Έρχεται... - Ετήσια 2024, τα μεθεόρτια

[bulmont]

..... και το φαγητό, το οποίο σφράγισε με τη γεύση της τεντούρας με τις καραμέλες του ο Βαγγέλης (ντράπηκα να σου πάρω μερικές ακόμη για το δρόμο....

Στείλε διεύθυνση και σου 'ρχεται σακουλάκι οσονούπω......................

[Tsber]

Όμορφη βόλτα, με πολλά χιλιόμετρα και σε συνδυασμό με την προοπτική διημέρου και την άσχημη πρόβλεψη του καιρού, πήρε αναπάντεχη τροπή. Αν δεν υπήρχε και η ατυχία του Katsar, θα είχε κυλίσει ανέλπιστα καλά. ό,τι είχα προγραμματίσει στο μυαλό μου ανατράπηκε, κάτι που προσωπικά μου αρέσει και υποσυνείδητα το επιδιώκω, επειδή το πρόγραμμα που κάνω το έχω ήδη βαρεθεί όταν έρθει η ώρα να το εφαρμόσω και επειδή μου αρέσουν τα αναπάντεχα και οι εκπλήξεις με όποιο πρόσημο.

Έτσι λοιπόν, με το ανέβασμα στη λίμνη, μας υποδέχεται ο Παντελής, χαμογελαστός, και μας φωτογραφίζει αμακιγιάριστους, ευτυχώς τα άπειρα μυγάκια είχαν κρύψει τις ατέλειες και το φαγητό, το οποίο σφράγισε με τη γεύση της τεντούρας με τις καραμέλες του ο Βαγγέλης (ντράπηκα να σου πάρω μερικές ακόμη για το δρόμο...).


Κυνηγημένος από τη μπόρα που ερχόταν, βρέθηκα στο Θαυμακό, σε παλιό συνάδελφο*, να βλέπουμε τελικό κυπέλου και να τρώμε τσιγαριστό κατσικάκι με άγρια χόρτα. (*)Χωρισμένος, συνταξιοδοτημένος, εκπληρωμένες όλες του οι υποχρεώσεις, να ξεκινά μια δεύτερη συναρπαστική ζωή, από εκεί που την άφησε παιδί...


Πρωινό ξύπνημα με μόνο θόρυβο τα κελαηδίσματα πουλιών και μόνη μυρωδιά από τη βρεγμένη γη. Η βροχή με βρίσκει ψηλά στο Δομοκό και την απόλαυσα όσο κράτησε, μέχρι το κατέβασμα για Λαμία. Δεν ήμουν έτοιμος για την πολυκοσμία της πόλης. Όρθιος κάτι πρόχειρο για φαΐ και αναζήτηση επόμενου παραδείσου μετά λουτρού στα μικρά ψωρονέρια. Ο αλήτης του Ντάρμα που συνάντησα μού κράτησε συντροφιά τις επόμενες δύο και κάτι ώρες μες στο νερό και τη φύση.


Ανέβασμα από Καλλίδρομο όρος με στάση στην πανέμορφη και έρημη Μενδεντίτσα που δεν κατάφερα να πιω ένα γαμωκαφέ για να βγω από την υποτονικότητα του μπάνιου. Η θέα μαγική σε ολόκληρο το Μαλλιακό Κόλπο, ζήλεψα τις σειρούλες που επάνδρωναν το κάστρο εκεί, πριν μερικούς αιώνες!

Επόμενο χωριό η Ξυλικού, αφού άρχιζα να κατεβαίνω το βουνό, χωρίς να συναντήσω ψυχή στο όμορφο στριφτερό δρόμο, το γεμάτο χαλίκια, πέτρες και θέα! Μετά, στα γνωστά μονοπάτια της Αμφίκλειας μέχρι Λειβαδιά, Θήβα, Αθήνα.
Δυό ώρες δουλειά το βράδυ της Κυριακής στο σπίτι βγήκαν αβίαστα, οι μπαταρίες φόρτισαν καλά και κρατάνε ακόμη..

Η βόλτα σου ήταν και ωραία και ενδεικτική του πώς η μοτοσικλέτα μας "ταξιδεύει" όχι μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο - χάρηκα για τη γνωριμία Κώστα, καλή συνέχεια σε όλα

[harris_x]

To πρώτο μέρος του βίντεο:

https://youtu.be/onsKV2v03jo

και το δεύτερο που περιλαμβάνει και τις διαδρομές της δεύτερης ημέρας:

[harris_x]

Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά πριν τις ετήσιες βγαίνω το βράδυ, αυτό είναι κάτι που δεν επιβεβαιώνεται ως καλή ιδέα το πρωί που θα πρέπει να σηκωθώ νωρίς…



Στο τέλος βέβαια τα καταφέρνω!


