"Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"

[STF]

Το 89 το DT200R έκανε 620.000 δρχ και ο μισθός μου ήταν 51.000 δρχ. Δηλαδή οι μισθοί ενός χρόνου. Τα ίδια σκατά ήταν τότε, απλά σήμερα αυτή τη κλίμακα τιμής θα την βρούμε στα Κινέζικα. Τα υπόλοιπα όπως λες, όλα ισάδι.

[ptc]

Ελπίζω να μη πιστεύεις σοβαρά ότι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης είναι που γάμησαν τον πλανήτη. Μπορούμε να συζητήσουμε για την οικολογική ενέργεια που βαφτίζει εμάς τους δυτικούς ως φιλάνθρωπους οικολόγους, την ίδια στιγμή που πνίγει στον καρκίνο με την ανακύκλωση και δημιουργία μπαταριών από ειδικά ορυκτά ολόκληρες χώρες του τρίτου κόσμου μόνο και μόνο για να υποστήριχθεί η ιδέα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Ελλάδα μπορεί να αισθάνεσαι φιλάνθρωπος, αν πήγαινες μια βόλτα στην Ινδονησία και στο Κογκό θα άλλαζες γνώμη. Και με τα στοιχεία που μας δίνουν επίσημα οι δικοί μας (οι δυτικοί ντε), το 2020 ανακυκλώθηκε μόλις το 5% των μπαταριών ενώ μέχρι σήμερα (2024) με το ζόρι έχουν καταφέρει να ανακυκλώσουν το 20%. Τέτοιος φιλάνθρωπος οικολόγος δεν θέλω να είμαι.

Τωρα στα σοβαρα θα συζητησουμε και για το αν η καυση ορυκτων καυσιμων σχετιζεται με την κλιματικη αλλαγη; Δεν εχω τη δυναμη να μπω σε τετοια "συζητηση", ασε που καπου παραμονευει και ο doctor john να μου την πεσει επι του θεματος.

Εγω φιλανθρωπος οικολογος δεν αισθανομαι καθολου παντως, ειδικα τις στιγμες που καιω βενζινες και λαστιχα ασκοπα κυνηγωντας την ουρα μου μεσα στην πιστα.

[STF]

Κάθε γενιά μεγαλώνει με τα δικά της όνειρα.
Για κάθε γενιά το "άπιαστο" που σου δίνει χαρά όταν το αποκτήσεις είναι/ήταν κάτι διαφορετικό.

Προσωπικά αν και μεγάλωσα σε γενιά που πολλοί συνομήλικοι μου ασχολούνταν με παπάκια και Chally από το Γυμνάσιο κιόλας, είχα "καύλα" με τα αυτοκίνητα.
Είμαι σε φόρουμ μοτοσικλέτας, οπότε δεν θα περιγράψω τα πάθη μου και τις περιπέτειες μου με τα αυτοκίνητα. Θα πω όμως οτι κάπου μετά τα 40, σιγά - σιγά ηρέμησα.
Και έτσι, αφού ηρέμησα αρκετά, στα 46 μου, μου ήρθε μια επιθυμία να αποκτήσω μια μοτοσικλέτα.
Όχι για να γίνω Rossi. Όχι για να τρέχω στα βουνά. Όχι για ταξίδια.
Για να πηγαίνω βολτούλες, και όποτε μπορώ να αφήνω το αυτοκίνητο στο σπίτι και να κάνω τις μετακινήσεις μου με αυτή.

