.... εκεί δοκίμασα τα φρένα...!!) μέχρι την άνοδο πρίν την Μεγαλόπολη όπου εκεί λόγω των κακών καιρικών συνθηκών που άρχισα να αντιμετωπίζω προτίμησα να μπω στην Ε.Ο. και που τελικά το στρωμένο χιόνι δεν το γλίτωσα.
Ανάλογα την εποχή που θα αποφασίσεις να κάνεις την διαδρομή και το ποια θα επιλέξεις, θα ανταμειφθείς από τα ανάλογα πλεονεκτήματα της κάθε μίας. Από ιδανική βόλτα για ζευγάρι και 3ήμερο ή και διακοπές έως γρήγορη μονοήμερη. Ειδικά η Ε.Ο. προσφέρει μια πολύ σύντομη και ακούραστη διαδρομή για όποιο προορισμό της Πελοποννήσου επιλέξεις. Επειδή τα μέρη κάτω από το "αυλάκι" τα έχω επισκεφθεί πάρα πολλές φορές και σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, ότι ερώτηση έχεις ρίχτην, μην διστάσεις από καλό φαγητό, τιμές, έως παραλίες.
Mil. Spec.
το δικό μου ταξίδι έγινε με τη βοήθεια εξειδικευμένου γραφείου ταξιδίων. Δεν θέλω να γράψω ποιο, για να μη θεωρηθεί διαφήμιση, αλλά γενικά ήταν άψογα οργανωμένο και δεν χρειάστηκε να ασχοληθώ με λεπτομέρειες (διαμονή, διατροφή, εισιτήρια, κλπ.). Συνολικά, είμασταν 12 συμμετέχοντες και 2 οδηγοί από το γραφείο. Η συνολική διάρκεια του ταξιδιού ήταν 2 εβδομάδες.
Εγώ ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη, μαζί με τον έναν οδηγό και ένα συμμετέχοντα ακόμα. Στη Βέροια, συναντήσαμε κι άλλους και σκοπός μας ήταν να είμαστε στην Ηγουμενίτσα, ώστε να επιβιβαστούμε στο πλοίο για Ancona, περίπου τα μεσάνυχτα. Στη διαδρομή βέβαια μάθαμε πως υπήρχε 6ωρη καθυστέρηση και αποφασίστηκε να πάμε Πάτρα και να επιβιβαστούμε από εκεί στο ίδιο πλοίο που θα παίρναμε από την Ηγουμενίτσα. Πράγματι, στο λιμάνι της Πάτρας συναντήσαμε και τους υπόλοιπους Νότιους συμμετέχοντες και φύγαμε για Ιταλία. Οι ταχύτητες στην Εγνατία και στην Ιόνια οδό ήταν 130 - 140km/h και το v strom δεν είχε ιδιαίτερο θέμα. Ταξίδεψα, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, μονός.
Το επόμενο βράδυ αποβιβαστήκαμε στην Ancona και οδηγήσαμε μέχρι την Sienna, μέσω επαρχιακής οδού (strada statale), η οποία έχει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, δεν έχει ΛΕΑ, είχε άπειρες λακκούβες στο μεγαλύτερο τμήμα της (ένιωθα ότι δούλευα κομπρεσέρ) και επίσης ψιλόβρεχε για αρκετό διάστημα. Την επόμενη ξεκινήσαμε από την καλυμμένη με ομίχλη Sienna, μέσα από επαρχιακούς δρόμους στην Τοσκάνη (η οποία είναι παραμυθένια και αξίζει οπωσδήποτε) και αργότερα από autostrada για Genova. Οι χρόνοι ήταν πολύ πιεσμένοι, γιατί έπρεπε να προλάβουμε το καράβι το μεσημέρι. Οι οδηγοί είχαν άψογη γνώση της διαδρομής και στεναχωρέθηκα μόνο από το γεγονός ότι δεν μπορούσα να χαζέψω αρκετά. Αλλά ο προορισμός ήταν η Τυνησία και αν χάναμε το πλοίο, θα καταστρεφόταν το ταξίδι. Οι ταχύτητες στην autostrada ως 130km/h, χωρίς πρόβλημα και τεράστια αυτονομία από το v strom. Σημείωση, οι Ιταλοί σε προσπερνούν, πολλές φορές με μεγάλη διαφορά ταχύτητας, χωρίς αναστολές και πρέπει να προσέχεις πολύ τους καθρέπτες σου.
