Αγαπω τη μηχανη απο εφηβος, παντα θαυμαζα την ταχυτητα, την ευελιξια, το αισθημα που σου προσφερει και την ελευθερια μια μηχανη. Απολαμβανα τα ταξιδια και ημουν παντα προθυμος να ξυπνησω το πρωι και να πω, παω για καφε Βολο, Λαρισσα, Θεσσαλονικη, Πατρα (τυχαιες περιοχες, πηγαινα και αλλου

) και ειτε επιστρεφω ειτε καθομαι για βραδυ οπου βρω και γυρναω την επομενη (ολα αυτα πριν απο χροοοονια, που η βενζινη ηταν σε φυσιολογικες τιμες). Περναγαν τα χρονια, ουτε που το καταλαβα, και μετα τα 40 φαινετε πως περνανε γηργοροτερα...αλλαξα αρκετες μηχανες απο δρομου, εντουρο, καθαροαιμα, παπι, σκουτερ..καμια 15αρια μηχανακια. Τα τελευταια χρονια ομως επαθα κατι, ερωτευομαι οτι ειναι απο 30,40,50 ετων και πανω, με τα λαδακια του, με το χαρακτηρα του, με τα τριξιματα του, με τα κουσουρια του που μονο ο οδηγος της τα ξερει..Εχω κατι? Συμβαινει και σε αλλους? Μηπως ειναι κατι που κολαει? Να το κοιταξω?
Μη σας τα πολυλογω, τωρα ζω ευτιχισμενα με μια βεσπα πενηνταρα και μια R25 και την καταβρισκω!