Ήρθα εδώ. Έγραψα ποιος είμαι και τι ψάχνω. Μου δώσανε διάφορες συμβουλές.
Κάποια στιγμή ήμουν ανάμεσα στο να πάρω ένα Svatpillen 401 και το Hornet που τελικά αγόρασα.
Το θέμα δεν ήταν οικονομικό. Το θέμα ήταν οτι το Hornet με καύλωνε περισσότερο.. Δεν μου άρεσε το barely legal teen. Ήθελα τη milf-άρα
Και έτσι αγόρασα το Hornet του 2002 που και αν και σε σχετικά καλή κατάσταση, το επαναφέρω σιγά σιγά από τα όρια της εγκατάλειψης.
Για τους περισσότερους "δεν αξίζει" σε μοτοσικλέτα 23 χρονών να "ρίχνεις χρήμα"
Εμένα δεν με απασχολεί. Αυτό τον καιρό ψάχνω όργανα (κοντέρ). Ενώ όλοι μου είπαν δεν αξίζει, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να πληρώσω γνήσια (καινούργια ή μεταχειρισμένα). Απλά δεν βρίσκω, και προσωρινά κατέληξα με Κινέζικα μαϊμού ενώ συνεχίζω παράλληλα να ψάχνω για γνήσια.
Για εμένα προσωπικά (και μόνο για εμένα) αυτή η διαδικασία (των ελέγχων, μικροεπισκευών κτλ) με δένει με το μηχάνημα και του δίνει έξτρα αξία (συναισθηματική) στα μάτια μου, σε σχέση με το καινούργιο που απλά το πας για service κάθε Χ/Υ/Ζ χιλιόμετρα.
Όχι οτι τα καινούργια μηχανήματα δεν έχουν την χάρη τους. Μην λέμε χαζομάρες. Θέμα προτιμήσεων/προτεραιοτήτων είναι.

Το δέσιμο όμως με ένα "μηχάνημα" είναι γνώρισμα παλιότερων εποχών. Άλλων γενεών.
Οι νεότερες γενιές είναι μαθημένες με το instant gratification. (Στιγμιαία Ικανοποίηση)
Δεν έχουν την υπομονή να αφιερώσουν χρόνο για να μάθουν κάτι. Ακόμα και στην οδήγηση.
Από ποδήλατο και πατίνι, μέχρι σκούτερ και αυτοκίνητο, δεν έχουν την υπομονή να μάθουν πραγματικά και σε βάθος πως να χειρίζονται το μηχάνημα που έχουν στα χέρια τους.
Άρα δεν νιώθουν και την ανάγκη να "εξερευνήσουν" περισσότερο το μηχάνημα που χειρίζονται.

Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.

Δεν θέλω να ξεφύγω, αλλά το κινητό και το internet επιφέρανε πολλές αλλαγές στο πως αντιμετωπίζουν οι διαφορετικές γενιές διάφορες καταστάσεις.
Εκτός από τις μοτοσικλέτες για παράδειγμα, άλλαξε και ο τρόπος διασκέδασης, και όχι μόνο.
Παλιότερα για να γνωρίσεις γκόμενα/γκόμενο έπρεπε να βγεις έξω. Έπρεπε να φτιαχτείς, να προετοιμαστείς, να μετακινηθείς, και ενδεχομένως να ψάξεις. Και μετά έπρεπε να κοιτάς τον άλλο, να του μιλάς όντας απέναντι του, και να συναναστρέφεσαι μαζί του σε πραγματικό χρόνο.
Τώρα όλα αυτά έχουν λίγο πολύ εκλείψει. Τώρα όλα γίνονται μέσα από τα κινητά, το internet και τα social σε δευτερεύων χρόνο. Δεν θα πω ούτε θα κρίνω αν τώρα είναι χειρότερα ή καλύτερα. Αλλά είναι σίγουρα διαφορετικά.

Ο κόσμος αλλάζει, εμείς μεγαλώνουμε, και κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι εμείς δεν είμαστε πλέον το επίκεντρο του κόσμου, της εξέλιξης κτλ. Την θέση μας πήραν κάποιοι άλλοι. Με άλλα γούστα, άλλες ανάγκες, άλλα θέλω και άλλες καύλες.

Αν και δεν είσαι ο νεαρός των παραδειγμάτων μου, καταλαβαίνεις πως συνυπογράφω αυτά που λες.
Θα με ενδιέφερε πολύ όμως να δω πως αντιμετωπίζει το παρόν θέμα ένα παιδί πραγματικά νεαρό, ας πούμε εως 25 χρονών. Θέλω να μπω στα παπούτσια του από την δική του οπτική γωνία.

[telegonos]

Ούτε καν θα το φανταζόμουν, ίσα που πρόλαβα τον spectrum plus με το λαστιχένιο πληκτρολόγιο! Και αυτόν το είχε άλλος, όχι εγώ. To Nitendo πρέπει να εμφανίστηκε καμιά δεκαετία αργότερα.





