Η αλήθεια είναι ότι με τα βουνά που είχαν απομείνει κυρίως στα βόρεια, είχα παραμελήσει για αρκετό καιρό την Πελοπόννησο και πρέπει σιγά σιγά να ρεφάρω. Της χρωστάω άλλωστε... Στόχος μου αυτή τη φορά ένα καταπράσινο ακρωτήρι που σπάνια συναντάει κανείς. Συνήθως τα ακρωτήρια είναι άγονα και άνυδρα. Όχι ο Ακρίτας όμως, το νοτιότερο άκρο της Μεσσηνιακής χερσονήσου. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τις τρομερές εικόνες που είδα και εγώ. Πρόκειται για ακόμη ένα άγνωστο σημείο της Ελλάδας που έχει πολλά να δώσει!
Άφιξη στο Πεταλίδι και κατεύθυνση προς Κορώνη. Στο Βασιλίτσι όμως έκοψα αριστερά ώστε να κατέβω στο ακρωτήρι. Στο βάθος η Μάνη.