Ακόμα μια τεράστια μονοήμερη εξόρμηση στη Βόρεια Ελλάδα. Ο Λαϊλιας ήταν ο βασικός μου στόχος, ένα κατάφυτο βουνό με εκπληκτική θέα στα βόρεια σύνορα της χώρας. Το βουνό έχει δασοκάλυψη 83% και οδικό δίκτυο 110 χιλιόμετρα. Για πρώτη φορά το όνομα «Λαϊλιάς» που είναι παραφθορά της τουρκικής λέξης Γιαϊλιάς, αναφέρεται στο «Χρονικό του Πάπα-Συνοδινού» το 1603-1604. Το όνομα Γιαϊλιάς σήμαινε τόπος ξεφαντώματος, αναψυχής και παραθερισμού.
Στα 1600m λειτουργεί χιονοδρομικό ως εκ τούτου η πρόσβαση είναι εύκολη απο ασφαλτόδρομο μέσω Σερρών. Καμία σχέση με διάφορα κοντινά βουνά που για να φτάσω σχετικά ψηλά έφτυσα αίμα (βλέπε Όρβηλο,Πίνοβο, Μπέλλες,Τζένα κλπ).
Χάρτης διαδρομής.
Λίγο μετά τις Σέρρες προς Ορεινή έχοντας μπει στον ορεινό δρόμο που πάει στο χιονοδρομικό. Ο Λαϊλιας με προετοιμάζει για τις πανέμορφες εικόνες που θα ακολουθήσουν.
Σε λίγο πάνω απο 10 λεπτά έφτασα στο χιονοδρομικό. Σε αντιδιαστολή, θυμάμαι στη Τζένα όταν είχα ανέβει πριν λίγα χρόνια, έφαγα πάνω απο 1 ώρα για να φτάσω στο σημείο που θα ξεκινούσα να περπατάω
Στο χιονοδρομικό ξεντύνομαι και ξεκινάω την ανάβασή μου.
Πανέμορφο λιβάδι που ενδεχομένως με ένα καινούργιο πισινό λάστιχο να το ανέβαινα. Βέβαια η είσοδος έχει μπλοκαριστεί με σύρματα για αυτόν ακριβώς το λόγο.
Έχοντας κερδίσει γρήγορα μέτρα κοιτώντας προς τα πίσω
Απο χαμηλά η κλίση ξεγελάει και φαίνεται πιο ήπια. Σε κάθε περίπτωση όμως το τεραίν είναι ιδανικό και ανεβαίνω πολύ γρηγορα
Ακόμα ψηλότερα. Στα αριστερά διακρίνεται ο επιβλητικός Όρβηλος. Κάποτε είχα μπλέξει εκεί και με πήρε η νύχτα. Είχα γυρίσει στη μία το βράδυ πίσω. Δύσκολο βουνό.
Τώρα βρίσκομαι σε παιδική χαρά συγκριτικά με τον Όρβηλο. Βέβαια εξακολουθώ να βρίσκομαι 600 χιλιόμετρα μακριά και να πρέπει να γυρίσω.
Απεριόριστη θέα