Παιδιά σήμερα έκανα το πρώτο μεγάλο μου ταξίδι: Πάτρα-Αθήνα! Επίσης ήταν η πρώτη φορά που βγήκα στην Εθνική και η πρώτη φορά
που οδήγησα με 130 χμ/ωρα! Καταλαβαίνω οτι αυτά ισως να μην σας ακουγονται σπουδαία αλλα για μένα ήταν φοβερή εμπειρία.
Καταρχάς είμαι νέος οδηγός, και ολη μου η οικογένεια και οι φίλοι μου κάθε φορά που αναφέρω το ενδεχόμενο ταξιδιού ορμάνε πάνω μου και μου λενε ποσο επικύνδινο είναι και πως θα πεθάνω,
να παω τη μηχανή με μεταφορική κλπ κλπ. Κατάλαβα οτι πράγματι το ταξίδι είναι άβολο αλλά όχι αδύνατο!
Ξεκίνησα παίρνοντας από πίσω ένα λεωφορείο που πήγαινε Αθήνα από τα κτέλ της Πάτρας, είπα θα το ακολουθήσω μεχρι τα πρώτα διόδια και απο εκει και πέρα απλα θα ακολουθώ τις πινακίδες!
Και ετσι και έκανα, μιάς και δεν ειχα ουτε χάρτες ούτε gps.
Λίγο μετα τα πρώτα ΣΕΑ άρχισα να παρατηρώ πως η virago (250) μούγκριζε απότομα όταν κρατούσα το γκάζι στα 100 χμ/ωρα και το
κοντέρ έδειχνε οτι έπεφτε η ταχύτητα ενώ εγώ κρατούσα το γκάζι σταθερό. Μπερδεύτηκα, και νομιζα πως υπήρχε πρόβλημα, αλλα μάλλον το κοντέρ δεν συνεργαζόταν, και πράγματι μετά από λίγο
οταν εφτασα 120 χμ/ωρα για πρώτη φορά το κοντέρ τα έφτυσε και δεν λειτουργούσε ουτε το ταχύμετρο ούτε ο χιλιομετρητής. Συνέχισα όμως χωρίς να πανικοβληθώ. Στην πρώτη στάση προσπάθησα να το φτιάξω αλλά δεν τα κατάφερα.
Καθώς ταξίδευα άρχισα να νιώθω στο άκυρο σαν να πέφτουν πετραδάκια πάνω μου τα οποία αργότερα κατάλαβα οτι ηταν εντομα τα οποία αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν πάνω μου.
Το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής ήταν περιέργως η διαδρομή από την Ελευσίνα προς τον Βύρωνα που ήταν ο προορισμός γιατί όπως είπα προηγουμένως δεν είχα gps και προσπαθούσα να προσανατολιστώ επι μία ωρα
Δόξα τω Θεώ έφτασα τελικά, και μου έκανε τρομερή εντύπωση πως το ταπεινό virago τα καταφερε χωρίς σοβαρά προβλήματα.
(ΥΓ: πως καθαρίζετε εσείς τον εξοπλισμο σας από νεκρά έντομα? )