Πολύ ανακουφιστικό αυτό που λες Άρα boοmer δε θα είμαι ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!
Που να το ήξερα να απαντήσω στον Taliban όταν με απεκάλεσε boomer λόγω αναφοράς μου στα Moto Guzzi

ZX Spectrum Plus ήταν και ο δικός μου πρώτος υπολογιστής. Αλλά party breaker here AGAIN, ο Plus ήταν με τα σκληρά πλήκτρα. Ο γομολάστιχας ήταν ο απλός 48ρης. To NES ήταν την ίδια εποχή, 8bit σύστημα αλλά σκέτη παιχνιδομηχανή, στην Ελλάδα δεν πούλησε για αυτό και δεν το ξέρουν, σε αντίθεση με Spectrum-CPC6128-C64 που είχαν μπει σε κάθε σπίτι.

Kαι μια και λέμε για καύλες, εβγαζα καλαμοτσίθρες και πικραγγουριές από το αμπέλι με την τσάπα, για να μαζέψω τα λεφτά να τον πάρω, και όταν τον πήρα, σε 6 μήνες ήξερα όλη την RΟΜ απέξω, και έγραφα ρουτίνες σε κώδικα μηχανής Ζ80Α. Οι μηχανές για εμένα τότε, ήταν κάτι κακά απαίσια πράγματα που είχαν οι αλήτες του σχολείου και έβλεπα στις ταινίες του Δαλιανίδη.

Οι καύλες των νέων, δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα, και ενδέχεται να αλλάζουν στην ζωή αργότερα με άλλες. Μην κρίνεις για μια κατάσταση προσωρινή.

[STF]

ZX Spectrum Plus ήταν και ο δικός μου πρώτος υπολογιστής. Αλλά party breaker here AGAIN, ο Plus ήταν με τα σκληρά πλήκτρα. Ο γομολάστιχας ήταν ο απλός 48ρης. To NES ήταν την ίδια εποχή, 8bit σύστημα αλλά σκέτη παιχνιδομηχανή, στην Ελλάδα δεν πούλησε για αυτό και δεν το ξέρουν, σε αντίθεση με Spectrum-CPC6128-C64 που είχαν μπει σε κάθε σπίτι.

Kαι μια και λέμε για καύλες, εβγαζα καλαμοτσίθρες και πικραγγουριές από το αμπέλι με την τσάπα, για να μαζέψω τα λεφτά να τον πάρω, και όταν τον πήρα, σε 6 μήνες ήξερα όλη την RΟΜ απέξω, και έγραφα ρουτίνες σε κώδικα μηχανής Ζ80Α. Οι μηχανές για εμένα τότε, ήταν κάτι κακά απαίσια πράγματα που είχαν οι αλήτες του σχολείου και έβλεπα στις ταινίες του Δαλιανίδη.

Οι καύλες των νέων, δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα, και ενδέχεται να αλλάζουν στην ζωή αργότερα με άλλες. Μην κρίνεις για μια κατάσταση προσωρινή.

Ήταν, είναι και θα είναι για πάντα προσωρινή. Απλά τώρα επιταχύνουμε και όλας.

Το ερώτημα για εμένα είναι πως ενώ προσπαθώ να κατανοήσω και πραγματικά να είμαι κοντά στα νέα παιδιά συνεχίζω όχι μόνο να αναπολώ αλλά και να περνάω καλά με τον παλιό τρόπο.

Προφανώς ο λόγος είναι:

[asxetost]

Μία βασική διαφορά για εμένα μεταξύ παλιότερων-νεότερων είναι το όλο περιβάλλον πληροφορίας και όλη η ψυχολογία που προκαλεί/ το διέπει.
Ένας άνθρωπος που δέχεται συνεχώς πληροφορία ασταμάτητα, πιο εύκολα συζητάει τα πράγματα, τα "θεωρεί" τέλος πάντων παρά τα βιώνει.

Από κει και πέρα όπως ειπώθηκε παραπάνω, μάλλον είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν γίνεται να υπάρχει μια κοινή άποψη που να εκφράζει όλους.
Σε ένα κόσμο που για χ-ψ λόγους είναι έτσι όπως είναι, το ζήτημα πιο πολύ από οτιδήποτε και από ποτέ βλέπω πως είναι το μέτρο, να πράττουμε κατόπιν σκέψης αλλά να μην μένουμε μόνο σε αυτήν, να εμπλεκόμαστε συναισθηματικά στις καταστάσεις χωρίς να αφήνουμε τελείως εκτός τη λογική, κ. ο. κ.

Εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν χάνεται, είναι τέτοια η φύση των θεμάτων που συζητάμε όπως η μοτοσυκλέτα εν προκειμένω που πάντα θα δημιουργεί συγκινήσεις και φανατικούς, απλώς λόγω εποχής συμβαίνει και εδώ ένα "tone down", καταλαβαίνω όμως το λόγο που σε εσάς που το ζήσατε από μια άλλη αφετηρία σας ξενίζει αρκετά αυτή η αλλαγή στη "μυρωδιά του αέρα" . Για αυτή μπορεί να ευθύνομαι και εγώ σε ένα μεγάλο βαθμό βέβαια με τόσα φασόλια που έφαγα τον τελευταίο μήνα, μήπως να ανοίξει κάποιος κανα παράθυρο..;

[STF]

Μία βασική διαφορά για εμένα μεταξύ παλιότερων-νεότερων είναι το όλο περιβάλλον πληροφορίας και όλη η ψυχολογία που προκαλεί/ το διέπει.
Ένας άνθρωπος που δέχεται συνεχώς πληροφορία ασταμάτητα, πιο εύκολα συζητάει τα πράγματα, τα "θεωρεί" τέλος πάντων παρά τα βιώνει.

Από κει και πέρα όπως ειπώθηκε παραπάνω, μάλλον είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν γίνεται να υπάρχει μια κοινή άποψη που να εκφράζει όλους.
Σε ένα κόσμο που για χ-ψ λόγους είναι έτσι όπως είναι, το ζήτημα πιο πολύ από οτιδήποτε και από ποτέ βλέπω πως είναι το μέτρο, να πράττουμε κατόπιν σκέψης αλλά να μην μένουμε μόνο σε αυτήν, να εμπλεκόμαστε συναισθηματικά στις καταστάσεις χωρίς να αφήνουμε τελείως εκτός τη λογική, κ. ο. κ.

Εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν χάνεται, είναι τέτοια η φύση των θεμάτων που συζητάμε όπως η μοτοσυκλέτα εν προκειμένω που πάντα θα δημιουργεί συγκινήσεις και φανατικούς, απλώς λόγω εποχής συμβαίνει και εδώ ένα "tone down", καταλαβαίνω όμως το λόγο που σε εσάς που το ζήσατε από μια άλλη αφετηρία σας ξενίζει αρκετά αυτή η αλλαγή στη "μυρωδιά του αέρα" . Για αυτή μπορεί να ευθύνομαι και εγώ σε ένα μεγάλο βαθμό βέβαια με τόσα φασόλια που έφαγα τον τελευταίο μήνα, μήπως να ανοίξει κάποιος κανα παράθυρο..;

Σε ευχαριστώ για αυτήν την ψύχραιμη ματιά και απάντηση στο θέμα.

[Xlitos]

Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.

+++

[PaNick67]

Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόβλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.

Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.

Το 1982 καβάλησα για πρώτη φορά ένα εξάβολτο παπί σε ηλικία 12 ετών. Το 1989 αγόρασα τη πρώτη εξάβολτη σιδερένια Vespino. Αυτό δεν μου απαγόρευε να γνωρίζω που βρίσκεται κάθε GSX250, κάθε Tenere 600 κτλ στην γειτονιά μου και.... να ονειρεύομαι. Ήταν το αντικείμενο συζήτησης. Κοιμόμουν και ξύπναγα με αυτά τα άπιαστα όνειρα. Ή νομίζετε πως το 1988 το να αγοράσεις μια 600άρα ήταν εύκολη υπόθεση.

Βλέπετε ποτέ αυτό το "όνειρο" να φωτογραφίζετε έστω και ως άπιαστο σε αυτά τα ερρωτήματα περί επιλογής μοτοσυκλέτας; Από το Α μέχρι το Ω είναι ερωτήματα που έχουν την βάση τους στον ορθολογισμό. Είναι κακό αυτό; Όχι. Υποδεικνύει όμως την πραγματική αλλαγή μιας εποχής που αν και την καταλαβαίνω με στεναχωρεί. Spam On: Πολλά νέα παιδιά οδηγούν ως γέροι και αυτό είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να οδηγάς ως κάγκουρας, υπάρχει και η ενδιάμεση επιλογή, να οδηγείς σωστά. Το βλέπω ακόμη περισσότερο στα αυτοκίνητα. Spam Off.

