γουι Αρ δε ροουντκρου...![]()
γουι Αρ δε ροουντκρου...![]()
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Οι Sabbath είναι σαν το σπίτι μας για πολλούς. Αυτό το παλικαρακι, αυτός ο σκατουλης που καρφώνει τα take του ολοϊδια το ένα πάνω σε άλλο..
Τι στοίχοι είναι αυτοί.. πόσο δύσκολη η θέση των δασκάλων που δεν μας είπαν ποτέ κάτι αντίστοιχο..
Σε αρπάζουν και σφουγγαριζουν το παραμύθι που μας πουλάνε.
Φτάνει ρε με τα μνημόσυνα.
Μάγκες όσοι πρόλαβαν να το ζήσουν και όσο πρόλαβαν καλώς.
Αν είδες Lemmy στο Σπορτινγκ καλώς, αλλιώς ας πρόσεχες.
Το πράγμα είναι "ΝΕΚΡΟ", μην ασελγείτε άλλο στα νιάτα σας, κρατήστε τις καλές αναμνήσεις και πάτε για άλλα.
Όσες φορές πήγα σε τέτοια live, (καλά πολύ νεότερες μπάντες από Sabbath και AC/DC) ήταν το λιγότερο καταθλιπτικά.
Κάτι γερασμένοι, αδιάφοροι, για αυτό που συνέβαινε τύποι πάνω στο stage, που προσποιούνταν εμφανώς ότι γουστάρουν "όπως την πρώτη μέρα" και κάτι μπαρμπάδες που κάθονταν αλλά muppet show στην κερκίδα και χαζεύαν, ενώ αν τολμούσαν να μπουν στο pit βγαίναν δαρμένοι και λαχανιασμένοι στα μισά του κομματιού.
Οι "σκίες" με τα στενά παντελόνια, τα ραφτά, και τα perfecto, (όσοι γλύτωσαν τελοσπάντων από τις "τζίνες", τα "στεντόνια", τα "αρντάν" και τις ρετσίνες), έγιναν κοιλαράδες καραφλοί, με κάνα δυο εξίσου υπέρβαρα παιδάκια ο καθένας, συζύγους με μαλλί αλά Βαλντεράμα ή Κουκουρέγια, οδηγούνε SUV και λένε τις ίδιες ιστορίες που κορόιδευαν μικροί.
Τις ιστορίες που ξεκινάνε με το... "Όταν εγώ είδα live..., όταν εμείς ακούγαμε..., όταν εμείς κάναμε..." και συνήθως παίρνουν την ίδια απάντηση που δίνανε και αυτοί, όταν ήταν πιτσιρικάδες ... "Δεν γαμιέσαι ρε μπάρμπα με τις ιστορίες σου, δες τα μούτρα στον καθρέφτη..."
Όπως πολύ σωστά λέει και ένας φίλος που έχει κολλήσει πολλά "μεταλόσημα":
"HEAVY METAL, μουσική από γέρους, για γέρους".
Ας αφήσουμε τουλάχιστον, να γεννηθούν και να αναδειχθούν νέες μπάντες με νέο ήχο και με νεανική φρεσκάδα, να βγουν και οι παππούδες στη σύνταξη να κάτσουν στην πολυθρόνα να ρουφάνε το τσαγάκι τους και να λένε ιστορίες από τα παλία.
(Φτάνει με τα ξεφτιλίκια του μπάρμπα Όζι.)
Τελευταία τροποποίηση από SeniorCanardo; 14/02/2025 στις 12:25.
Oldfarts never die
Κάπου είσαι λάθος ,κάπου έχεις δίκιο.
Φυσικά σε συναυλία των maiden, Metallica, Sabbath κλπ ΔΕΝ πρόκειται να πάω πλέον,αλλά κατά ένα πουστη λόγο,αν θέλω να ακούσω κάτι να μου αρέσει,με φτιάξει,με ανεβάσει ,ε... μάλλον δεν θα βάλω κάτι σύγχρονο.
Δεν είμαι από τους παπάρες που λένε "σαν τα παλιά δεν έχει! " αλλά δέχομαι ότι ΚΑΙ στα χρόνια αυτά που διανύουμε,υπάρχουν αξιόλογα groups και ωραία τραγούδια.
Αλλά τι να κάνουμε....οι αναμνήσεις των νιάτων μας ήταν με αυτά τα συγκροτήματα και με αυτά τα τραγούδια.
Οι πιο νέες γενιές,ας βολεύουν με τους καινούριους.
Το ίδιο λέμε, δεν διαφωνούμε και ο καθένας μπορεί να πάει και να γουστάρει όπου νομίζει.
Απλά εγώ προτιμώ να πάω να δω μια νέα μπάντα, ακόμα και με "παλιό" ήχο, που το ζει και το γουστάρει, πάρα τον "παππού που προσπαθεί".
Σε σπίτια, μάντρες και γραφεία και εμείς όταν μαζευόμαστε τα παλιά ακούμε.
