Φράγμα Καστρακίου-Ανάληψη (1.473m) 20-3-2022

[billy84]

Μάρτης γδάρτης και παλουκοκάφτης λένε. Δε θυμάμαι τα τελευταία 15 χρόνια άλλη φορά να ξεκινάω 20 Μαρτίου στις 8 το πρωί και να χιονίζει στην Αθήνα. Το έζησα και αυτό! Οι θερμοκρασίες ήταν για δεύτερο συνεχόμενο ΣΚ ''πολικές'' και η αλήθεια είναι ότι μεσοβδόμαδα είχα σχεδόν απορρίψει την ανάβαση σε βουνό. Κάποια στιγμή προς το τέλος όμως αποφάσισα να κάνω κάτι σχετικά ''ορθολογικό''. Να ανέβω στην Ανάληψη, ένα βουνό ακριβώς απο πάνω απο το Ραπτόπουλο Ευρυτανίας αλλά να το προσεγγίσω απο Δυτικά ώστε να έχει περάσει η ώρα και να αποφύγω τυχόν παγετό. Οι προβλέψεις έδιναν εκεί μέγιστη θερμοκρασία 1-2 βαθμούς το μεσημέρι οπότε προετοιμάστηκα για χοντρό κρύο.

Τώρα θα μου πείτε, ποιός ορθολογιστής ξεκινά ταξίδι με μοτοσυκλέτα και μέγιστη θερμοκρασία στα πεδινά 5 βαθμούς, με σκοπό να ανέβει σε κορυφή βουνού 380km μακριά και να επιστρέψει την ίδια μέρα? Ε, προφανώς αν ήμουν 100% ορθολογιστής δε θα διαβάζατε αυτές τις γραμμές...


1ο checkpoint της εξόρμησης το φράγμα στο Καστράκι. Είχα περάσει πολλές φορές σύριζα και ποτέ δεν έτυχε να κάνω παράκαμψη για να το δω. Τώρα ήταν ευκαιρία καθώς ο χρόνος κυλούσε υπέρ μου. Η διαδρομή γνωστή που ανεβαίνει προς Χαλκιόπουλο αλλά απολαυστική.









Κατασκευάστηκε το 1969. Είναι το δεύτερο κατά σειρά φράγμα του Αχελώου. Το ύψος του φράγματος είναι 95 μέτρα και το μήκος του 530 μέτρα. Με την κατασκευή του φράγματος δημιουργήθηκε η τεχνητή λίμνη του Καστρακίου. Ο Υδροηλεκτρικός σταθμός χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση ροής ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας.

[billy84]

Απο το Καστράκι συνέχισα τη φανταστική διαδρομή μέχρι τον Εμπεσό.










Η διαδρομή περνάει ξυστά από την εντυπωσιακή λίμνη Καστρακίου









Η εντυπωσιακή και αιχμηρή Καλάνα βάλτου που είχα ανέβει πέρισυ περίπου τέτοια εποχή.

[billy84]

Απο τον Εμπεσό ξεκινά μια διαδρομή που θυμίζει έντονα Νορβηγία. Κόσμημα για την Ελλάδα αυτός ο δρόμος. Απολαύστε!










Λίμνη Κρεμαστών στο βάθος με μπλε χρώμα και χαμηλά ο Αχελώος με πράσινο χρώμα. Εντάξει νομίζω δε χωράνε κριτικές για αυτό το τοπίο...

[billy84]

Συνέχεια της διαδρομής μέχρι το γεφύρι της Τέμπλας. Το σύνορο των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.










Σχεδιάστηκε απο Ιταλούς μηχανικούς το 1915 και ονομάζεται τέμπλα επειδή μέχρι τότε ήταν ξύλινο. Τώρα πως κατάφεραν Ιταλοί να φτιάξουν κάτι που να αντέξει 100+ χρόνια δε γνωρίζω !

[billy84]

Αν και η διαδρομή που περνάει απο το Περδικάκι φτάνει μέχρι και 800 μέτρα υψόμετρο, η ηλιόλουστη μέρα μέχρι εκεί απέτρεψε το ενδεχόμενο παγετού. Μετά κατεβαίνει στα 300m υψόμετρο στη γέφυρα τέμπλας. Απο εκεί ξεκίνησα να ανεβαίνω πάλι μέχρι το Ραπτόπουλο που είναι χτισμένο στα 900m. Πλέον πλησίαζα τα δυτικά Άγραφα και ο καιρός ήταν κλειστός εκεί.










Ανεβαίνοντας αντίκρισα και τον βασικό μου στόχο, την Ανάληψη. Εμφανώς αποκομμένη απο τα υπόλοιπα βουνά με τη δυτική πλευρά να δείχνει να μην έχει καθόλου χιόνι. Η 1η μου αίσθηση πάντως ήταν ότι έδειχνε πολύ δύσκολη απο την πλευρά που την έβλεπα γιατί ήταν βραχώδης και κατάφυτη.










