Καλημέρα κι από εμένα.
Θα πω κι εγώ την άποψή μου περί του ζητήματος.
Όντας 45 ετών έχω αλλάξει τρόπο σκέψης για καταστάσεις γενικά στη ζωή μου.
Το "πηγαίνω αργά,φτάνω πάντα" ακούγεται κλισέ αλλά και απολαμβάνεις την διαδρομή και νιώθεις πιό ασφαλής με νορμάλ ταχύτητες.Τωρα αν η παρέα θέλει να τρέξει εγώ θα προσπαθήσω να μην επηρρεαστώ διότι καί άμπαλος είμαι με το συγκεκριμένο άθλημα και δεν θέλω να μάθω τέτοιου είδους μπάλα.
Ο φίλος, που να είναι πάντα καλά και αυτός και όλοι μας, απλά ενθουσιάστηκε λόγω και του νεαρού της ηλικίας, όπως έλεγε και σε ένα στίχο του ο Παπακωνσταντίνου "έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη".
Απλά αφού δεν το έχει όπως λές,καλό είναι να του το υπενθυμίζετε πότε πότε πηγαίνοντας σιγά σιγά και σε ερώτηση του "γιατί δεν τρέχετε" ή "ανοίξτε λίγο" να του απαντάτε " με εσένα κοντά μας όχι".
Θέλει καμιά φορά η προσγείωση να είναι απότομη στην λόξα του καθενός μας.
Σημασία πολλές φορές και ομορφιά, έχει η διαδρομή και όχι ο τερματισμός.
Καλή μας ημέρα με υγεία και χαρά!