Άσε με τους περίεργους, λένε καπάκι κινητήρα την κεφαλή.
Άκουγα και εγώ "το καπάκι πρέπει να πάει για πλάνισμα" και έλεγα οι περφεκτιονιστές..
Άσε με τους περίεργους, λένε καπάκι κινητήρα την κεφαλή.
Άκουγα και εγώ "το καπάκι πρέπει να πάει για πλάνισμα" και έλεγα οι περφεκτιονιστές..
Καλημέρες με flat white και το οργιώδες καϊμάκι του Competition σε ιδανικό φλυτζάνι 160ml για "γεμάτο" οπτικά αποτέλεσμα
Και μία ωραία ανάλυση:
Η διαφορά είναι στο γάλα!
https://kudu.gr/el/blogs/news-gr/fla...SAAEgK9jfD_BwE
Η πιο σημαντική όμως διαφορά του flat white από τα άλλα δύο είδη καφέ είναι η διόγκωση του γάλακτος. Τεχνικά κάποιοι barista επιλέγουν να μην διογκώνουν στα δύο τρίτα το γάλα (όπως για έναν cappuccino), καθώς θεωρούν ότι αυτό επηρεάζει την γλυκύτητά του αρνητικά. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί δεν γνωρίζουν τις διαφορές στη διόγκωση του γάλακτος. Θα αναλύσουμε παρακάτω αναφορικά τις διαφορετικές υφές του γάλακτος. Κάθε φορά που διογκώνουμε το γάλα, το τελικό προϊόν χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές στρώσεις: στην κορυφή έχουμε το πιο «σκληρό» γάλα με πιο μεγάλες φουσκάλες (αλλά όχι απαγορευτικές), στην μέση μια πιο συμπαγή μορφή του, με πολύ μικρότερες κυψέλες και πιο γυαλιστερή όψη και στο τέλος είναι σχεδόν σκέτο το γάλα, όπου βοηθά με την ανάδευση να ομογενοποιείται το τελικό προϊόν. Όταν ετοιμάζουμε έναν flat white, το μέρος από το γάλα, που μας ενδιαφέρει είναι μόνο το ενδιάμεσο βελούδινο αφρόγαλα, με τις πολύ μικρές κυψέλες αέρα, αφού αυτό όχι μόνο είναι πιο γυαλιστερό και οπτικά ωραίο, αλλά κυρίως γιατί το γάλα σε αυτή του την μορφή έχει την πιο γλυκιά γεύση. Αυτό, στη συνέχεια, αναμιγνύεται με τον καφέ με τεχνική free pour, ώστε να μην υπάρχει εμφανής διαχωρισμός καφέ και γάλακτος. Συνεπώς, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του flat white και των άλλων ροφημάτων έγκειται στον τρόπο προετοιμασίας και έγχυσης του γάλακτος. Και κάπως έτσι, λοιπόν, έχουμε ένα κρεμώδες αποτέλεσμα, στο οποίο όμως κυριαρχεί η έντονη γεύση καφέ εξαιτίας της διπλής δόσης.
Ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο για την ποσότητα καφεΐνης ανάλογα με την κατεργασία και τη μέθοδο παρασκευής:
https://www.youtube.com/watch?v=etnMr8oUSDo
Το βίντεο είναι αναγκαστικά πάρα πολύ αναλυτικό καθώς οι παράμετροι είναι πολλές, με κάποια αναμενόμενα αποτελέσματα και κάποιες εκπλήξεις.
Για παράδειγμα, ο στιγμιαίος παρά το ότι αποτελείται από τις φθηνότερες και χαμηλότερες ποιοτικά ποικιλίες έχει τη λιγότερη καφεΐνη όταν παρασκευάζεται με την προτεινόμενη δοσολογία και μόνο ελαφρώς περισσότερη από έναν μονό εσπρέσο με κανονική δόση, ενώ ο πιο δυνατός είναι ο φίλτρου (pour over) με 50% περισσότερη καφεΐνη από έναν ανάλογο διπλό εσπρέσο.
Αυτό σημαίνει είτε ότι από τον στιγμιαίο βγάζουν από τη μύγα ξύγκι και όσο το δυνατόν περισσότερη ποσότητα προϊόντος από την αρχική ποσότητα κόκκων, ή ότι το τελικό προϊόν δεν είναι 100% καφές.
