Σημερα στη δουλειά αποφασίζω να πάω με το 675 έχοντας να το παρώ καιρο λογο καραντίνας λέω
ας το βγάλω και αυτό το έρμο.
Γυρίζοντας περι τις 18:40 κατεβαίνω την μποότσαρη απο Εγνατία στριβοντας αριστερά.
Συνεχίζω ευθεία και κατεβαίνοντας πιο κάτω λιγο πριν το φανάρι Μακεδονίας με μπότσαρη σταματάει
το προπορευόμενο όχημα πίσω και δεξιά του είμαι εγώ και απο πίσω απο μένα ένα κάρο αυτοκίνητα.
Δεν ξέρω τί ονειρο είδε ο παππούς αλλα άρχιζει να κάνει όπισθεν οποτε αρχίζω να κορναρω και να φώναζω
Σταμάτα Σταματα θα με χτυπήσεις.Τελικά με βρήκε στον μπροστινο τροχο λίγο.
Εχω σαλτάρει κατεβαίνω κάτω και κοιτάω το μηχανάκι ,δε φαινεται να έχει κάτι.
Του φωνάζω δεν πας πουθενά θα περιμενουμε ασφάλιστικες και τροχαία εφόσον υπήρχε επαφή.
Οταν τον ακουω να λέει δε ότι εγω τον βρήκα απο πισώ ενω υπήρχαν και ένα κάρο μαρτυρες τρελαθηκα ακομα περισσοτερο.
Φωνες και κακό
Αφου ειδοποιησαμε τελικα τους πάντες και εχει περάσει ένα μισάωρο,σκεφτομαι ρε μαλακα τι κάνεις?
Ο παππους φταιει αλλα ξερεις οτι το μηχανάκι δεν επαθε κάτι σε ακουμπησε λιγο στο λάστιχο.
Η αλήθεια είναι πως ήθελα απλά να τον τιμωρήσω γιατί θα μπορούσε με την απροσεξία του να σκοτώσει άνθρωπο.
Αλλα να βάλλω τώρα 75+ ανθρωπο να περιμένει κάνα διωρο χωρίς να έχει γίνει ουσιαστικά ζημιά.
Εν τέλει του λέω με ηρεμο τρόπο πρεπει να προσέχεις μπορεί να χτυπήσεις κανέναν και τον άφησα αφου ειδοποίησα πρώτα την ασφαλιστική και την τροχαία
Η αλήθεια είναι μάγκες ότι ήθελα απλά να ξεσπάσω είναι τόσο περίεργη αυτή η κατάσταση όπου
δυσκολα εκτονώνεσαι και απλά πολλές φορές θέλεις απλά να ξεσπάσεις.
Να με συμπαθάτε για το σεντόνι ,ήθελα απλα να το μοιραστώ.