Μπαίνω σε ένα κήπο
Μεχρι που...
Φτανω στην παράλια
Και αφου εκανα πικ- νικ
Γύρισα σιγα σιγα προς τα πίσω
Φτάνω στην σκηνή και χαζεύω λίγο τους γείτονες μου. Απο την μια πλευρά ηταν μια παρέα με δυο SUV που κουβαλούσαν κατι τεράστιες σκηνές και απο την αλλη ηταν τρεις έφηβη με ενα σαραβαλάκι που ειχαν φορτωμένο πάνω στην σχάρα του τα πάντα ολα και κοιμόντουσαν στο πάτωμα με sleaping bag. Η δυο όψεις του ιδιου νομίσματος
Ένταξη δεν ήμουν καλά, ειχα άγχος με το μηχανάκι. Ειχα φαει και φρίκη που στην τελευταία στάση μου έχασα τον χάρτη που ειχα της Γαλλίας.Και γενικά έβριζα.
ΧΕ ΣΤΑ ΡΕ ΝΙΚΟ ΧΕ ΣΤΑ. Οκ δεν θες να δόσεις κανένα πιθανός πεντακοσάρικο για να φτιάξεις το μηχανάκι. Βεβαια δεν ειναι μονο τα λεφτά, ας πουμε χεστα τα λεφτά!! Μεχρι να το φτιάξεις που θα μήνης σε σκηνή σε ξενοδοχείο που?? Και πόσες μερες θα κάνει να φτιαχτεί?? Πως θα περνας την ώρα σου, δεν θα βαρεθείς. Και θα σου μείνουν μερες αδεια η θα φας ολα τα λεφτα του κοσμου και τελικα δεν θα προλάβεις να δεις τίποτα μιας που για πρώτη φορα ειχες κανονική και οχι απεριόριστη άδεια, ΘΑ δούμε κοιμήσου και θα δουμε...
Κοιμήσου εύκολα το λες δύσκολα το κάνεις, στο γκρεμο....Δεν ειχα και τίποτα σκοινιά μαζι μου