Περίπου 4 χρόνια πριν, έχοντας ολοκληρώσει το 1ο εγχείρημα που αφορούσε τα 53 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας ( άνω των 2.000m ), είχα ξεκινήσει να πηγαίνω σε προορισμούς που είχα αφήσει στο περιθώριο, καλή ώρα όπως τώρα. Είχα κατέβει ξανά στη Μάνη για να δω το Κάστρο του Πασσαβά, τον Πολυάραβο, τη Μονή Τσίγκου και σαν τελικό στόχο την Αρχαία Αίγιλα και τη Μονή Κουρνού. Τότε είχα δοκιμάσει να ανέβω από το Νύφι και λόγω λανθασμένης τοποθεσίας στο google maps έχασα πολύ χρόνο και απέτυχα να προσεγγίσω αυτές τις τοποθεσίες. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω καλύτερα διαβασμένος και προετοιμασμένος. Πέρασαν τα χρόνια, ανέβηκα σε σχεδόν 150 βουνά, κατέβηκα στη Μάνη ακόμη δύο φορές για διαφορετικούς προορισμούς, έκανα παιδί, το NC έφτασε 400.000km και μέχρι την Κυριακή που μας πέρασε δεν είχα καταφέρει να πάω. Στο μυαλό μου εν τω μεταξύ πίστευα ότι είχε περάσει κανάς χρόνος ξέρω γω... πως περνάνε τα άτιμα τα χρόνια γαμώτο.
Σύντομη στάση στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία. Στο βάθος οι νότιες απολήξεις του Ταύγετου.
Πήρα τον κλασσικό δρόμο από Αρεόπολη προς Γερολιμένα μέχρι που συνάντησα τον Άγιο Γεώργιο και έκοψα αριστερά προς Μερμυγκιάνικα.