Αυτή τη φορά η Πελοπόννησος είχε την τιμητική της.Ανεξάντλητη πραγματικά!Εκτός απο τα ψηλά βουνά της(πάνω απο 2.000m) υπάρχουν και τα πιο χαμηλά που φυσικά δε στερούνται ομορφιάς αλλά και δυσκολίας.
Στόχοι μου 2 βουνά της ίδιας ,ας πούμε,οροσειράς που ξεκινάει απο τον Ολίγυρτο και τον Σκιάθι,συνεχίζει στο Τραχύ,την Αρμενία και το Λύρκειο και απο εκεί στο Αρτεμίσιο και ολοκληρώνεται στον Κτενιά προς τον Αργολικό κόλπο.
Με συνοπτικές διαδικασίες μέσω παλιάς εθνικής βρέθηκα στο χωριό Αλέα,στις παρυφές του όρους Τραχύ.
Λίγο μετά την Αλέα προς Φρουσιούνα μια εκπληκτική χωμάτινη διαδρομή με ανέβασε στην καρδιά του βουνού.Σε κάποια σημεία στο τέλος ήταν σπαστήρι.Η διαδρομή αλλά ανάποδα είναι αυτή
Εδώ ο δρόμος σταματά και συνεχίζω με τα πόδια.
Γενικά το βουνό είναι όνομα και πράμα,Τραχύ!Φουλ πέτρα και σαθρές πλαγιές.Στοιχεία που είναι σήμα κατατεθέν της ευρύτερης οροσειράς.
Ανεβαίνοντας προς την κορυφογραμμή
Φανταστική θέα όπως αναμενόταν...
Φτάνω στην κορυφογραμμή και αποκαλύπτεται η συνέχεια της οροσειράς μέχρι την Αρμενία.Θα πήγαινα επιτόπου στην κορυφή της Αρμενίας αλλά η δύσκολη βδομάδα που με περίμενε ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για περαιτέρω καταπόνηση.Θα επιστρέψω πιο προετοιμασμένος κάποια στιγμή.
Συνεχίζω σε δύσβατο τεραίν.Η ψηλότερη κορυφή διακρίνεται στο βάθος.Το όνομά της ''Καρούμπαλο''.