Δε ξέρω αν έχει αναφερθεί πάλι, μιας και διανύουμε το τέλος του 2021 και τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση θα ήθελα να προτείνω δυο βιβλία, ένα μυθιστόρημα και μια ιστορική μελέτη πάνω στο ζήτημα της ίδρυσης του ελληνικού κράτους.
Το μυθιστόρημα είναι του Ισίδωρου Ζουργού και ονομάζεται "Η αηδονόπιτα", καταγράφει σημαντικές στιγμές της ελληνικής επανάστασης με αποκορύφωμα την έξοδο του Μεσολογγίου. Στο βιβλίο ζωντανεύουν όλες οι φιγούρες που ξέρουμε από παιδιά, λόρδος Βύρων, Κολοκοτρώνης κλπ. Πολύ ωραία γραφή.
Το δεύτερο βιβλίο λέγεται Ελληνισμός και Ελλαδικό κράτος του πανεπιστημιακού Γιώργου Κοντογιώργη, στο οποίο περιγράφεται πάρα πολύ ωραία, πώς ένα έθνος που ιδρύεται με θεμέλιό της την υπεράσπιση της ανθρώπινης ελευθερίας και τη δημοκρατία, καταντά να γίνεται, χοντρικά, εξαιτίας της εσωτερικής φαγωμάρας των ελλήνων κοτσαμπάσηδων και κατσιαπλιάδων (δηλαδή οικογενειών, σογιών με ονοματεπώνυμα) για το ποιος θα κινεί τα νήματα του κράτους, προτεκτοράτο με διοικητές του ξένους βασιλιάδες και γενικά την επιρροή μέχρι της μέρες μας των ξένων.
Πραγματικά, τώρα τα Χριστούγεννα κάντε τα δώρο στον εαυτό σας. Είναι πολύ αξιόλογα και τα δυο.
Έδωσα το confiteor σε έναν φίλο να το διαβάσει,
και μου λέει ότι ενώ ψιλοδυσκολευρηκε στις πρώτες σελίδες,
προς το τέλος τον"τσακισε", τον σκότωσε, και ότι έχει αφήσει τις τελευταίες 10 σελίδες αδιάβαστες γιατί δεν θέλει να τελειώσει.
Δεν είναι το πιο εύκολο βιβλίο στην αρχή αλλά κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβεις μπαίνεις στον κόσμο του. Είναι όντως εξαιρετικό.
Μόλις τελείωσα το «Χωράει όλη η αρχαιότητα στο ασανσέρ;», μπορώ να πω ότι ήταν από τα πιο ευχάριστα βιβλία ιστορικού περιεχομένου. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!!
Ιστορίες του δρόμου.... ενδιαφέρον φαίνεται
εγώ άθεος; ισα-ισα, εχω τρεις: το μυαλό μου, τα χέρια μου και τα πόδια μου
βιβλιοπροτασεις
1)Η λέσχη των αθεράπευτα αισιοδοξων, Jean-Michel Guenassia
ένα βιβλίο που μαεστρικα σε βάζει σε μια άλλη εποχή. σε ένα Παρίσι αυθεντικό, όμορφο και ταυτόχρονα βαρύ και προβληματικό. με τους εξορισμενους από τις σοβιετικες χώρες να προσπαθούν να προχωρήσουν μπροστά αλλά το παρελθόν να τους κυνηγάει.
2) η απουσία του ήρωα, Μπουκόφσκι
ίσως το πιο δυνατό άμεσο και σκληρό βιβλίο του Μπουκόφσκι. συλλογή έργων για την ακρίβεια..
Ο Μπουκόφσκι έχει την επιλογή να αρέσει η να μη αρέσει. Δεν υπάρχει μέσο. σε όσους αρέσει και δεν το έχουν διαβάσει το προτείνω, σε όσους δε τους αρεσει ίσως μετά από αυτό να τους αρέσει..
3) άντρες χωρίς γυναίκες, Χέμινγουεϊ
ιδιάζων συγγραφέας, με πολλά εξαιρετικά βιβλία, όμως αυτό είναι μια διαφορετικής αισθητικής. αληθινές ή ψεύτικες ιστορίες, μυθιστορηματικα γραμμένες η λαξευμενες από μια σκληρή πραγματικότητα σε καθηλώνουν ή σε αφήνουν γεμάτο ερωτήματα..β
4) Patagonia express, Luis Sepulveda
το βιβλίο αυτό με έκανε να κολλήσω με τον Χιλιανό συγγραφέα κάνοντας με να αγοράσω όλα πάρα ένα τα βιβλία του που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Ενα μαγικό ταξίδι στην Παταγονία, απο τα μάτια ενός ανθρώπου που αξίζει κατ εμέ να μνημονεύεται ως ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της σύγχρονης εποχής.. αν μη τι άλλο συνεχίζει μια λαμπρή παράδοση συγγραφέων από την λατινική Αμερική.
αυτά για την ώρα. σύντομα και άλλα..
Run, live to fly, fly to live, do or die
Run, live to fly, fly to live, Aces high
Οι απόψεις ενός κλόουν του Heinrich Böll, λογοτεχνία, αυτοκριτική και κοινωνική κριτική της μεταπολεμικής Γερμανίας σε ένα περίτεχνο αμάλγαμα που με κάποιο τρόπο ισορροπεί και αντανακλά καταστάσεις ακόμα και στις μέρες μας.
Το δεύτερο βιβλίο του ιδίου που διάβασα από σπόντα (δωράκι καλού φίλου), σίγουρα εξαιρετικά αναγνώσματα αλλά δείχνει να πήρε το Νόμπελ για μη λογοτεχνικούς λόγους.
Υ.Γ. Από μικρός ήθελα να μάθω αρκετά καλά Γερμανικά μόνο και μόνο για να διαβάσω Κάφκα όπως του αρμόζει, με τούτον έχω άλλο ένα κίνητρο, αλλά τώρα στα γεράματα ξαναμάθε γέρο γράμματα
Αν και παρόν νήμα τιτλοφορείται βιβλιοπροτάσεις, αυτή τη φορά δυστυχώς είναι πρόταση προς αποφυγή...
Έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία, έχουν περάσει πολλές φορές από τα χέρια μου βιβλία τα οποία μπορεί να τα βρήκα κατώτερα των προσδοκιών, βαρετά, κακογραμμένα, κακομεταφρασμένα...σε όλα όμως έδωσα την ευκαιρία τους, κι ας μην τα διάβασα με την ίδια ζέση, όπως ένα καλό βιβλίο. Αυτό είναι το 2ο μόλις βιβλίο το οποίο παράτησα, την πρώτη φορά άντεξα να διαβάσω μόλις καμιά 15αριά σελίδες, αν και πήρα την κρυάδα, είπα να του δώσω άλλη μια ευκαιρία...αυτή τη φορά κατάφερα να διαβάσω καμιά 70αριά σελίδες, πραγματικός άθλος, αν αναλογιστώ το ότι η ανάγνωσή του ήταν πραγματικά επώδυνη... παραληρηματική αφήγηση, κάθε γραμμή ένα διαρκές μπρος-πίσω σε γεγονότα, κάθε γραμμή και 2-3-4 διαφορετικά πρόσωπα να διηγούνται, ένα χάος σκόρπιων φράσεων και γεγονότων, μια κατακερματισμένη αφήγηση... ειλικρινά απορώ με τις διθυραμβικές κριτικές που διάβασα και μ' έκαναν να ενδιαφερθώ, για το πορτογαλικό Βιετνάμ στην Αγκόλα τη δεκαετία του 80.