Μετά από ταξίδι στο καράβι 24,5 ωρών, φτάσαμε στην Τύνιδα. Σημειώνω ότι το πλοίο από Πάτρα προς Ancona ήταν των πρώην Μινωικών και είχε μεγάλη διαφορά στην ποιότητα με αυτό από Ιταλία προς Τυνησία και αντίστροφα, που είναι της Grimaldi (Ριμάλδι). Δεν θα γράψω πολλές λεπτομέρειες για την Τυνησία, διότι υπάρχει ο κίνδυνος αυτοκτονιών αναγνωστών από πλήξη, λόγω του συγγραφικού μου ταλέντου, ή μάλλον της ανυπαρξίας του. Θα αναφέρω μόνο πως γυρίσαμε όλη τη χώρα, οι οδηγοί μας ήταν πολύ διαβασμένοι και εντυπωσιακά υπομονετικοί με το νηπιαγωγείο με το οποίο έπρεπε να τα βγάλουν πέρα. Σημειώνω μόνο τα εξής που μου έκαναν εντύπωση:
1. το τοπικό νόμισμα αντιστοιχεί περίπου σε €1=310 δηνάρια. Το κόστος είναι πολύ μικρό για ο,τιδήποτε, η βενζίνη κοστίζει 0,68€/lt και δεν υπήρξε πρόβλημα με την ποιότητά της. Βενζινάδικα υπάρχουν αρκετά και δεν υπάρχει πρόβλημα.
2. η αστυνομία μας πρόσεχε (με την καλή έννοια) και μας ακολουθούσε διακριτικά όπου χρειαζόταν, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα με την ασφάλειά μας. Κάποιες φορές μάλιστα, μας οδήγησε με συνοδεία μέσα από το κέντρο πόλεων, ώστε να μας διευκολύνει. Οι αστυνομικοί ήταν πολύ φιλικοί και όποτε τους το προτείναμε, δεν δέχτηκαν να τους κεράσουμε ούτε καφέ.
3. η οδική συμπεριφορά των Τυνήσιων γενικά είναι καλή, μας παραχωρούσαν προτεραιότητα για να μην διακοπεί το convoy σε όλους τους κυκλικούς κόμβους (υπάρχουν ελάχιστα φανάρια). Το μόνο θέμα είναι πως για να ανάψουν τα φώτα τους το βράδυ, πρέπει να φτάσει μεσάνυχτα. Μάλλον το θεωρούν απόδειξη ανδρισμού, αλλά το σούρουπο σου ερχόταν από απέναντι πεζός, μοτοποδήλατο ή και φορτηγό χωρίς φώτα.
4. μιλούν ελάχιστα αγγλικά και σχεδόν όλοι γαλλικά, προφανώς λόγω του αποικιακού παρελθόντος.
5. τα ξενοδοχεία που μείναμε ήταν αρκετά καλά, με μια γενική τάση παρακμής όμως, λόγω της κρίσης που διέπει τον τουρισμό της χώρας. Ήταν σχετικά μεγάλα, θύμιζαν ελληνική δεκαετία του 80 και φαινόταν η ελλιπής συντήρηση. Ο τουρισμός της χώρας διέρχεται μια κρίση τα τελευταία 10 χρόνια, λόγω της αραβικής άνοιξης και κάποιων τρομοκρατικών ενεργειών που έγιναν το 2011, νομίζω.
