Κυριακή πρωί 7.00 χτυπάει το ξυπνητήρι. Νιώθω βαρύς, έξω έχει πολύ κρύο. Κάθε κύτταρο του οργανισμού μου αρνείται να σηκωθεί και φυσικά να βγει έξω. '' Που να τρέχεις τώρα ρε Μπίλυ? Πάνε τα βουνά τελείωσαν. Εκεί που θες να πας, θα πας όποτε γουστάρεις. Δεν υπάρχει κίνητρο και το ξέρεις. Κάτσε κοιμήσου στη ζεστούλα σου, στο comfort zone σου, άραξε μετά να πιεις καφέ '' . Αυτός ήταν ο δεύτερος σκοτεινός εαυτός που με δηλητηρίαζε και προσπαθούσε να με βάλει στη σήψη του και να καταστρέψει κάθε δημιουργική σκέψη και πράξη. Εκεί δημιουργείται μια εσωτερική μάχη, ένας εμφύλιος μέσα μου απέναντι στον σκληρότερο εχθρό, την πραγματική έλλειψη κινήτρου. Κερδίζω προς στιγμή και σηκώνομαι αποφασιστικά, ακόμα όμως ο εχθρός μέσα μου με δηλητηριάζει και με ωθεί να ξαπλώσω ξανά. Δεν το κάνω, παραμένω όρθιος και ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου. Κάνω όλες τις συνηθισμένες προετοιμασίες και βάζω μπροστά, η μάχη ήταν νικηφόρα όχι όμως ο πόλεμος. Ο εχθρός θα ξαναέρθει και θα πρέπει να είμαι σε εγρήγορση.
Μέσω παλαιάς εθνικής οδού φτάνω στη Λιβαδειά, το κρύο είναι πολύ χοντρό αλλά δε με νοιάζει. Αποφασίζω να κατέβω παραλιακά απο Δεσφίνα για να αποφύγω τον συνηθισμένο παγετό προς Αράχωβα που πέτυχα δύο βδομάδες νωρίτερα. Μέχρι εκεί ο καιρός είναι συννεφιασμένος και δεν εμπνέει. Μακριά όπως διακρίνω ότι προς τον Κορινθιακό έχει άνοιγμα, όπως προέβλεπε και το δελτίο καιρού. Στη Δεσφίνα έχει σοβαρό κρύο και όλο το οροπέδιο είναι άσπρο απο την παγωμένη υγρασία. Πάω προσεκτικά μέχρι που ξεκινάω να κατεβαίνω τη γνωστή φανταστική διαδρομή μέχρι την Ιτέα.
Χαμηλά τα πράγματα είναι φιλόξενα και πολύ πιο ζεστά. Ευχαριστιέμαι για ακόμη μια φορά τη διαδρομή μέχρι την Ερατεινή. Κάπου εκεί χώνομαι σε κάθετο χωματόδρομο για να φτάσω στον ιστορικό φάρο της Ψαρομύτας. Η διαδρομή είναι όμορφη και μάλιστα συνεχίζει και μετά τον φάρο μέχρι σχεδόν τη θάλασσα. Ο φάρος έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο. Λειτούργησε με πετρέλαιο για πρώτη φορά το 1894 αλλά κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο παρέμεινε κλειστός. Ηλεκτροδοτήθηκε το 1982.
Ο αγαπημένος Κορινθιακός κόλπος
Το τέλος της χωμάτινης διαδρομής. Απέναντι το χιονισμένο πια Παναχαϊκό
Ολόκληρη η διαδρομή μέχρι τον φάρο η σύντομη συνέχεια μέχρι τη θάλασσα