Στο Ραπτόπουλο τα πράγματα ήταν πιο ζόρικα απο όσο είχα υπολογίσει. Δεν είχα να αντιμετωπίσω μόνο το χοντρό κρύο αλλά και τον πολύ δυνατό αέρα που έφερνε χιόνι απο την πλευρά της Φτέρης Αγράφων ενώ απο πάνω μου δεν είχα ούτε σύννεφο. Εντόπισα τον χωματόδρομο στην είσοδο του χωριού που θα με ανέβαζε λίγο ψηλότερα. Άγνωστο βέβαια το μέχρι που θα μπορούσα να φτάσω.

[billy84]

Παραδόξως ο δρόμος ήταν σε εξαιρετική κατάσταση παρόλο που δεν υπάρχει στους χάρτες (μόνο στη δορυφορική εικόνα). Σίγουρα με ψηλότερες θερμοκρασίες λασπώνει όμως τώρα τα πάντα ήταν παγωμένα. Οι ανωμαλίες του χώματος με έκαναν να νομίζω ότι βρίσκομαι σε κροκάλα. Είχαν γίνει τα πάντα πέτρα.









Κάπου εδώ ξεντύνομαι και ξεκινάω την ανάβασή μου. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική.











Υψηλή κλίση για αρχή. Απέχω 400m υψομετρικά απο την κορυφή αλλά σε μεγάλη απόσταση. Η απόσταση έχει σημασία όταν δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις...









Η οποία εξομαλύνθηκε για λίγο. Η μαγεία του δάσους!










Σε μερικά σημεία το δάσος πυκνώνει και αναγκάζομαι να βρω περάσματα.










Πλέον δεν ακούγεται ούτε αέρας ούτε τίποτα. Είμαι προστατευμένος απο τη μανία της φύσης. Όχι για πολύ...











Σε ένα σημείο πέτυχα ξύλα καρφωμένα στο έδαφος και περασμένα με συρματόπλεγμα. Εντελώς άκυρο το σημείο. Παγίδα για αγριογούρουνα? Ποιος ξέρει...

[billy84]

Σύντομα φτάνω στην κορυφογραμμή και διακρίνω απέναντι τα Όρη του Βάλτου.










Αυτό το κομμάτι του βουνού είναι πραγματικά ήπιο. Όμως βλέπω απέναντι τον κύριο ορεινό όγκο της κορυφής και η 1η αίσθηση είναι ότι δε θα έχω ένα εύκολο μεσημέρι.











Πλησιάζοντας όλο και επιβεβαιώνομαι.










Στο βάθος η Φτέρη χωμένη στα σύννεφα. Ο καιρός στην Ανάληψη είναι πεντακάθαρος αλλά με τον πολύ δυνατό αέρα που έχει το χιόνι φτάνει μέχρι εδώ.











Περπατάω ήδη καμιά ώρα και δεν έχω φτάσει καν στον κύριο όγκο της κορυφής ο οποίος φαίνεται στο πλάνο. Θα χρειαστεί να κατέβω κάποια μέτρα και να ανέβω ξανά.











Εδώ τα πράγματα ξεκινάνε και σοβαρεύουν. Το τοπίο όμως είναι ασύλληπτο!











Κάτω απο τα πελώρια δέντρα κρύβονται βράχια και δύσβατο τεραίν.
















Απο δεξιά έχει κάθετους βράχους και δεν περνάει τίποτα. Αναγκάζομαι και τραβερσάρω απο τα αριστερά. Το τεραίν είναι πολύ σκληρό και με δυσκολεύει. Σε πιο νορμάλ θερμοκρασίες αυτό το ελάχιστο βούλιαγμα που κάνει το πόδι βοηθάει στην πρόσφυση. Τώρα το χώμα είναι σαν πέτρα και στην κλίση ζορίζει.

[billy84]

Έχοντας κερδίσει ύψος πολύ σύντομα. Απο εδώ φαίνεται πόσο απότομος είναι αυτός ο ορεινός όγκος.









Μία εικόνα χίλιες λέξεις!










Η απροσπέλαστη δυτική πλευρά της Ανάληψης.












Έχοντας ανέβει το 1ο κομμάτι του όγκου της κορυφής. Έχω ακόμα πολύ δρόμο!












Εδώ έχει κρατήσει αρκετό χιόνι.










Έχοντας περάσει απο το 2ο σκαμπανέβασμα. Μπροστά μου ο κύριος όγκος της κορυφής. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον...











Εδώ υπάρχει μια περίφραξη.











Τι είπα πριν ότι δείχνει ξέχιονο το βουνό? Εδώ το χιόνι έχει σκεπάσει ολόκληρα δέντρα και βράχους.










Συναντάω απροσπέλαστα βράχια και τα προσπερνάω απο δεξιά. Αυτό εκεί στο βάθος μου μοιάζει για την κορυφή.