Υπάρχουν κάποια παραδείγματα που κάποιο νεαρό παιδί κάνει το σκατό του παξιμάδι για να αγοράσει με 1500 ευρώ ένα Iphone. Εγώ ψάχνω τα νέα αυτά παιδιά που θα πουλήσουν το iphone που έχουν και μερικά άλλα πράγματα προκειμένου να κάνουν πραγματικότητα την μοτοσυκλέτα όνειρο.
Στις απαντήσεις πολλών από εσάς δεν είδα και πάλι το όνειρο. Ορθολογικές, ψυχρές απαντήσεις. Και η συζήτηση γίνεται για μοτοσυκλέτες. Αυτό απέχει πολύ από την δική μας γενιά και μάλιστα διαπιστώνω πως το κεφάλαιο έκλεισε κάπου στους γεννηθέντες μέχρι 1995. Από εκεί και πέρα αυτά τα παιδιά ήρθαν στην κατάλληλη ηλικία εν μέσω κρίσης και το να ονειρεύονται διακόπηκε σε όλες τις μορφές, ακόμη και για την επαγγελματική εξέλιξη, το αίσθημα αισιοδοξίας για τα πάντα, απλά... καπούτ. Το ξέρω φίλοι μου. Και μην νομίζετε πως δεν σκέφτομαι πως κάπου κι εγώ θα το χάνω αγκυλωμένος στο πως ήταν τα πράγματα στα δικά μου χρόνια νεότητας.

Σε καταλαβαινω και συμμεριζομαι αυτα που γραφεις γιατι καπως ετσι κι εγω το βλεπω. Πως θα κρινει και θα αξιολογησει ο νεος στον χωρο αυτα που θα του γραψουν; Αφου δεν εχει εμπειρια, δεν ξερει πως ειναι η καθημερινη χρηση της μοτο, τι θα τον βολεψει εκει που θα κινειται, αν θα του αρεσει ψηλο, χαμηλο, σκυφτο ή ορθιο; Αν θα γουσταρει το κρυο τον χειμωνα και την ζεστη το καλοκαιρι; Ολοι μας στην πρωτη επιλογη ειτε καναμε λαθος ειτε προσαρμοστηκαμε εμεις στην μοτο κι αχι αυτη σε εμας. Αυτο εγινε αργοτερα με τις επομενες επιλογες, διοτι τοτε ξεραμε τι δεν μας αρεσε στην πρωτη.

Η απουσια της ΚΑΥΛΑΣ οφειλεται στην αλλαγη της εποχης. Εμεις δεν ειχαμε τιποτα και οι μηχανες στο μυαλο μας ηταν κατι το εξωτικο, κατι που μας ανοιγε τους οριζοντες και θα μας μαθαινε τον κοσμο. Ξεροσταλιαζαμε στα περιπτερα να ερθουν τα περιοδικα, να χαζεψουμε κανα δυο και ισως να αγορασουμε το ενα για να μας πιασει δεος στις φωτο που ειχαν μεσα

Τα νεα παιδια σημερα τα εχουν ολα στο πιατο, η πληροφορια ειναι εκει να την αγγιξουν και τα ΜΚΔ ειναι ο νεος τροπος να κανουν γνωριμιες και να αρεσουν. Το μεσο για αυτο ειναι το κινητο. Ασε που αν βαλεις διπλα διπλα μια συγχρονη μοτο κι ενα αυτοκινητο η συντριπτικη πλειοψηφια θα κοιταζει το αμαξι με τις οθονες. Με οθονες μεγαλωνουν, οθονες θελουν.
Κι αν κρινω απο τον 17χρονο γιο μου, θελουν να "σκανε" ωραια. Αυτος λοιπον την μια κοιταζει Tracer 900 την αλλη MB CLA με 5ρι φιμε και 19ρες ζαντες. Αλλα επειδη δεν ειναι φτηνα αυτα κι ενα JetX125 ολομαυρο θα εκανε την δουλεια.
Ολα για το φαινεσθαι.