Η φετινή ετήσια ήταν διαφορετική από την περσινή, είμασταν ο μισός κόσμος και η διαδρομή δεν ήταν γνωστή σε κανέναν -αφού δεν είχε προηγηθεί αναγνωριστική- οπότε πλοηγοί μπήκαν όσοι είχαν GPS. Στη δική μας περίπτωση ο Ανδρέας aka Volpad, ο οποίος ξέχασε να μας πει ότι δε το είχε σε βάση αλλά το άκουγε στην ενδοεπικοινωνία (όταν δε μιλούσε με το Στέφανο). Το αποτέλεσμα;
Αντι να βγούμε στο Μπράλο, πήγαμε για τον Σ.Σ. του Μπράλου






Αφού βρήκαμε το δρόμο και το βενζινάδικο, ξεκινήσαμε για τη Γραβιά.

Πηγαίναμε…
Πηγαίναμε…
… ξάφνου βλέπω μια ταμπέλα, Γραβιά αριστερά.

Κάνω νόημα στον Ανδρέα ότι έκανα λάθος και πέρασα τη διασταύρωση, αλλά με διαβεβαιώνει ότι το GPS (!) δε λέει κάτι τέτοιο -ναι ναι, αυτό που το ακούει όταν δε μιλάει με το Στέφανο, με τον οποίο μιλάει συνεχώς και δεν ακούει το GPS- οπότε πρέπει να συνεχίσουμε ευθεία.

Άντε καλά, λέω κι εγώ και συνεχίζω για… Πάτρα!

Κάποια στιγμή σκέφτομαι -ναι γίνεται κι αυτό κάποιες φορές- δε μπορεί! Eχουμε προχωρήσει πολύ, πρέπει να δω το GPS από το κινητό, που ως εκείνη την ώρα το είχα στην τσέπη και όχι στη βάση του τιμονιού γιατί δε την εμπιστευόμουν.
Σταματάω, κοιτάζω, και ναι, έπρεπε να γυρίσουμε πίσω.

Τελικά έβαλα το GPS στο τιμόνι και σιγά-σιγά φτάσαμε στη Γραβιά, από την πίσω μεριά.

Εκεί βρήκαμε όλα τα παιδιά μαζεμένα σε ένα πολύ όμορφο καφέ το οποίο μάλιστα είχε εξαιρετικό εσπρέσο.

Φυσικά τα προηγούμενα γκρουπ μας άρχισαν στο δούλεμα οπότε κρυφτήκαμε μέσα στο μαγαζί, προφασιζόμενοι ότι δεν είχε τραπέζι/χώρο έξω μαζί τους.

Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, συνδέσαμε τις ενδοεπικοινωνίες μας -για να μην ακούει κανείς το GPS- και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ξεκινήσαμε για τη λίμνη Πλαστήρα.

Η διαδρομή είχε Μπράλο. Σιγούλια – σιγούλια λοιπόν φτάσαμε κάτω στην εθνική Αθηνών – Λαμίας και περιμέναμε τους υπόλοιπους του γκρουπ.

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας και φυσικά με το GPS να είναι στα ακουστικά, χαθήκαμε πάλι!
Τελικά έβαλα το κινητό στη βάση και συνεχίσαμε τη διαδρομή με εμένα πλοηγό πλέον και το GPS να το βλέπω!

Δεν έχει να κάνει! Χαθήκαμε πάλι

Τέλος πάντων, καταφέραμε να φτάσουμε στο Λειανοκλάδι και να συναντήσουμε τον Γιώργο (taisteal) τον οποίο τον χώσαμε πλοηγό για να βγάλω το κινητό από τη βάση .
Πιο μετά αλλάξαμε ξανά πλοηγό, οπότε ξαναμπήκε το κινητό στη βάση την οποία τελικά εμπιστεύθηκα μέχρι και τα 120km/h.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη λίμνη Πλαστήρα όπου μας περίμεναν τα παιδιά αλλά και τα «κοριτσόπουλα» κάποιου ΚΑΠΗ
Που έκαναν το πάρτι τους

Αφού φάγαμε, ήπιαμε και τα είπαμε. Eφτασαν τα σύννεφα. Μαύρα και πυκνά!
«Μήπως να βάζαμε τα αδιάβροχα από τώρα;» Λέω.
«Ελα μωρέ» κ.λπ. ήταν οι απαντήσεις.

