Ακόμη μια τεράστια μονοήμερη εξόρμηση για έναν άγνωστο προορισμό απείρου φυσικού κάλλους! Παρόλο που το καλοκαίρι άργησε να μπει και ο καιρός ήταν πολύ άστατος, κατάφερα να εκμεταλλευτώ τον Ιούλιο και να βγάλω 5 δύσκολες εξορμήσεις που περιλάμβαναν και πεζοπορία. Μονοπάτι Κοντίβας, Γράμμος, Όλυμπος, Άγραφα-Ασπρόρεμα και την Κυριακή Θρακικά Μετέωρα. Η κάθεμία από αυτές είχε τη δυσκολία της. Στη Ροδόπη σκόπευα να περπατήσω λίγο όμως μερικοί αστάθμητοι παράγοντες κατά τη διάρκεια της μέρας με καθυστέρησαν σημαντικά. Τουλάχιστον όμως ο στόχος επετεύχθη, να φτάσω και να δω ιδίοις όμμασι αυτό το θαύμα της φύσης. Να δω μια μικρογραφία των γνωστών σε όλους Μετεώρων σε ένα καταπράσινο τοπίο, εκεί που κανείς δε θα περίμενε να δει κάτι παρόμοιο.
Από την Ξάνθη βγήκα στον παλιό δρόμο για να οδηγήσω στις παρυφές της Ανατολικής Ροδόπης. Από τα Κιμμέρια συνέχισα προς Κοπτερό και Ίασμο. Εντύπωση μου έκαναν για ακόμη μια φορά τα τζαμιά που είχε κάθε χωριό. Η κωμόπολη των Κιμμέριων είναι χωρισμένη σε δύο τομείς (μαχαλάδες) και χωρίζονται από τον ποταμό Κυδωνέα. Στον ανατολικό τομέα, ο Ματζήρ μαχαλάς, ήταν ο χώρος εγκατάστασης των προσφύγων από την Προύσα, τη Νικομήδεια, την Αδριανούπολη και την Ανατολική Θράκη που έφτασαν στα Κιμμέρια μετά το 1922. Μετά την επανάσταση του 1821, δέχτηκαν αποίκους από την Ήπειρο και την Μακεδονία και κυρίως από το Άργος Ορεστικό. Ιστορική στιγμή στην εξέλιξη του οικισμού ήταν και η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής που περνούσε στα νότια του χωριού.
Περνώντας από το Κοπτερό. Διακρίνεται ένα τζαμί στα αριστερά.
Η διαδρομή μέχρι τον Ίασμο ο οποίος έχει πλυθησμό περίπου 2.500 κατοίκους και βρίσκεται και αυτός στις παρυφές της Ανατολικής Ροδόπης. Στην κωμόπολη συνυπάρχουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι με κύριες ασχολίες τις καλλιέργειες αλλά και την κτηνοτροφία. Φαίνεται ότι δημιουργήθηκε από κατοίκους της όμορης πόλης Αναστασιούπολης που ήταν ονομαστή βυζαντινή πόλη επί της Εγνατίας Οδού.