Όπως την βρίσκει ο καθένας, την ίδια κουβέντα είχαμε με φίλους για το αν θα πάμε να δούμε Savatage στον Κορινό(ή μήπως Blackie Lawless στο Terra).
Συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε.
![]()
Oldfarts never die
ρε παίχτη, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω είσαι...
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Όποιος σήμερα χρησιμοποιεί τον όρο "χεβιμέταλ" ξέρεις ότι είναι ο γραφικός τύπος με τα 8 ίδια ακούσματα που έχει δει 400 φορές λάιβ τις ίδιες 10 μπάντες.
Υπάρχουν νέες μπαντάρες και μουσικάρες στον ευρύτερο μέταλ/ροκ χώρο.
Στο συγκεκριμένο live πας για Gojira, δεν πας για Sabbath.![]()
Life begins at 45°.
Ο σπαστικός της παρέας: Πάντως ο γούγλης λέει ότι η παγκόσμια μέρα heavy metal είναι στις 12 Δεκ![]()
Όταν ενώνουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο - Γιαννάκης
Never say never, because limits, like fears, are often just an illusion - Jordan
moto.gr on Instagram: https://www.instagram.com/motogrforum/
moto.gr on Facebook: https://www.facebook.com/groups/1800...3?locale=el_GR
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια 2
καταλάβαμε τι θέλετε αν θίξατε αλλά κάπου το τσουβαλιάσατε λίγο ρε παλικάρια
το να βρεθείς σε ένα τέτοιο ονομα (αν το γουστάρεις - όχι απο ανάγκη) είναι και λίγο φόρος τιμής για τους ανθρώπους μουσικούς που υπηρετούν διαχρονικά και με συνέπεια τις παραγωγές τους. Κάποιοι το καταφέρνουν ακόμη καλά όπως πχ o χαλφορντ με τους judas επίσης παράλληλη πορεία με τους sabbath
οκ υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν να σταθούν στην ίδια απόδοση και είναι λογικό, δεν περιμένεις ως ύψιστος μουσικός κριτής απο όλους top performance.
Και το βλέπουμε να συντελείται σε ενα κοινό ακροατών τριών γενεών που κάτι παει να πει για την εκτίμηση προς το έργο των ανθρώπων αυτών
Για τις ταμπέλες που αναφέρθηκαν είναι παλιά συζήτηση περισσότερο ταιριαστή όταν είσαι νεαρός που προσεγγίζεις τον χώρο όπου κάποιοι ομαδοποιούνται πίσω απο υποκατηγορίες του χώρου όπως death,black,core κλπ, το καλό είναι καλό όπως και να το λένε είτε παλιομοδίτικο είτε φρέσκο που σπαρταράει
σχετικά με τα φεστ που έβαλε ο χάρης.
Προσωπικά έπαψα να πηγαίνω σε φεστ, εκτός και αν πληρώσω το εισιτήριο και βρεθώ μονο για μια μπάντα στον χώρο είτε είναι αυτή η head είτε open. Θέλει χρόνο ατομικής προετοιμασίας για να "χωρέσεις" τι θα παίξουν. Συνήθως καίγεσαι φεύγοντας πίσω με ανάμικτα συναισθήματα.
Προτιμώ να πληρώσω παραπάνω για την παραγωγή και να δω ΜΙΑ μπάντα όπως πχ με τους inflames που τους είχα καψούρα χρόνια.
you rise you fall you're down then you rise again
Κάποτε ο κόσμος (πιτσιρικάδες) άκουγε μέταλ γιατί το μέταλ ήταν ότι περίπου και η τραπ μουσική σήμερα σαν κοινωνικό φαινόμενο εννοώ και όχι σαν τέχνη .
Προκαλούσες με τα κολάν και τις μπλούζες με τους ανάποδους σταυρούς ,οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έβγαζαν σπυριά και όλοι σου έλεγαν ''μα καλά πως το ακούς αυτό το πράγμα''.
Ήταν μία μορφή αντίδρασης και το κυριότερο όχι μόδα.Σε έδειχναν με το δάχτυλο.Σε έδιωχναν από το λύκειο γιατί έχεις μαλλιά ή σκουλαρίκια.
Σήμερα ο κόσμος ακούει μέταλ για να διασκεδάσει και να θαυμάσει τους καλλιτέχνες ,γενικά για να περάσει καλά και καλά κάνει.
YΓ όπως έλεγε και ένας φίλος ''80-100ε για live στυλ acdc -που μας θυμήθηκαν μετά από 30 χρόνια ξέρω γω για πρώτη φορά- δεν δίνω που να σηκωθεί και ο συγχωρεμένος ο Χεντριξ για συναυλία '' .
when life gets complicated... i ride.
Χρόνια πολλά σε όλους κ όλες λοιπόν
https://youtu.be/9d4ui9q7eDM?si=09MlrWtriwZSeTUv
Του ποζερα η μάνα δεν έκλαψε ποτέ