Εν έτει 2023 υπάρχουν δωρεάν εφαρμογές στα τηλέφωνα όπου δικοί μου άνθρωποι βλέπουν απευθείας στον χάρτη που βρίσκομαι με ακρίβεια μερικών μέτρων. Την ίδια εποχή ανθρώπινες ψυχές, εμπορεύματα και ολόκληρα τραίνα αξίας εκατομμυρίων ευρώ εξαρτώνται από έναν τυχάρπαστο σταθμάρχη που κάνει βάρδια στο αν θα γυρίσει ένα κλειδί ή μοχλό. Αν πάθει ανακοπή, λιποθυμήσει επειδή έχει σάκχαρο ή αν απλώς παίζει με το κινητό θα έχουμε το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα με αυτό που είδαμε. Δηλαδή δε μιλάμε για τα πανάκριβα συστήματα ασφαλείας που θα έπρεπε να υπάρχουν σε μια σιδηροδρομική γραμμή που διασχίζει ολόκληρη τη χώρα αλλά έστω για μια απλή εφαρμογή στα κινητά τηλέφωνα που πλέον έχει ο καθένας μας, η οποία θα μπορούσε να αποτρέψει το τραγικό συμβάν.
Γράφω αυτό το ταξιδιωτικό σοκαρισμένος. Σοκαρισμένος γιατί είμαι πατέρας και θα μπορούσε το παιδί μου να βρίσκεται εκεί μέσα. Σοκαρισμένος γιατί η αδερφή μου και τα ανήψια μου έρχονται στην Αθήνα κάθε τόσο με το τραίνο, αυτό το ''ασφαλές'' μεταφορικό μέσο. Συνειδητοποιώ ότι από τύχη είναι ζωντανοί. Νιώθω αηδία και οργή για ότι έγινε.
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω με το ταξιδιωτικό μου στη Λακωνία την Κυριακή που μας πέρασε. Η Αφρικανική σκόνη έκανε το περιβάλλον να μοιάζει με Μόρντορ σε ορισμένα σημεία. Ο αέρας ήταν πολύ δυνατός και οι συνθήκες γενικά δύσκολες για εξόρμηση. Δεν πτοήθηκα και επιτέλους έβγαλα ένα απωθημένο που είχα για πάνω από μια δεκαετία. Να βρω το ακριβές σημείο που βρίσκεται η Σφίγγα και η Πυραμίδα κοντά στα Βιγκλάφια για τις οποίες είχα διαβάσει κάποτε αλλά είχαν μπει στο χρονοντούλαπο. Είχε έρθει η ώρα τους λοιπόν. Με συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στη Σπάρτη και από εκεί μέσω της κλασσικής διαδρομής Σκάλας-Μολάων στην Πλύτρα. Από εκεί και κάτω είναι από τις αγαπημένες μου διαδρομές αν και είναι κάπως παρεξηγημένη.
Στο λιμάνι της Πούντας. Απέναντι η Ελαφόνησος.
Αυτά τα νερά ακόμη και με συννεφιά είναι καταπράσινα!!! Από την 1η φορά που είχα έρθει μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση.
Μια ''καλλιτεχνική''
Στόχος μου ήταν να αφήσω τη μηχανή στην παραλία της Πούντας και να περπατήσω μια σεβαστή απόσταση ώστε να δω κάποια ενδιαφέροντα πράγματα που έχει να προσφέρει η περιοχή.
Για να καταφέρει να σταθεί στο σταντ το NC έβαλα το μικρό πολυεργαλείο μου να πατάει από κάτω. Δεν υπήρχε πέτρα ούτε για δείγμα εκεί. Κρατήστε το αυτό για μέτά.
Η Αφρικανική σκόνη βρισκόταν παντού. Έδινε έναν ιδιαίτερο τόνο στο τοπίο.
Γδύθηκα και ξεκίνησα να περπατάω στην αχανή έκταση της Πούντας.
Η Ελαφόνησος ξανά. Και να φανταστείτε ότι πριν 2.000 χρόνια πήγαιναν με τα πόδια εκεί. Μετά από έναν μεγάλο σεισμό το 375 μ.Χ διαχωρίστηκε από τη στεριά.
Σε κάποιες φάσεις νιώθω σαν να βρίσκομαι στην έρημο.