[Bowleno]

Ναι αλλά αν χωρίσεις τελικά, παίρνεις λεφτά, δεν δίνεις για μια ζωή.

Όχι απαραίτητα.....

[Bowleno]

Κι εγώ γνώρισα το φόρουμ το 2009 όταν έψαχνα πλΕροφορίες για το V-strom και το Strada (το οποίο τελικά αγόρασα παρά τις παραινέσεις ενός μ@@πανου δω μέσα να μην το πάρω )
Το οποίο μου άρεσε ΠΟΛΥ και δεν με ένοιαζαν οι κακές γλώσσες που μιλούσαν για ηλεκτρικά θεματάκια και το κοντέρ που γινόταν ενυδρείο.
Και όχι, ΔΕΝ το μετάνιωσα, συμβίωσα μαζί του 11 υπέροχα χρόνια, με τις καλές αλλά και τις άσχημές (ευτυχώς, λίγες και σχετικά ανέξοδες) στιγμές.

[Bladerunner]

Κι ότι έλεγα να ρωτήσω τι scooter να πάρω για να πηγαινοφέρνω τη μικρή κάθε μέρα Μαρούσι - Αμπελόκηποι

(Έχω σταματήσει να κουβεντιάζω για μηχανάκια. Όλοι εξυμνούν τη χαμηλή κατανάλωση, την αξιοπιστία και οι πιο "προχωρημένοι" τα... ηλεκτρονικά βοηθήματα. Τι να εξηγείς τώρα. Όπως έγραψε κι ο Καζαντζάκης, "Ψε, στεριανοί. Ξέρουν τάχα να ζουν κι αυτοί".)

[zephyr1]

Ειμαστε η γεννια που εμφανιστηκαν/ανακαλυφθηκαν ολα (μηχανακια,υπολογιστες,κονσολες,τηλεοραση,ιντερνετ) και πολλα αλλα.

Τι να συγκρινουμε με της γεννιες που μεγαλωσαν μ αυτα ως δεδομενα.

[STF]

Ακόμη αναρωτιέμαι που έχει βρει αυτός ο τύπος φωτογραφία με εμένα και την παρέα μου στη Μυτιλήνη (είναι η πρότελευταία στο βιντεάκι).

https://www.youtube.com/shorts/wkLtAMJI5U4

[DoctorS]

Ας γράψω κι εγώ τη ''ρομαντική'' μου άποψη ως κάτοχος δικύκλων 28 χρόνια πλέον και αν βάλεις και τα 2 παράνομα από τα 14 μέχρι τα 16 που καβαλάγαμε ότι βρισκόταν στη γειτονιά εύκαιρο, κάποιου πιο προνομιούχου από εμάς, να τα τα 30 χρονάκια.

Η αλήθεια είναι κι εγώ ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω θρεντάκι ή έστω να ρωτήσω για το τι μηχανή θα πάρω. Πάντα ήξερα τι με ικανοποιεί, δεν το πήγαινα με το τι είναι καλό, τι καίει λίγο, τι δε σπάει και τα λοιπά. Συνήθως ήμουν ο ''καλά είσαι μαλ@κας, τι πήρες ; Δεν κατακρίνω όμως αυτούς που αποζητούν τις γνώμες άλλων ανθρώπων για να καταλήξουν κάπου, είτε λόγω εμπειρίας είτε λόγω γνώσης. Οι μόνες περίοδοι που δεν είχα κάτι που ήθελα και οδηγούσα κάτι που έπρεπε ήταν λόγω οικονομικών θεμάτων. Και αυτό σαν γεγονός εδώ και πολλά χρόνια παίζει σίγουρα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί οδηγούν αυτό που πρέπει, λόγω οικονομίας και χρηστικότητας, παρά αυτό που θέλουν. Ως γνωστόν μηχανή που να τα κάνει όλα δεν υπάρχει, αν έχεις πολλές όμως..... πράγμα ανέφικτο νομίζω για τους περισσότερους.

