H Πίνδος είναι πάντα ασφαλής επιλογή όσον αφορά τις εκπληκτικές εικόνες που θα δει ο κάθε ταξιδιώτης. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και μια ''επικίνδυνη'' επιλογή μια χειμερινή μέρα καθώς κατά πάσα πιθανότητα οι συνθήκες που θα συναντήσεις θα είναι το λιγότερο εχθρικές. Η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή σε όλη την Ελλάδα σχεδόν. Στόχος μου ήταν ο Αμμουτσέλος, ένα κατάφυτο βουνό μεταξύ Τριγγίας και Κόζιακα, κοντά στην Καλαμπάκα. Κατά τις πρωϊνές ώρες ταξίδεψα με τη θερμοκρασία να βρίσκεται σταθερά κάτω απο 10 βαθμούς και την υγρασία σε πολύ υψηλά ποσοστά.
Το ταξίδι μου ήταν δύσκολο αρκετά πριν φτάσω καν κοντά στον στόχο μου. Βέβαια οι δύσκολες συνθήκες σου χαρίζουν απλόχερα εικόνες που δε θα δεις ποτέ το καλοκαίρι.
Όπως αυτή...
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη λίγο μετά το χωριό του Δομοκού με κατεύθυνση προς Καρδίτσα. Δεξιά ξεπροβάλλει ο χιονισμένος Όλυμπος. Αριστερά ο Κόζιακας. Ολόκληρος ο κάμπος μέχρι τα Τρίκαλα γεμάτος ομίχλη. 20 χρόνια που πηγαινοέρχομαι ανελλιπώς απο αυτή τη διαδρομή ποτέ δεν πέτυχα κάτι παρόμοιο. Ήταν ασύλληπτο απλά.
Απο την αριστερή πλευρά στο τέρμα της φωτό διακρίνεται το Βελούχι και προς τα δεξιά του(βόρεια) τα επίσης χιονισμένα Άγραφα.
Λόγω κρύου προφανώς απο την αρχή φορούσα αδιάβροχο αλλά και να μην το είχα φορέσει θα έπρεπε σίγουρα πριν μπω σε αυτό το ατελείωτο πέπλο ομίχλης. Η υγρασία εισβάλλει στο σώμα σε τρομακτικές ποσότητες, σαν να ρίχνει βροχή.
Στην Καλαμπάκα θα έλεγε κανείς πως ήρθα κάποια άλλη μέρα. Με τέτοιες εναλλαγές υπάρχει περίπτωση να βαρεθεί κάποιος? Όσα χιλιόμετρα και να γράψει! Στη φωτό τα Μετέωρα σε μια απο τις καλύτερες οπτικές γωνίες και με την καλύτερη διαύγεια λόγω εποχής. Απολαύστε τα!
Υπήρχε ένας δρόμος που ανεβαίνει στο βουνό αλλά διάφοροι τρόποι προσέγγισής του. Το καλοκαίρι θα ήταν μια εύκολη ''βόλτα στο πάρκο'' που θα συνδυαζόταν και με άλλα δύο βουνά ίσως. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν και δεν είμαι σε θέση να ξέρω πόσο νωρίς θα σταματήσω και πόση ώρα θα φάω στο βουνό. Μπορεί να φάω μια με δύο ώρες, μπορεί πέντε με έξι, μπορεί και το μηχανάκι να μείνει εκεί και εγώ να κατέβω με τα πόδια. Πιο επικίνδυνα σενάρια καλό είναι να μην τα σκέφτομαι...
Τελικά το να βρω ποιά είναι η ενδεδειγμένη διαδρομή η οποία θα με έβγαζε στον κύριο δρόμο αποδείχθηκε ένα πρόβλημα για δυνατούς λύτες. Αρχικά το GPS πάλευε να με ανεβάσει απο το χωριό Αμπέλια όμως οι δρόμοι-χωράφια εκεί έδειχναν απροσπέλαστοι.
Με τους συνηθισμένους φύλακες...
Αλλά και τις συνηθισμένες παγίδες