Δημοσιεύθηκε αρχικά από
Panos760
Ο γαμπρός μου κατάγεται από Καστοριά.
Στα 10 του, μετανάστευσε οικογενειακώς στη Γερμανία.
Εκεί πήγε σχολείο, σπούδασε κ έπιασε δουλειά.
20 χρόνια αργότερα επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα, αφού εδώ βρήκε μια καλή δουλειά.
Τις πρώτες του μέρες στην Αθήνα, πήγαμε μια βόλτα με ένα νέο SUV που είχε αγοράσει.
Μπήκα συνοδηγός κ πήγαμε για καφέ.
Σε μια μεγάλη λεωφόρο υπήρχαν διαβάσεις πεζών.
Αυτός, με το που έβλεπε κάποιον πεζό να στέκεται πατούσε απότομα το γκάζι κ του έκανε νόημα να περάσει.
Οι πεζοί τον κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό.
Τού λέω, τι κάνεις;
Μου απαντά, έτσι γίνεται στη Γερμανία, όταν βλέπουμε πεζό τον αφήνουμε να περάσει.
Του λέω, καλά κάνετε, αλλά εδώ είναι Αθήνα κ έτσι που οδηγείς θα μας τρακάρουν από πίσω.
Πήγαινε με τα όρια ταχύτητας, ποτέ δεν προσπερνούσε… Καμία σχέση με Έλληνα οδηγό.
Τεσπά, μετά εκείνη την πρώτη βόλτα ξαναβρεθήκαμε κάνα δίμηνο αργότερα, πάλι η ίδια φάση, για καφέ.
Τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει.
Ο γαμπρός είχε ξεθαρρέψει, πήγαινε αρκετά γρήγορα, δεν σταμάτησε σε καμία διάβαση κ μάλιστα έκανε κ μια παράνομη αναστροφή σε ένα φανάρι.
Του λέω, τι έγιναν οι καλοί τρόποι που είχες στην Γερμανία;
Μου απαντά, εδώ όλα είναι χύμα.
Αστυνομία δεν υπάρχει, ο κόσμος δεν καρφώνει κανέναν κ ότι κ να κάνεις δεν έχεις κανένα πρόβλημα..
Συμπέρασμα;
Οδηγούσε σωστά στην Γερμανία , όχι γιατί το πίστευε, αλλά γιατί εκεί, αν κάνεις παράβαση, ο κάθε πολίτης τηλεφωνεί στην αστυνομία, καταγγέλει την παράβαση η αστυνομία ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ.
Εδώ, συμβαίνει το αντίθετο.