"ΚΑΛΛΙΟ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ ΠΑΡΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ".
Ως κάτοχος μότο, παλαιότερων της δεκαετίας (15ετίας για την ακρίβεια), αναρωτιόμουνα αν αξίζει το στοκάρισμα ανταλλακτικών ή και ολόκληρων ("ατεμάχιστων") μοτό ως καβάντζα, δεδομένου ότι σιγά-σιγά τα ανταλλακτικά όσο περνούν τα χρόνια θα σπανίζουν.
Έχει για παράδειγμα νόημα να πάρεις μια ολόκληρη μοτό (προφανώς εφόσον η τιμή της είναι συμφέρουσα) ως "δωρητή οργάνων" ή είναι προτιμότερο να αρκεστείς στην εύρεση του προβληματικού ανταλλακτικού, αν και όποτε προκύψει αυτό.
Τι θα ήταν προτιμότερο να προσέξουμε στην φάση αγοράς ολόκληρης μοτό;
Προτιμούμε κάποιο "στουκαρισμένο" με λίγα χιλιόμετρα, κάποιο φορτωμένο με πολλά αλλά κατά τα άλλα σε καλή κατάσταση ή τίποτα από τα δύο;
Πως μπορούμε να εξασφαλίσουμε το "μικρότερο δυνατό ρίσκο" και πως δεν θα αγοράσουμε "γουρούνι στο σακί", όταν μιλάμε για μηχανές παρατημένες για χρόνια, για μηχανές με βλάβες και μηχανές εκτός λειτουργίας;
Ποιες είναι οι ελάχιστες συνθήκες αποθήκευσης που θα πρέπει να εξασφαλιστούν ώστε τα ανταλλακτικά αν και όποτε χρειαστούν να είναι σε λειτουργική κατάσταση;