Ακόμα μια εξόρμηση σε άγνωστα βουνά, σε αξιοθέατα που θα έπρεπε να αναδεικνύονται περισσότερο, σε μαγικές ημιορεινές περιοχές της Ελλάδας, σε αναζητήσεις νέας οπτικής. Το κρύο ήταν τσουχτερό και η επιλογή του νομού Αχαϊας είναι σχεδόν πάντα μια ασφαλής επιλογή καθώς η προσέγγιση μπορεί να γίνει στο υψόμετρο της θάλασσας. Οπουδήποτε ψηλότερα τις πρωϊνές ώρες ο παγετός πάντα καραδοκεί. Η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή και μου χάρισε μαγικές εικόνες στον Κορινθιακό.
Μόλις έφτασα στη Δυτική Αχαϊα κατευθύνθηκα προς τα χωριά Πουρνάρι- Πετροχώρι και Βυθούλκα. Από εκεί ένας ασφάλτινος δρόμος με οδήγησε σε ένα από τα σημαντικότερα Βυζαντινά μνημεία της Πελοποννήσου, τη Μονή Αγίου Δημητρίου Μπάδα. Το τοπωνύμιο Μπάδα, προέρχεται μάλλον από το αρβανίτικο «πάδε», που σημαίνει «ίσωμα» και προφανώς αναφέρεται στο πλάτωμα όπου είναι κτισμένο το μνημείο.
Η σημασία του μνημείου έγκειται στον σπάνιο αρχιτεκτονικό του τύπο. Ο κυρίως ναός είναι “Μονόχωρος στον τύπο του ελεύθερου σταυρού με οκταγωνικό τρούλο”. Ο ναός έχει χρονολογηθεί από τον Αναστάσιο Ορλάνδο στο τέλος του 12ου αιώνα. Η θέα προς τον Πατραϊκό κόλπο είναι φανταστική.