Ούτε καν. Έχω ακόμα μέλλον. Και απο εδώ και στο εξής τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η θέα τρομερή. Μακριά διακρίνεται η Καλάνα και ένα μικρό κομμάτι της λίμνης Κρεμαστών

[billy84]

Απο το 2015 που ξεκίνησε αυτό το ορεινό ταξίδι αναρωτιέμαι αραιά και που αν υπάρχει περίπτωση ποτέ να συναντήσω βουνό που η κορυφή του απλά θα είναι απροσπέλαστη ορειβατικά. Το ψηλότερο σημείο δηλαδή του βουνού να βρίσκεται σε ένα βραχώδες σημείο που να μη προσεγγίζεται χωρίς ειδικό εξοπλισμό. Όταν έφτασα λοιπόν σε αυτό το σημείο άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Είμαι σε στενό κομμάτι της κορυφογραμμής, με γκρεμό δεξιά αριστερά και με τα βράχια να είναι απροσπέλαστα και να πρέπει να παρακαμφθούν. Όμως είχα ελάχιστο χώρο και αναρωτιόμουν αν το ψηλότερο σημείο βρίσκεται σε αυτά τα βράχια. Αν συνδυάσουμε και το παγωμένο χιόνι πάνω τους θα ήταν αδύνατο να τα ανέβω.










Σε κάποια σημεία πέρασα πραγματικά οριακά και αν η κορυφή ήταν ας πούμε δεξιά της φωτο δε γινόταν να ανέβω. Σε άλλα δύο βουνά απο τα σχεδόν 170 που έχω ανέβει μου έτυχε κάτι παρόμοιο. Να αμφιβάλλω για το αν θα πατήσω στην κορυφή μέχρι την τελευταία στιγμή. Στην Τραπεζίτσα 2024m-4-8-2019-t5394.html και στο Δοκίμι Παχτουρίου 2020m-21-7-2019-t5348.html










Κοιτώντας προς τα πίσω έχοντας παρακάμψει τα βράχια που φαίνονται στα δεξιά










Τελικά όμως και αυτό το βουνό έστω και δύσκολα, έχει μια προσβάσιμη κορυφή, πιθανότατα μόνο απο αυτήν την πλευρά που ανέβηκα.











1.473m. Πέρασαν 2.5 ώρες μέχρι να καταφέρω να φτάσω εδώ. Χαμηλό βουνό αλλά δαγκώνει πολύ άσχημα.











Θέα απο την κορυφή!

















Κάποια στιγμή κατεβαίνοντας το κινητό μου έσβησε ενώ είχα μπαταρία άνω του 40%. Όταν το ξανάνοιξα έδειχνε 25% και λίγο μετά 15%. Θεώρησα πως η μπαταρία τα έπαιξε απο τα νερά στον Ερύμανθο την προηγούμενη βδομάδα όμως τελικά το ψύχος ήταν υπέυθυνο όπως αποδείχθηκε. Να και κάτι που δεν μου έχει ξανατύχει. Απορώ πως άντεξε στον Σκίαθι που είχε παρόμοιο κρύο και ίδιες ώρες έκθεσης σε αυτό.


Αξίζει να παρακολουθήσετε το βίντεο με αρκετά σημεία της ανάβασης καθώς αποτυπώνει καλύτερα τον χώρο.

[billy84]

Κατεβαίνοντας φωτογράφισα το Ραπτόπουλο απο την καλύτερη οπτική γωνία του. Οι δύο προσεγγίσεις που υπάρχουν για το χωριό το αδικούν.










Το βουνό μου έφαγε 4.5 ώρες μόνο για την ανάβαση. Χονδρικά 5 ώρες μαζί με τη χωμάτινη διαδρομή και την προετοιμασία. Δεν το λες και λίγο για τέλη Μαρτίου και 380km απόσταση. Ως εκ τούτου στο Αγρίνιο έφτασα σούρουπο. Στο πλάνο η γέφυρα Ματσουκίου.













Επιστροφή στην Αθήνα με το κρύο να με κρατά σε εγρήγορση και να μη νιώθω καθόλου κούραση. Όταν βέβαια έκανα μπάνιο και τσίμπησα κάτι, οι διακόπτες μου έκλεισαν σύντομα και εκεί μου βγήκε η πραγματική κούραση. Εκεί ο οργανισμός μου έδειξε τι ακριβώς έκανα εκείνη τη μέρα. Ένας γλυκός και βαθύς ύπνος με πήρε στην αγκαλιά του και τα ξέχασα όλα σαν να ήταν ένα όνειρο. Την επόμενη Κυριακή πάλι.



Πάντα όρθιοι!

[gaslion]

Τέλειος !

[giorgosb]

[zannisvel]

Πολύ ωραίο!! Άντε και στα επόμενα!!

[billy84]

Τέλειος !

Πολύ ωραίο!! Άντε και στα επόμενα!!

Να είστε καλά παιδιά! Επιτέλους έφτιαξε και λίγο ο καιρός!

[DoctoR_k6]

Μπομπα οπως παντα.
Ωραιες φωτο.