Σκέφτομαι εκείνη...
Απολαμβάνω την αίσθηση του ποδιού μου χωρίς ράμματα πλέον...
Δε δουλεύω...κοροϊδεύω...και κανένας δε ΜΕ λέει τίποτα...
Κανονίζω πως θα προλάβω να βάλω τη μενετά, να πάω στο μαιευτήριο που γέννησε η γυναίκα του κoλητού μου, και μετά να έρθω στο Μικρό Καφέ
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ...
![]()