6. το φαγητό μάλλον ανιαρό: κοτόπουλο και αρνί. Καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση προϊόντων που πλύθηκαν με νερό και είναι ωμά (σαλάτες, πχ), εκτός των ξενοδοχείων. Ευτυχώς, οι διοργανωτές μας βοήθησαν και δεν είχαμε θέματα. Αλκοόλ, υπάρχει στις βόρειες παραθαλάσσιες περιοχές, όχι όμως σε αυθονία. Μέσα στα ξενοδοχεία είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Υπάρχει μια τοπική μπύρα, η οποία από ότι μου είπαν αυτοί που δοκίμασαν ήταν καλούτσικη (δεν πίνω μπύρα ο ίδιος και δεν έχω προσωπική άποψη). Στον Νότο, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Είναι μια μουσουλμανική χώρα, αλλά όχι φανατική.
7. οι μοτοσυκλέτες στην Τυνησία είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Υπάρχει πληθώρα μοτοποδηλάτων (Peugeot, Motobecane), σαν αυτά που είχε ο παππούς στο χωριό κάποτε. Από καινούρια, κάποια παπιά, που μάλλον θεωρούνται τα τοπικά supersport.
8. οι ντόπιοι είναι φιλικοί και θέλουν να σε βοηθήσουν, αλλά η γλώσσα πολλές φορές δεν βοηθάει, εκτός αν ξέρει κανείς γαλλικά. Εννοείται πως όπου σταματούσαμε τρέχανε μικροί και μεγάλοι να βγάλουν φωτογραφίες με τα μηχανάκια. Υπάρχουν αρκετά group ευρωπαίων μοτοσυκλετιστών που κάνουν εκδρομή.
9. Τέλος Οκτωβρίου, μέγιστη θερμοκρασία στον Νότο (δηλαδή Σαχάρα) 35 βαθμοί. Αντίθετα στην επιστροφή από Ηγουμενίτσα προς Θεσσαλονίκη: 4, στα βουνά πριν τα Γιάννενα. Το βράδυ η θερμοκρασία είναι ευχάριστη, περίπου 23 - 25 βαθμοί. Δεν υπάρχουν σχεδόν κουνούπια, μάλλον λόγω ξηρασίας. Αντίθετα, υπάρχουν άπειρες μύγες, μάλλον λόγω αυθονίας τροφής. Γενικά, οι συνθήκες υγιεινής με έκαναν να χαίρομαι που τελικά δεν ήρθε μαζί και η γυναίκα μου.
10. η εμπειρία οδήγησης στην έρημο ήταν μοναδική. Εννοείται μόνο σε άσφαλτο (οι δρόμοι είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, κάτι σαν το δικό μας επαρχιακό δίκτυο).
Ελπίζω να μην ξεχνώ κάτι σημαντικό. Συμπερασματικά, το ταξίδι άξιζε λόγω του τρόπου ταξιδιού (με μηχανάκι) και της πολύ καλής οργάνωσης (ευχαριστώ πολύ Θανάση και Σταύρο). Αλλιώς, αν κάποιος θέλει να πάει με τον κλασικό τρόπο σας τουρίστας (αεροπλάνο, group κλπ), δεν θα τρελαινόμουν. Αν θα ξαναπήγαινα; Όχι, είχαμε αρκετές μέρες και καλή οργάνωση, τα είδαμε σχεδόν όλα, δεν βρίσκω λόγο να το ξανακάνω.
Επιστροφή από Τύνιδα -> Παλέρμο, διάσχιση της Σικελίας από την βόρεια πλευρά της και διανυκτέρευση στην Cosenza της Νότιας Ιταλίας. Οι Ιταλοί εκεί οδηγούν πολύ επιθετικά και θέλει προσοχή. Πολλές φορές αναπολούσα την οδηγική ηρεμία της Τυνησίας. Την επόμενη μέρα, οδήγηση μέχρι Brindisi και επιβίβαση στο πλοίο της επιστροφής. Για άλλη μια φορά και τις 2 μέρες η επιλογή των διαδρομών ήταν εξαιρετική και άξιζε από όλες τις απόψεις, οδηγικά και τουριστικά.