Τώρα όσο αφορά την κάβλα της μηχανής νομίζω πήγαινε πακέτο με τον τότε ρομαντισμό σε όλα τα πράγματα, αλλά και την οικονομική άνεση της τότε εποχής σε σχέση με τώρα. Γι αυτό πολλοί τον αναζητούν αυτό το ρομαντισμό στα πράγματα του τότε και όχι του τώρα. Σήμερα θες λίγο η ευκολία της πληροφορίας, οι οικονομικές δυσκολίες, θες λίγο ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά με την ευκολία των πολλών υλικών αγαθών οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για κάτι, θες του ότι εμείς παρότι μηχανόβιοι, ενδόμυχα δεν περνάμε στα παιδιά μας αυτή την αγάπη γιατί φοβόμαστε με το πως έχει καταντήσει η οδηγική συμπεριφορά σήμερα, συνθέτουν ένα πολυσύνθετο σκηνικό για ποιο λόγο έχει χαθεί αυτός ο ρομαντισμός του μηχανόβιου και η λαχτάρα για την ιδέα της μηχανής και οι περισσότεροι την κοιτούν σαν εργαλείο καθημερινότητας συγκρίνοντας χαρακτηριστικά. Για μένα το τέλος της ρομαντικής εποχής της μηχανής τελείωσε την εποχή που έσβησε το ''δέλεαρ'', κοντά στην κρίση. Η κάθε κυριακάτικη ''μικρή'' βόλτα μέχρι το στορκ, ή οι μεγαλύτερες συνήθως Σάββατα για να μην έχει πολλή κίνηση, οι συναντήσεις μας κάθε Δευτέρα 50-60 άτομα να λέμε τις εμπειρίες της προηγούμενης μέρας, οι μεσοβδόμαδοι καφέδες, ''ρε δεν πεταγόμαστε μέχρι το μεγάλο πεύκο, ή το Σούνιο για καφέ που ξεκίναγες με 2-3 κολλητούς και τελικά ήσασταν καμιά 15αρια''. Όταν έγινε πολυτέλεια γιατί ήθελες ένα 100 αρικο μέσα στο νερό για μια βόλτα, και πολλοί ξεκινήσαμε οικογένειες, δουλειές, βάλαμε δάνεια....οπότε η καψα δεν έφυγε αλλά αναγκαστικά κοιμήθηκε.

Εγώ προσωπικά έμεινα χωρίς μηχανή 7 χρόνια, όχι χωρίς δίκυκλο, χωρίς μηχανή, γιατί για την δική μου αντίληψη το σκούτερ μου, αν και μεγάλο και σε κυβικά και σε μέγεθος (burgman 400), δεν μπορεί να μου προσφέρει τη χαρά της μηχανής γι αυτο και όλα αυτά τα α-μήχανα χρόνια δεν μπόρεσα να πάω μια βόλτα με το σκούτερ, ήταν απλά το εργαλείο μου. Τώρα που ξαναγύρισα είναι σα να μη πέρασε μια μέρα, η λαχτάρα είναι ίδια, η παλιοπαρέα είναι εδώ ετοιμοπόλεμη και οι μηχανόβιοι παραμένουν πάντα ''αλήτες'', με το σωστό και κατάλληλο έναυσμα, όλα γίνονται όπως παλιά, ή έστω μια μικρογραφία αυτού. Το να γουστάρεις να πιάνεσαι πάνω στη σέλα, να κρυώνεις, να οδηγάς βρεγμένος, να κινδυνεύεις σε κάθε γωνιά μόνο και μόνο για να ακούς αυτό το γουργουρητό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται, ή το χεις ή δεν το χεις. Κι εγώ νομίζω πως δεν έχει χαθεί τελείως, η εποχή άλλαξε και απλώς προσαρμόστηκαν οι άνθρωποι.

Τώρα για την κόντρα Ευρωπαικών με Γιαπωνέζικων, ε εντάξει τι να πούμε δεν υπάρχει ουσιαστική κόντρα. Japan Rulezzzzzzzzzzzz ρεεεεεεεειιιιιιιιιι........ χαχαχα πέρα από την πλάκα αυτό νομίζω πλέον υπάρχει απλά για το αστείο πείραγμα της υπόθεσης. Το θέμα είναι να οδηγάς αυτό που σε ικανοποιεί και σε γεμίζει, και αυτό κάλλιστα τη μια μπορεί να είναι γιαπωνέζικο και την άλλη ευρωπαικό.

Αυτά............ καλούς δρόμους να έχουμε και πάντα όρθιοι να τα λέμε κάθε Δευτέρα.......