Ειλικρινά θέλω να πιστεύω ότι τα επιχειρήματα 12χρονου που βλέπω εδώ τα γράφει ο εγγονός σου ή κάτι, γιατί αν δεν κάνω λάθος είσαι μεγάλος άνθρωπος. Εναλλακτικά, ίσως είσαι τραπεζίτης ή κολλητός του Κούλη, οπότε κατανοητό. Γενικά, πάντως, ισχύει ότι η ύπαρξη χειρότερου δε μετατρέπει αυτόματα κάτι κακό σε καλό.
Να στο εξηγήσω κιόλας με απλό παράδειγμα, μήπως καταλάβεις. Είμαι τράπεζα. Θέλεις 100 χιλιάρικα για να αγοράσεις το πρώτο και μοναδικό σου σπίτι αξίας 100 χιλιάρικων. Στα δανείζω, με σκοπό να σου πάρω 150 χιλιάρικα στο τέλος. Μου δίνεις τα 50 χιλιάρικα σε βάθος χρόνου, αλλά περιμένω άλλα 100. Δεν έχεις να μου τα δώσεις επειδή το κράτος σου μείωσε τη σύνταξη στο μισό. Τη σύνταξη που είχες προπληρώσει όσο εργαζόσουν. Κάτι που δε θα μπορούσες ποτέ να προβλέψεις. Σου παίρνω το σπίτι και ό,τι άλλο σου ανήκει. Πλέον το σπίτι αξίζει 50 χιλιάρικα.
Οπότε έχουμε τα εξής: έχεις επιστρέψει το 50% των χρημάτων που δανείστηκες, δεν έχεις σπίτι ή οτιδήποτε άλλο, και ακόμα χρωστάς το 100% του αρχικού δανείου. Εγώ έχω εισπράξει το 50% του δανείου, σου πήρα όλα τα υπάρχοντα και θα μου χρωστάς ακόμα το 100% του δανείου μέχρι να πεθάνεις. Επειδή, όμως, εγώ δε χάνω ποτέ γιατί είμαι γαμάτος και οι κανόνες είναι φτιαγμένοι για πάρτη μου, θα πάρω ΚΑΙ όλα τα χρήματα που μου χρωστάς από το κράτος, δηλαδή πάλι από σένα. Οπότε έχω στην τσέπη μου το 150% του αρχικού ποσού που δάνεισα, το σπίτι σου και όλα σου τα υπάρχοντα, και μου χρωστάς για πάντα μέχρι να σε βάλω στον τάφο. Πώς σου φαίνεται; Ρητορική η ερώτηση.
Συμφωνώ μαζί σου ΜΟΝΟ στην περίπτωση που κάποιος δανείστηκε εξ αρχής με κανένα σκοπό να αποπληρώσει. Αλλά ξέρεις ποιοι το κάνουν αυτό; Μάντεψε. Σίγουρα όχι ο τυχαίος πολίτης που εργαζόταν 50 χρόνια για να αγοράσει την ΠΡΩΤΗ κατοικία του.
ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΗ κατοικία, οπότε είμαι κι εγώ εντός θέματος.