Ανεβαίνω στο μηχανάκι και περιμένω, ενώ μιλάω με το Χάρη (CorpseAlive) ο οποίος να τονίσουμε ότι δεν είχε αδιάβροχα.
Γυρνάω μετά από λίγο σε στιλ «άντε ρε παιδιά, τι κάνετε; Θα ξεκινήσουμε επιτέλους» και τους βλέπω όλους κύριους! Με τα αδιάβροχά τους, έτοιμοι!
Κι εγώ με τα αδιάβροχα στην τσάντα…

To καλύτερο έσκασε μετά!
Πάμε από κάτω να δούμε και το φράγμα; Λέει ο Χάρης…
Και πήγαμε…
Και δεν προλάβαμε να πούμε ούτε το όνομά μας από τη στιγμή που άρχισε να βρέχει ως τη στιγμή που το νερό έγλειφε γλυκά την κω****υπίδα μας (sorry for the language που λεν΄ και στου χωριό, αλλα δε την παλεύω ούτε που το περιγράφω).

Συνεχίζεται…

[karellen]

[...]
Φυσικά τα προηγούμενα γκρουπ μας άρχισαν στο δούλεμα οπότε κρυφτήκαμε μέσα στο μαγαζί, προφασιζόμενοι ότι δεν είχε τραπέζι/χώρο έξω μαζί τους.

[CorpseAlive]

Και δεν προλάβαμε να πούμε ούτε το όνομά μας από τη στιγμή που άρχισε να βρέχει ως τη στιγμή που το νερό έγλειφε γλυκά την κω****υπίδα μας (sorry for the language που λεν΄ και στου χωριό, αλλα δε την παλεύω ούτε που το περιγράφω).

Συνεχίζεται…

Μιλάμε για αφήγηση επιπέδου Παπαδιαμάντη , βουκολικές εικόνες , αγάπη για την φύση και το ανθρώπινο σώμα ...εκεί που έγραψες για το νερό που έγλειφε γλυκά την κω***υπίδα μας με κέρδισες σαν αναγνώστη.

[harris_x]

Μιλάμε για αφήγηση επιπέδου Παπαδιαμάντη , βουκολικές εικόνες , αγάπη για την φύση και το ανθρώπινο σώμα ...εκεί που έγραψες για το νερό που έγλειφε γλυκά την κω***υπίδα μας με κέρδισες σαν αναγνώστη.

[harris_x]

Η βροχή λοιπόν που ξεκίνησε μόλις δυο στροφές μετά την εκκίνησή μας, μας έκανε παρεούλα μέχρι το Νεοχώρι.
Αλλά μη προτρέχω γιατί το ταξίδι ως το Νεοχώρι έχει ζουμί, πολύ ζουμί…

Αφού όπως είπα -γλαφυρά ίσως, θα το παραδεχτώ- είχαμε γίνει μούσκεμα ως το κόκκαλο, συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ως το φράγμα.
Και φτάσαμε… και είχε φανάρι… κόκκινο φανάρι… και σταματήσαμε σαν τους μαλάκες και περιμέναμε το φανάρι, ώσπου δεν αντέξαμε άλλο και το κάψαμε καθώς όπως φαινόταν δε θα γινόταν ποτέ πράσινο
Περάσαμε λοιπόν το υπέροχο φράγμα -δεν είδαμε τίποτα έτσι; Εννοείται. Ίσα που γίναμε παπιά από το νερό- και συναντήσαμε μια υπέροχη, πανέμορφη επιγραφή που έλεγε, «Νεοχώρι 14χλμ.».
Και όπως καταλαβαίνετε, άρχισα να μετρώ τα χλμ, ένα-ένα.
Όλα αυτά, πίσω από τον Χάρη που μαντέψτε;;; ΕΙΧΕ ΤΟ GPS!!

Φτάνουμε λοιπόν σε μια διασταύρωση που έλεγε με αυτά τα υπέροχα (ό,τι είχε να κάνει με το ότι πλησιάζουμε στο Νεοχώρι μου φαινόταν πανέμορφο, υπέροχο, φανταστικό κ.λπ.) λευκά γράμματα, για Νεοχώρι να πάμε αριστερά.
Ναι ok!
Ο Χάρης πήγε δεξιά γιατί έτσι ΈΛΕΓΕ ΤΟ GPS!

Έχω μείνει μαλάκας!
Να είμαι πίσω από τον Χάρη και να βρέχομαι όλο και περισσότερο.
Και να συνεχίζει ο αθεόφοβος να πηγαίνει…
Κάποια στιγμή επιτέλους κάνει αριστερά!
Λέω, έτσι και στις επόμενες δύο στροφές δε βρούμε το κατάλυμα θα τονΕ πλακώσω στο ξύλο
Nope, ούτε στις επόμενες δύο, ούτε στις επόμενες 12 δεν βρήκαμε τον ξενώνα, γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ ΩΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ…

Μαλακά Χάρη αν δε είχες το κορίτσι μαζί σου θα σε έκλεγε η μανούλα σου ρε πστ…

Συνεχίζεται…

[o_gavros]

Δεν ήμουν εκεί δεν ξέρω αλλά από όσα διαβάζω αυτός ο χαρακτήρας παύλα ήρωας που στη νοβελα εδώ πλασάρεται ως Χάρης,θα έπρεπε να τιμηθεί με τον μετάλλιο του πορφυρού σταυρού του μότο.γρ για τις κατευθυντικες του ικανότητες σε αντίξοες συνθήκες.

