Έδινε πέρσι ένας, ένα πράσινο (!), για 500 ευρώ (!!!), νομίζω έλλειπε το φέρινγκ από την μια μεριά; ή το είχε αλλά δεν ήταν πάνω στην μοτό, κάποια πολύ μικρή έλλειψη τέλος πάντων.
Αν και έχω RC36, ομολογώ ότι το σκέφτηκα για λίγο να το έπερνα κι αυτό, τι ψυχή έχουν 500 ευρώ; Ε εντάξει μετά σοβαρεύτηκα (λέμε τώρα)
Το πρόβλημα με τις μοτοσυκλέτες πριν το 1990, είναι το παλαιού τύπου στησιμό τους, σαν πλαίσιο, σαν μάζες, σαν αίσθηση. Όλες οι παλιές 80s και πίσω μοτοσυκλέτες, τις νοιώθεις αδικαιολόγητα βαριές, άχαρες, δύστροπες, ατσούμπαλες, το τιμόνι μακριά και βαρύ, η σέλα πίσω, το μπροστά μέρος ψηλά, το πίσω μέρος χαμηλά κ.ο.κ. Εκεί στο 1990 ξεκίνησε η αλλαγή στον τρόπο σχεδίασης, που δημιούργησε τις μοτοσυκλέτες που νοιώθουμε σήμερα. Το VFR800 Fi του 1999 ας πούμε και το VFR750F-RC24 του 1986, αν ανέβεις από το ένα στο άλλο, παθαίνεις σοκ, πόσο δεινόσαυρος φαίνεται στην αίσθηση το παλιό, πόσο ''ευκολο'' είναι το 800 κι ας είναι σχεδόν ίδια σε βάρος και 30 ίππους δυνατότερο.
_______
Οι λάτρεις της δεκαετίας '80 δείτε την ταινία ''
Οι απέναντι''.
Νεαρός σπουδαστής αστρονομίας, περίεργος τύπος που δεν κυκλοφορεί την μέρα και έχει το παρατσούκλι ''το φάντασμα'' , πείθεται από ένα φίλο του, να παρακολουθήσει από το ρετιρέ του με το τηλεσκόπιό του, μια οικογένεια σε απέναντι πολυκατοικία, προκειμένου ο φίλος να βρει πάτημα να καλεστεί στο πάρτυ της κόρης της οικογένειας. Παρατηρώντας την ζωή της οικογένεια ο ήρωας, θα αρχίσει να σκέφτεται πράγματα για την δική του ζωή και να κάνει κάποιες αλλαγές.
Η ταινία είναι σχεδόν ντοκυμαντέρ στο πόσο καλά αναπαριστά και αποτυπώνει την εποχή εκείνη. Όσοι δεν ζήσανε τα 80s μπορούν μέσα από την ταινία αυτή να δούνε πως περίπου ήτανε. Όσοι τα ζήσανε, να τα θυμηθούνε (γιατί ακούμε κατά καιρούς και κάτι ανοησίες πόσο καλά είμασταν τάχα μου τότε). Για παράδειγμα, στο διαμέρισμα του ήρωα, ακούγεται στο βάθος, από κάποιο άλλο διαμέρισμα, ο αμερικάνικος σταθμός, που υπήρχε τότε εκτός από την ΕΡΤ στα κύματα ΑΜ (δεν υπήρχαν σε χρήση τα FM ακόμα) με την χαρακτηριστική παραμόρφωση των ΑΜ. Κόντρες στην παραλιακή, η αστυνομία της εποχής, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η μουσική, τα κλεφτρόνια-συνεργεία, τα ήθη της νεολαίας, τα ήθη των αστών, τα πορτοκαλί φώτα που είχε η παραλιακή στο Ελληνικό, όλα αποτυπώνονται.
Κορυφαία στιγμή, το ducati λυμένο με τα καρμπυρατέρ να κρέμονται από τις ντίζες, τον ήρωα να ρωτάει ''τι της κάνεις;'' και ο ''μάγκας'' Θέμης Μάνεσης απαντάει ''τα λαιμα της έχει και την έφερα λίγο στο γιατρό''.
Είναι μία από τις καλές ελληνικές ταινίες, έτσι κι αλλοιώς, ασχέτως νοσταλγίας 80s, όσοι δεν το έχετε δει, δεν θα χάσετε.
Υπάρχει και στο
ουτούμπε ολόκληρη