Κρίμα μόνο που δεν έχει μέτρηση και για τον ελληνικό με το παραδοσιακό μπρίκι καθώς είναι κι αυτός παραδοσιακά τίγκα στη Ρομπούστα, αλλά δεν αφυδατώνεται όπως ο στιγμιαίος.
Δεν το γράφω για να κριτικάρω, η αναλογία του ελληνικού από όσο ξέρω αρχίζει από 75% Ρομπούστα και το ποσοστό αυξάνει ανάλογα με την τελική τιμή του προϊόντος.
Το μεγάλο ποσοστό Ρομπούστα είναι που δίνει το χαρακτηριστικό, πηχτό καϊμάκι του ελληνικού ακόμα και όταν ο καφές είναι πολυκαιρισμένος.
Νομίζω πολύ πρόσφατα ο Λουμίδης κυκλοφόρησε ελληνικό από μονοποικιλία και πιθανότατα 100% Αράμπικα χωρίς να είμαι σίγουρος. Αν κάποιος τον έχει δοκιμάσει θα χαρώ να ακούσω εντυπώσεις.
75 %ρομπουστα σε πάσης φύσεως ρόφημα καφέ είναι για σκουπίδια.
Δεν πίνεται.
Η Ρομπούστα μπορεί να δώσει κάποια καλά χαρακτηριστικά στον καφέ αλλά σε πολύ χαμηλά ποσοστά.
Επίσης το καϊμάκι στον ελληνικό βγαίνει και από καλής ποιότητας Ρίο.
Δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθεί Ρομπούστα.
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Ωραίες οι πληροφορίες σου και τις εκτιμώ, όπως είπα δεν είχα σκοπό να κριτικάρω, απλώς θα ήθελα να δω μετρήσεις και για ελληνικό και μάλιστα με τη μέθοδο αντιστοιχίας του τύπου στο βίντεο.
Υπάρχουν ελληνικοί κι ελληνικοί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Και μια που αναφέρθηκα και στον στιγμιαίο, να πω ότι στα φοιτητικά μου χρόνια ήταν αδύνατο να κάνεις φραπέ με τους αντίστοιχους Νεσκαφέ Σερβίας, Αγγλίας και Αμερικής. Ίσως φραπόγαλο με τρεις κουταλιές ζάχαρη, αλλά σκέτο ή μέτριο της προκοπής με τίποτα για αυτό και κουβαλούσαμε Νεσκαφέ από την Ελλάδα. Ο ελληνικός νες ήταν κάτι άλλο, με διαφορετική γεύση, άρωμα, ακόμα και υφή! Είχα ακούσει τότε ότι ο δικός μας περιέχει ίχνη σόδας ή άλλων διογκωτικών ουσιών - τα άσπρα ίχνη που μένουν όταν ξεραθεί ο αφρός στο ποτήρι.
Η Ρίο που ανέφερες είναι κάποια υβριδική, ενδιάμεση ποικιλία;
Αν θέλεις πρότεινε και κάποιον ποιοτικό ελληνικό, θα με ενδιέφερε να τον δοκιμάσω!
Το Ρίο είναι η "απλή" ποικιλία καφέ που παράγει η Βραζιλία.
Η πιο ποιοτικές ποικιλίες είναι αυτές που ξέρουμε σαν "Σάντος",αν και εκεί γίνεται ένας χαμουλης με βαφτίσεις απλών Ρίο ως Σάντος.
Μόνο με αναζήτηση των πιστοποιητικών (fitosanatorio), ίσως βγάλει κάποιος άκρη.
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Η αλήθεια είναι ότι όλες οι εταιρείες ψάχνουν τρόπο να κατεβάσουν κοστολογιο, μίας και οι καφέδες γενικά έχουν μια ανοδική πορεία ιδιαίτερα τα αραμπικα, οπότε η Ρομπούστα θα αρχίσει (βασικά έχει ήδη αρχίσει)να πηγαίνει γόνατο
Πολλές και επώνυμες οι εταιρείες που πιάστηκαν να ψεύδονται για το περιεχόμενο των συσκευασιών τους .
Ο εφετ κάνει δουλίτσα.....
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!