Για ακόμη μια φορά ο καιρός δεν άφησε πολλά περιθώρια την Κυριακή που μας πέρασε και βρέθηκα ξανά σε ένα ατέρμονο παιχνίδι με τον χρόνο.Δεν έτρεχα να προλάβω τη μέρα αλλά τον άσχημο καιρό που απο το μεσημέρι και μετά θα κατέκλειε κάθε περιοχή της Ελλάδας.Έπρεπε να βρω κάτι κοντινό αλλά και περιεκτικό και πιστεύω οτι σε έναν μεγάλο βαθμό το κατάφερα καθώς η εξόρμηση συνδυάστηκε με μια ωραία ανάβαση και ένα έξαιρετικά σπάνιο αξιοθέατο με ιστορία που τραβάει πολλούς αιώνες πίσω.
Το πλάνο ήταν απλό.Αναχώρηση πολύ νωρίς το ξημέρωμα και σύντομη στάση στη Νεστάνη απο όπου ξεκινά το πάσο για Καρυά είτε για Τουρνίκι και Κρύα Βρύση διασχίζοντας τον Κτενιά.Εγώ σταμάτησα στην Χαλκόβρυση,στις παρυφές του όρους Τούρλα που έχει ύψος 1492m και μαζί με το Αρτεμίσιο,τον Κτενιά και το Λύρκειο αποτελούν το συγκεκριμένο ορεινό σύμπλεγμα μεταξύ Αρκαδίας και Αργολίδας.
Στον κάμπο της Τρίπολης τέτοια ώρα και εποχή συντάμε ομίχλη και οι εικόνες είναι πάντα μαγικές.Πόσο μάλλον απο τα σχεδόν 1000m υψόμετρο που τραβάω τη φωτογραφία
Δίπλα απο μια στάνη ξεκίνησε η ανάβασή μου
Έχοντας ανέβει κάποια μέτρα,το Αρτεμίσιο δεσπόζει πίσω μου.Ο ήλιος δεν έχει ανέβει ακόμα ψηλά και τα πάντα είναι διαφορετικά!
Το πέπλο ξεκινά και διαλύεται σιγά σιγά με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου.
Έχω βρει ένα μονοπάτι με αραιή σήμανση και το ακολουθώ όσο γίνεται αν και η πορεία μου είναι προφανής.
Απέναντι το μυτερό βουνό που διακρίνεται είναι το Μεγαλοβούνι(1272m) ακριβώς απο πάνω απο τη Νεμέα
Η ομίχλη σε λίγα λεπτά δε θα φαίνεται καν.Ήταν πανέμορφη η εικόνα...
Έχοντας κερδίσει ύψος πλέον η κλίση εξομαλύνεται
Στα 1300m βρήκα μια ανώνυμη κορυφή