Τρίτη 7 Ιουνίου 2004 Ώρα 11:35 μμ
Ο ορισμός της έννοιας «Παρτάκιας»
Το Word μου επισήμανε ότι είναι άγνωστη λέξη όμως με 2 κλικ γίνεται μπορεί να γίνει λέξη της Ελληνικής Γλώσσας.
«Παρτάκιας» σημαίνει «… δεν χαλάω εγώ την ζωή μου μετριάζοντας το τσιγάρο» λες και της είπα «… άντε πνίξου μωρή».
Υπάρχουν στιγμές που σου κατεβαίνουν ένα σωρό ιδέες και σκέψεις που έχουν να κάνουν με την ζωή σου, σκέψεις όμως που ο εαυτός μας δεν επιτρέπει να τις μοιραστούμε με άλλους –πόσο μάλλον με εκείνη-, αλλά με ένα άψυχο αντικείμενο που δεν μπορεί να σου αντιμιλήσει ή να διαφωνήσει με αυτά που του λες (σ.σ. γράφεις). Σήμερα οδηγώντας το μηχανάκι και πηγαίνοντας στην Γλυφάδα για δουλειά, συνειδητοποίησα ότι τελικά είμαι μόνος. Ζω με κάποιον άνθρωπο, κοιμάμαι με κάποιον άνθρωπο, κάνω έρωτα με εκείνη, και όμως τελικά πορεύομαι στην ζωή μονάχος. Κάθομαι και γράφω σε αυτή την μαλακία που εφηύρε ο παντογνώστης άνθρωπος, λες και όταν του κατέβηκε η ιδέα να φτιάξει έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, θα έπαιζε αυτό το ρόλο του «ήσυχου εξομολογητή». Πατάς τα κουμπάκια σχηματίζοντας λέξεις. Λέξεις που δεν μπορείς να γυρίσεις τον κέρσορα πίσω να τις σβήσεις. Θα το μετανιώσεις αν σβήσεις την εξομολόγηση αυτή. Ξέρεις πολύ καλά πως κάθε φορά που πατάς τα γράμματα στο πληκτρολόγιο σου, χτυπάς πιο βαθιά μέσα σου αυτά που γράφεις και μην μπορώντας να ξεκολλήσεις τα γράμματα που έχουν γίνει ένα με το σώμα και την ψυχή σου. Ο καθένας τραβάει μια πορεία σε τούτη την ζωή.
Έτσι και εγώ τράβηξα την δική μου. Από μικρός είχα στόχους που κάθε φορά που τους πραγματοποίησα, έβαζα καινούργιους. Υλικούς πάντα. Έτσι λοιπόν, και αφού πραγματοποίησα όλους τους υλικούς μου στόχους, πήρα την απόφαση να φτιάξω μια οικογένεια με εκείνη που ήμουν μερικά χρόνια μαζί της. Ο μαλάκας. Η συμβίωση είναι το πιο σημαντικό. Είναι εκείνο που θα σου δείξει αν την αγαπάς σαν ερωμένη ή σαν γυναίκα σου. Η συμβίωση θα σου δείξει αν είναι η κατάλληλη για να δημιουργήσεις μαζί της την τέλεια οικογένεια για την οποία με «εκπαιδεύουν» τόσα χρόνια από πιτσιρίκοι ακόμη, το σχολείο, η οικογένεια μου, οι φίλοι που έκανα κατά καιρούς, οι συγκυρίες της ζωής, οι κοπέλες που ήταν μαζί μου και γενικά όλοι εκείνοι που ήθελαν το καλό μου. Όμως δεν πρέπει να μιλάω απαξιωτικά για όλους αυτούς. Ξέρω επίσης ότι υπεύθυνος για την επιλογή που έκανα είμαι εγώ και μόνο εγώ.
Πριν ακόμη μείνουμε μαζί επέλεξα να κάνω και δεύτερη δουλειά, όχι γιατί είχα μεγάλη ανάγκη από χρήματα προκειμένου να καταφέρω να υλοποιήσω τον επόμενο υλικό στόχο μου αλλά για να ζήσω λίγο μόνος μου, με τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να βλεπόμαστε καθημερινά. Δεν μπορούσα άλλο να τσακώνομαι μαζί της. Δεν είμαι άνθρωπος του πολέμου. Δεν είμαι άνθρωπος των άκρων. Δεν πηγαίνω γυρεύοντας για τσαμπουκά αν δεν ξεπεράσει ο άλλος τα όρια που έχω βάλει. Πριν γνωρίσω εκείνη, μια εποχή ενός περίπου έτους, ήμουν στην ζωή μόνος. Εκείνη τον καιρό ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Τότε ήταν που γνώρισα τον εαυτό μου. Έναν εαυτό που περνάγαμε μαζί πολύ καλά, έναν εαυτό που πάντα μου χαμογελούσε, μου έκλεινε με νόημα το μάτι λέγοντας μου «η ζωή είναι ωραία» μια φράση που την έλεγα καθημερινά στους άλλους χαμογελώντας τους και σκορπίζοντας παντού ικανοποίηση και ευχαριστίες που με επέλεξε Εκείνος να ζήσω αυτή την ζωή. Είναι ειρωνικό αλλά στις μέρες αυτές έχω φτάσει στο σημείο να κοιτάζω ψηλά κάποιες στιγμές μετά τον καυγά με εκείνη και να Τον ρωτάω «τι έκανα για να αξίζω αυτά που περνάω????»
Πολλές φορές λέω πως αν ποτέ πάθω κάτι και μπω στο νοσοκομείο, θα ζητήσω να μην με επισκέπτεται για να καταφέρω να ξεκουραστώ εκεί μέσα. Θα βρω την ησυχία μου. Μπορεί βέβαια να ακούγεται εκδικητικό αλλά όπως της είπα σήμερα «… δεν είμαστε ομάδα, είμαστε σε διαφορετικά στρατόπεδα…» με την απάντηση της «… εσύ πέρασες απέναντι…» μου επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο.
Έχω φτάσει στο σημείο να μην ξέρω τι να κάνω. Κάθε μέρα που λογομαχούμε –αν μιλιόμαστε- επιβεβαιώνομαι σε αυτό που της ξαναείπα προ λίγων ημερών «με μισείς, δεν είμαι εγώ ο εχθρός σου και δεν αντιπροσωπεύω το παρελθόν των σχέσεων σου για να με εκδικείσαι καθημερινά με τον τρόπο, την συμπεριφορά σου».
Όταν έχεις τον εχθρό μπροστά σου φυλάγεσαι. Όταν όμως έχεις το φίλο και εκείνο που κάθε φορά λέει «σ’αγαπώ» εκδηλώνοντας την αγάπη με τέτοια τρόπο τι πρέπει να κάνεις δηλαδή????
Συγνώμη που το δημοσίευσα σε αυτό το forum
Συγνώμη για το μέγεθος
Συγνώμη σε όσους μπορεί να ενοχληθούν για το περιεχόμενο.
Νιώθω το forum... Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Απάντηση με παράθεση
