Ο τίτλος του θέματος είναι ενδεικτικός, αλλά είναι περίπου αυτός τον οποίο συναντάμαι συχνά-πυκνά, με διάφορες μικροπαραλλαγές στο forum.
Αν και τελικά μπαίνω στον πειρασμό και απαντάω μερικές φορές -συνήθως γιατί παρουσιάζουν ενδιαφέρον τα σχόλια των συμμετεχόντων- είναι σε πρώτη ανάγνωση από τα πιο βαρετά θέματα που συναντάω στο forum. Δυστυχώς αντιλαμβάνομαι πως και αυτό προκύπτει από μια σειρά αιτιών που έχει φέρει η τελευταία 15ετία (με κύριο χαρακτηριστικό την οικονομική αδυναμία). Παρ' όλα αυτά, πολλές φορές πίσω από το ερώτημα κρύβονται μια σειρά από επιχειρήματα τα οποία ακυρώνουν -τον ίδιο- τον εν δυνάμει ιδιοκτήτη.
Καταλαβαίνω ένα αδιέξοδο απόφασης όπου κάποιος έχει καταλήξει σε δυο επιλογές που του αρέσουν πολύ και δεν μπορεί να αποφασίσει, οπότε ψάχνει να βρει εκείνο το στοιχείο -που πιθανά του διαφεύγει- και θα γύρει την ζυγαριά προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Δεν καταλαβαίνω όταν το ερώτημα τίθεται μεταξύ 2-3 επιλογών και είναι ανοικτός και σε άλλες προτάσεις. Με άλλα λόγια "αποφασίστε εσείς για εμένα". Δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου (36 χρόνια μοτοσυκλετιστής) να ζήτησα γνώμη άλλου για μοτοσυκλέτα που θα αγόραζα εγώ. Όχι τώρα που η πληροφορία είναι διαθέσιμη με την σέσουλα, μα ούτε τη δεκαετία του '80 που είχες 2-3 περιοδικά και το απόλυτο τεχνικό χαρακτηριστικό ήταν η τελική ταχύτητα (αυτό να πάρεις, πιάνει 220 χλμ/ω).
Ένα άλλο στοιχείο που μου φαίνεται έως και παρακμιακό εν έτει 2025 είναι ο πόλεμος Ιαπωνικών/Ευρωπαϊκών κατά την κατάθεση του ερωτήματος. Θεωρώ πως η αγορά μιας μοτοσυκλέτας θα έπρεπε να παραμένει στοιχείο κάβλας και αυτό δεν έχει να κάνει με την καταγωγή της, τουλάχιστον σήμερα το 2025. Οπότε προκύπτει η αστειότητα ο συντάκτης του ερωτήματος να αποβάλλει μια ομάδα μοτοσυκλετών γιατί είναι ας πούμε "Ευρωπαϊκές" ενώ η ιδανική για αυτόν μοτοσυκλέτα είναι εκεί και τον περιμένει. Δε θα πω πως δεν καταλαβαίνω τις ρίζες αυτού του προβλήματος καθώς για πολλά χρόνια δήλωνα φιλό-Japan αλλά ευτυχώς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης από το 2010 και μετά βρέθηκα να τεστάρω διάφορες μοτοσυκλέτες και μέσα από αυτό να γνωρίσω αρκετά καλά και τις Ευρωπαϊκές και να αποβάλλω πολλά από τα κακά στερεότυπα που κουβαλούσα. Όταν λέω Ευρωπαϊκές δεν εννοώ μόνο τους συνήθεις υπόπτους (Γερμανούς και Αυστριακούς) αλλά και τους Ιταλούς και τους Άγγλους. Βίωσα την απίστευτη ευτυχία να γνωρίσω τον μοτοσυκλετισμό μέσα από την φιλοσοφία που εφαρμόζει κάθε χώρα, κάθε εργοστάσιο, κάθε σχολή. Οπότε ναι... ΚΑΙ ΕΓΩ ήμουν λάθος. Όμως αφού εγώ έμαθα θεωρώ άκακο να προτρέπω όσους αγαπάνε την μοτοσυκλέτα (και όχι τη Honda η την BMW) να αποβάλλουν αυτά τα στερεότυπα και να αγοράζουν πράγματα που απλά τους αρέσουν, χωρίς να τους φυλακίζει η καταγωγή της, ούτε προς Δυσμάς, ούτε προς Ανατολάς.
Τους Κινέζους, που είναι οι μόνοι που πάσχουν στο κομμάτι φιλοσοφία-σχολή-ιστορία αυτή ή έλλειψη παρακαταθήκης τους έχει οδηγήσει ψυχρά στο να είναι κατασκευαστές άψυχων αντικειμένων χωρίς ίχνος πάθους (όπως φτιάχνουν ένα μίξερ με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν και την κατασκευή μιας μοτοσυκλέτας, εξαιρείται το πρώην βασικό μέλος ΔΣ της Kove που τον "έφυγαν" νύχτα γιατί είχε πραγματικό πάθος χωρίς μάλλον να νοιάζεται και τόσο για τα οικονομικά αποτελέσματα). Τους αναγνωρίζω όμως ότι -στην χώρα μας τουλάχιστον- έφεραν πιο κοντά στην μοτοσυκλέτα τους νέους μας, οι οποίοι αδυνατούσαν να αγοράσουν στις εξωγήινες τιμές που προσφέρονται. Πλέον δεν βλέπεις μόνο σκούτερ αλλά που και που συναντάς και καμιά μοτοσυκλέτα με νέα παιδιά πάνω της.
Οπότε επανέρχομαι στο αρχικό θέμα. Προφανώς και γνωρίζω και τις απαντήσεις και το πως φτάσαμε στο σημείο να ρωτά κανείς ποια μοτοσυκλέτα να αγοράσει. Με λυπεί όμως αυτή η σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια κάβλας στον κόσμο του δίτροχου. Το έχω καημό να έρθει κάποιος και να μου πει αγόιρασα αυτό γιατί... έτσι, απλά μου άρεσε. Εδώ το μόνο που δεν έχω διαβάσει είναι ότι η "πρόταση" πρέπει να περάσει και από την έγκριση της πεθεράς του για την αγορά μιας μοτοσυκλέτας. Διαβάζω διαδικασίες και επιχειρήματα επιλογής μια μοτοσυκλέτας με τόσο συντηρητικούς όρους που πραγματικά καθημερινά εκπλήσσομαι.
Διαβάζω: "μου αρέσει αυτή η μοτοσυκλέτα αλλά διαμαρτυρήθηκε η κοπέλα μου για την σέλα...." Άφωνος... Και καταλαβαίνεις από τα γραπτά ότι μιλάμε για ηλικίες από 25 έως 30 ετών. Που όπως το βλέπω το πιο μακρινό ταξίδι που κάνουν είναι το Αθήνα-Χαλκίδα. Κι εγώ στα 54 μου, με σέλα κυριολεκτικά ίδια με το πλάτος σερβιέτας, ταξιδεύω χιλιάδες χιλιομέτρων...
Το θέμα τέθηκε για λόγους συζήτησης και όπου χρειαστεί να αναθεωρήσω διαβάζοντας τις δικές σας απόψεις.