Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα ξεκινήσαμε με έναν φίλο από Γλυκά Νερά, περάσαμε Παιανία κ ανεβήκαμε στα ψηλά του Κορωπίου, μέχρι που βρήκαμε τον πρώτο χωματόδρομο.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε κ ο στόχος μας ήταν η κορυφή του Υμηττού.
Είχαμε κόντρα αέρα σε όλη την διαδρομή, ο δρόμος θρυμματισμένος βράχος, ανηφόρα γύρω στο 8%, ώσπου κάποια στιγμή φτάσαμε στην κλασσική διασταύρωση.
Η ώρα δεν μας έπαιρνε, γιατί κ οι δύο έπρεπε να επιστρέψουμε στις οικογένειες μας, αφού έπρεπε να πάμε επιτάφιο.
Θέλαμε κάνα μισάωρο ανάβασης μόνο.
Δώσαμε ραντεβού την επόμενη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο.
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε κ εκεί ήταν η απόλαυση.
Τα φαρδιά ελαστικά κ το πηρούνι με την μεγάλη διαδρομή ισοπέδωσαν τα πάντα.
Δυστυχώς, ο φίλος μου δεν γλίτωσε μια πτώση, όπως μπορείτε να δείτε στο βιντεάκι.
Μετά την πτώση του, κυριολεκτικά πηγαίναμε κομμάτια στον χωματόδρομο κ την άσφαλτο.
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Καλά, εμείς κάναμε βλακεία αρχικά.
Είχα πει να φορτώσουμε στα αμάξια τα ποδήλατα κ να γλιτώσουμε την ασφάλτινη ανηφόρα ως την αρχή του χωματόδρομου.
Περίπου 10 χλμ.. Γιατί είχαμε σκοπό να φτάσουμε στην κορυφή κ μετά να πιάσουμε την άσφαλτο κ να κατέβουμε Βάση Ναυτικού κ πίσω Γλυκά Νερά, λίγο κάτω από το σπίτι μου.
Στο Ποικίλο είχα ανέβει μια φορά, όταν επεστρεφα από μια δουλειά στην Πετρούπολη.
Τυχαία βγήκα σε έναν χωματόδρομο κ κατέβηκα Καματερό.
Με το crypton!
Κ εκεί, πολύ ωραία ήταν...
Το επόμενο εγχείρημα είναι η διάσχιση προς Βάρη.
Πήγα μόνος μου προχθές για ανίχνευση , αλλά μπερδεύτηκα στους χωματόδρομους μέχρι να φτάσω στην αρχική μπάρα κατέληξα να κάνω ανούσιες αναβάσεις κ καταβάσεις σε χωράφια κ χωματόδρομους.
Τώρα βέβαια ξέρω πως θα φτάσω κατευθείαν κ τουλάχιστον έκανα καλή προπόνηση
Η Πεντέλη έχει μερικά ωραία σημεία με πράσινο.
Ανέβηκα με το ποδήλατο τέλη Μαρτίου μέχρι το Νταού κ από εκεί μπήκα στο δίκτυο χωματόδρομων.
Κάποιοι οδηγούν στο γνωστό Πανόραμα, άλλοι στην Μαραθώνος κ ένας πάει σε ένα νέο εκκλησάκι στον Νέο Βουτζά, που λέγεται Άγιος Παρθένιος.
Φαντάζομαι πόσο ωραίο θα ήταν το τοπίο πριν τις πυρκαγιές.
Το περασμένο Σάββατο είχα λίγο χρόνο το απόγευμα.
Ο Υμηττός ήταν κλειστός λόγω αέρα κ επομένως δεν πήρα το mountain bike.
Ξεκίνησα με το κουρσακι από Παιανία, πέρασα Σπάτα, μπήκα Μαραθώνος μετά το εκπτωτικό κ έφτασα φανάρια Ραφήνας.
Ο αέρας ήταν κόντρα κ πήγαινα αργά για να μην εξαντληθω.
Άρχισαν οι ανηφόρες μετά την Ραφήνα, ο αέρας σταθερά κόντρα λ σύντομα κατάλαβα ότι έκανα βλακεία, αφού το σχέδιο να ανέβω Πεντέλη από Νέα Μάκρη, ήταν λίγο παράτολμο, αφού θα με έπιανε η νύχτα κ δεν είχα κουμπώσει το εμπρός δυνατό φώς που έχω, από λάθος υπολογισμό.
Έφτασα Νέα Μάκρη κ εκεί έκανα την πρώτη στάση για να πιω νερό.
Αμέσως άρχισα την ανηφόρα των 8 χλμ ως τό Πανόραμα.
Γνωστό τοπίο, εκπληκτική θέα κ ανηφόρα γύρω στο 6-7%.
Ο αέρας όμως με είχε τσακίσει.
Τελικά, μετά από αρκετή υπομονή κ ακριβώς 51' έφτασα στο Πανόραμα.
Η δοκιμασία όμως δεν είχε τελειώσει, αφού με περίμενε μια εξίσου δύσκολη, αλλά πιο σύντομη διαδρομή ως την Πηγή Καρακαντά, όπου άρχιζε επιτέλους η κατηφόρα.
Άρχισα ξανά την ανηφόρα, ο αέρας μου έδινε ριπές, πότε με έσπρωχνε, πότε με πήγαινε προς το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας.
Γύρω στις 21:30 έφτασα στην περίφημη Πηγή, το νερό είχε σχεδόν στερέψει κ σταμάτησα για ένα λεπτό.
Στην κατηφόρα το ίδιο σκηνικό.
Αέρας που ήταν επικίνδυνο για να με ρίξει, γι'αυτό και πήγαινα πολύ αργά.
Τελικά, όλα καλά, επέστρεψα σπίτι σώος έχοντας συνειδητοποιήσει το λάθος που έκανα να μην πάρω το εμπρός φως κ το κυριότερο να αψηφησω τον δυνατό αέρα.
Μια φορά λόγω αέρα, έκανα μια ώρα παραπάνω σε διαδρομή 30 χλμ, με πήρε η γυναίκα μου τηλέφωνο γιατί είχε ανησυχήσει...