Δυνατή εξόρμηση στη μαγική Ευρυτανία,αυτή τη φορά με παρέα τον φίλο μου Μάκη με το ολόφρεσκο Τενερέ 700 του.Κάναμε σχεδόν 800km με σχεδον τα 140 απο αυτά χωμάτινα.Είδαμε εκπληκτικά μέρη,οδηγήσαμε σε δασωμένες διαδρομές που για χιλιόμετρα δεν διακρίναμε ούτε χωριό στο βάθος.Ανεβήκαμε στα αλπικά των Αγράφων και του Βελουχίου,περάσαμε ποτάμια και πλήρως κατεστραμμένους δρόμους.Ανεβήκαμε με τα πόδια στην κορυφή ενός κατάφυτου βουνού το οποίο μας χάρισε μοναδικές εικόνες.Για κερασάκι στην τούρτα ευχαριστηθήκαμε το ασφάλτινο στροφιλίκι πέριξ του Καρπενησίου.
Πάνω απο όλα όμως η παρέα και η χημεία της είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.Έπεσε τρελό γέλιο με πειράγματα εκατέρωθεν.Συμπερασματικά το ζουμί της εξόρμησης είναι οτι ο Μάκης πουλάει το Τενερέ σε τιμή ευκαιρίας και θα ξαναβγαίνει βόλτες με το Τράνσαλπ που έχει ακόμα, που είναι αξιόπιστο και ΔΕΝ το παίρνει στα χέρια όταν τα πράγματα ζορίσουν γκουχ γκουχ!
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης μιας και το μοτεράκι του Τενερέ είναι σούπερ και αρκετά οικονομικό στην κατηγορία.Το Γιαμάχα απο τη Μάνδρα μέχρι το Καρπενήσι έκαψε 5 ευρώ παραπάνω(1,40 βενζίνη).Οι ρυθμοί ήταν γρήγοροι και με 150 στις ευθείες αλλά ο οδηγός του Τενερέ αρκετά πιο ήπιος στα ανοίγματα.Οταν φτάσαμε στο δρόμο για Λιανοκλάδι το Τενερέ είχε φάει αρκετή ρεζέρβα,αποδεικνύοντας τους φόβους μας οτι σε λίγο σοβαρο ρυθμό το μικρό τεπόζιτο είναι ανεπαρκές.Το NC με 150-70(απο 160-60) πισινό λάστιχο παρόλο που έχει 14αρι τεπόζιτο δεν είχε καν ρεζέρβα και έφτανε άνετα Καρπενήσι.Παρολαυτά με πιο αργούς ρυθμούς η αυτονομία του Γιαμάχα είναι μια χαρά.Μεταξύ μας βέβαια,με τακούνια μοιραία οι ρυθμοί πρέπει να είναι χαμηλοί γιατι δεν αντέχουν.
Συνάντηση λοιπόν στη Μάνδρα και με συνοπτικές διαδικασίες φτάσαμε στην αρχή της πραγματικής εξόρμησης.Το Βελούχι μπροστά.
Κάναμε το ασφάλτινο πάσο απο το χιονοδρομικό και πεσαμε απο την άλλη πλευρά στην Αγία Τριάδα.
Ανασύνταξη λίγο πριν τη Βράχα για να κάνουμε μια τρομερή χωμάτινη διαδρομή που πρότεινε ο Μάκης η οποία θα μας έβγαζε στη Φουρνά Ευρυτανίας.