Συμπερασματικά, το v strom μονό, ανταπεξήλθε πολύ καλά. Η αυτονομία του συναγωνίζεται r1200gs adventure, και πολλές φορές ντρεπόμουν στο βενζινάδικο να βάλω 10lt βενζίνη, για τα 200km που είχαμε διανύσει. Αν ήμουν διπλός και η εκδρομή σε δρόμους με μεγαλύτερες ταχύτητες, δεν ξέρω, αν το v strom θα φαινόταν λίγο. Αν κάποιος χρειάζεται περισσότερες λεπτομέρειες και μπορώ να βοηθήσω, παρ' όλη την άγνοια και ασυναρτησία μου, ευχαρίστως.
ΥΓ. Στην χώρα δεν υπάρχει καθόλου εγκληματικότητα. Δεν αισθανθήκαμε πουθενά ότι κινδυνεύουμε και η αστυνόμευση είναι πολύ έντονη, χωρίς να γίνεται ενοχλητική, για τους αλλοδαπούς τουλάχιστον.
Τελευταία τροποποίηση από xbul; 01/01/2020 στις 20:35.
Περιεκτικός και αναλυτικός χωρίς να κουράζεις τον αναγνώστη (για εμένα προσωπικά μιλάω). Ωραίο το ταξίδι - tour που κάνατε! Όντως Ιταλία μπορώ να πω και εγώ ότι οδηγούν πολύ επιθετικά αν και ήμουν πεζός και είχα πάει για δουλειά. Σου εύχομαι να το ξανακάνεις σε άλλο προορισμό με καλή παρέα!!!
Το κόστος του γραφείου ήταν 1690 ευρώ και περιλάμβανε εισιτήρια πλοίων σε δίκλινη καμπίνα, διατροφή με ένα γεύμα σχεδόν όλες τις ημέρες που είμασταν σε ξενοδοχείο (νομίζω 9 γεύματα ήταν συνολικά) και πρωϊνό και φυσικά την παρουσία των 2 οδηγών. Ελπίζω να μην ξεχνάω κάτι. Το δωμάτιο που είχα στα ξενοδοχεία ήταν μονόκλινο. Αν θέλεις να το μοιραστείς με κάποιον άλλον, είναι πιο οικονομικά. Επίσης, εννοείται πως αν ταξιδεύεις διπλός, το κόστος δεν είναι το διπλάσιο αλλά λιγότερο, με αποτέλεσμα να μειώνεται το κόστος ανά άτομο. Τέλος πάντων, τα χρήματα που πλήρωσα ήταν τα περισσότερα από τις διαθέσιμες εναλλακτικές, αλλά είμαι αρκετά γέρος (και επομένως και αρκετά παράξενος).
Εκεί και σε όλη τη διαδρομή (Ελλάδα και Ιταλία), τα έξοδα αφορούν καύσιμα, διόδια, προσωπικά έξοδα και κάποια πρόχειρα γεύματα καθ΄οδόν. Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να ξόδεψα κάπου 600 - 800 ευρώ, τα οποία φυσικά δεν σημαίνουν τίποτα γιατί αφορούν και την αγορά αναμνηστικών, κλπ. Η τιμή της βενζίνης στην Ιταλία είναι περίπου όσο κι εδώ. Στην Τυνησία, χρειάζεσαι περίπου 20 ευρώ την ημέρα maximum + τα καύσιμα.
Σημείωση: όταν κανείς βγαίνει για ψώνια και δη αναμνηστικά σε αγορές τύπου "Μοναστηράκι", το παζάρι είναι ανελέητο. Ένας καλός κανόνας είναι να αγοράζεις στο 1/3 της αρχικής τιμής. Επίσης, αν κάνεις το λάθος να κοιτάξεις έστω τα προϊόντα προς πώληση, αποκτάς τσιμπούρι ολκής, το οποίο κατεβάζει την τιμή όσο εσύ απομακρύνεσαι.
Μπράβο φίλε xbul, πολύ χρήσιμες πληροφορίες και ξεχωριστό ταξίδι