[harris_x]

Δεν ήμουν εκεί δεν ξέρω αλλά από όσα διαβάζω αυτός ο χαρακτήρας παύλα ήρωας που στη νοβελα εδώ πλασάρεται ως Χάρης,θα έπρεπε να τιμηθεί με τον μετάλλιο του πορφυρού σταυρού του μότο.γρ για τις κατευθυντικες του ικανότητες σε αντίξοες συνθήκες.

Don’t worry, θα τονΕ "τιμήσω" εγώ….
Μου τη γλύτωσε την περασμένη Δευτέρα γιατί έκατσε μακριά και έφυγε νωρίς…

Σήμερα κρατήστε μου θέση δίπλα του

[Volpad]

Έχω κλάσει στα γέλια....
Ο Χάρης παίζει να χάθηκε 20 φορές, ξέρω γώ, σε 1 βόλτα...

[CorpseAlive]

Η βροχή λοιπόν που ξεκίνησε μόλις δυο στροφές μετά την εκκίνησή μας, μας έκανε παρεούλα μέχρι το Νεοχώρι.
Αλλά μη προτρέχω γιατί το ταξίδι ως το Νεοχώρι έχει ζουμί, πολύ ζουμί…

Αφού όπως είπα -γλαφυρά ίσως, θα το παραδεχτώ- είχαμε γίνει μούσκεμα ως το κόκκαλο, συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ως το φράγμα.
Και φτάσαμε… και είχε φανάρι… κόκκινο φανάρι… και σταματήσαμε σαν τους μαλάκες και περιμέναμε το φανάρι, ώσπου δεν αντέξαμε άλλο και το κάψαμε καθώς όπως φαινόταν δε θα γινόταν ποτέ πράσινο
Περάσαμε λοιπόν το υπέροχο φράγμα -δεν είδαμε τίποτα έτσι; Εννοείται. Ίσα που γίναμε παπιά από το νερό- και συναντήσαμε μια υπέροχη, πανέμορφη επιγραφή που έλεγε, «Νεοχώρι 14χλμ.».
Και όπως καταλαβαίνετε, άρχισα να μετρώ τα χλμ, ένα-ένα.
Όλα αυτά, πίσω από τον Χάρη που μαντέψτε;;; ΕΙΧΕ ΤΟ GPS!!

Φτάνουμε λοιπόν σε μια διασταύρωση που έλεγε με αυτά τα υπέροχα (ό,τι είχε να κάνει με το ότι πλησιάζουμε στο Νεοχώρι μου φαινόταν πανέμορφο, υπέροχο, φανταστικό κ.λπ.) λευκά γράμματα, για Νεοχώρι να πάμε αριστερά.
Ναι ok!
Ο Χάρης πήγε δεξιά γιατί έτσι ΈΛΕΓΕ ΤΟ GPS!

Έχω μείνει μαλάκας!
Να είμαι πίσω από τον Χάρη και να βρέχομαι όλο και περισσότερο.
Και να συνεχίζει ο αθεόφοβος να πηγαίνει…
Κάποια στιγμή επιτέλους κάνει αριστερά!
Λέω, έτσι και στις επόμενες δύο στροφές δε βρούμε το κατάλυμα θα τονΕ πλακώσω στο ξύλο
Nope, ούτε στις επόμενες δύο, ούτε στις επόμενες 12 δεν βρήκαμε τον ξενώνα, γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ ΩΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ…

Μαλακά Χάρη αν δε είχες το κορίτσι μαζί σου θα σε έκλεγε η μανούλα σου ρε πστ…

Συνεχίζεται…

[CorpseAlive]

Don’t worry, θα τονΕ "τιμήσω" εγώ….
Μου τη γλύτωσε την περασμένη Δευτέρα γιατί έκατσε μακριά και έφυγε νωρίς…

Σήμερα κρατήστε μου θέση δίπλα του

Τελείωσε με το καλό που μία βόλτα 1000 χλμ την έκανες ταξιδιωτικό μέχρι την Νορβηγία να ούμε και θα γράψω το δικό μου ''POV' σε όλο αυτό το μύθευμα.

[harris_x]

Τελείωσε με το καλό που μία βόλτα 1000 χλμ την έκανες ταξιδιωτικό μέχρι την Νορβηγία να ούμε και θα γράψω το δικό μου ''POV' σε όλο αυτό το μύθευμα.

Το τι;;;;

"Μυθευμα";

[o_gavros]

Τα μισά να μου λέγε Χαιρλαε...